ความรักสีคราม นิยาย บท 756

“ไม่ต้องกลัวนะวิเวียน ฉันจะกลับไปเดี๋ยวนี้ แลร์รี่อาจจะแค่ออกไปเล่นก็ได้ เธอควรรออยู่ที่บ้าน เผื่อว่าเขากลับมาอย่างน้อยเธอก็อยู่ที่นั่น” เบเนดิกต์พูด

“ตกลง ฉันรู้ว่าต้องทำยังไง พี่กลับมาเร็วๆ นะ” วิเวียนกล่าวด้วยน้ำเสียงสะอื้น

“แน่นอน” เขาตอบ หลังจากวางสายเบเนดิกต์โทรหาเพื่อนของเขาซึ่งเป็นนักสืบพร้อมกับคว้ากุญแจรถ จากนั้นเขาออกจากออฟฟิศและตรงกลับบ้านทันที

เขาไปถึงในไม่ช้าและทันใดนั้นเขาก็เห็นฟินนิคยืนอยู่ที่ประตูหน้า ความโกรธเดือดพล่านขึ้นในหัวใจของเขาทันที เขาสาวเท้าก้าวยาวๆ เข้าไปหาและถามเสียงดัง “แกมาที่บ้านตระกูลมอร์ริสันทำไม”

ฟินนิคดูจะไม่ใส่ใจท่าทีมาดร้ายของเขาและตรงเข้าไปหาเพื่ออธิบาย “วิเวียนอยู่กับผม ต่อมาเธอดูกังวลใจเรื่องบางอย่างผมเลยคิดว่าจะรออยู่ที่นี่เผื่อว่าผมจะช่วยอะไรได้...”

กำปั้นหนักหน่วงฟาดเข้าใส่ใบหน้าของเขาก่อนที่เขาจะทันพูดจบ “ไอ้คนไร้หัวใจ! แกทอดทิ้งวิเวียนอย่างไร้น้ำใจเมื่อห้าปีก่อน แล้วตอนนี้แกกล้าดียังไงถึงทำมาเป็นใส่ใจ?”

แรงปะทะจากหมัดทำให้ฟินนิคเกือบล้มลงกับพื้น เขายกมือขึ้นเช็ดเลือดที่มุมปากแต่ไม่มีท่าทีจะตอบโต้ เขาเข้าใจที่เบเนดิกต์ไม่พอใจที่วิเวียนต้องเผชิญความลำบากในช่วงเวลาที่ผ่านมา ดังนั้นเขายอมรับหมัดนั้นโดยไม่มีปากเสียง กระนั้นเบเนดิกต์ก็ไม่ได้มีท่าทีจะเห็นใจต่อความอดทนของเขา

ฟินนิคฝืนความรู้สึกเจ็บแปลบบนใบหน้าและพูดขึ้น “วิเวียนดูกระวนกระวายมาก ผมว่าคุณควรรีบไปดูเธอก่อนดีกว่า บอกผมก็แล้วกันถ้าต้องการให้ช่วย” เขามองเข้าไปในบ้านด้วยความกังวล

“เลิกเสแสร้งว่าอยากช่วยซะที!” เบเนดิกต์ยังคงมีท่าทีมุ่งร้ายแม้จะได้ยินคำพูดที่ห่วงใยของฟินนิค เขาอยากจะสั่งสอนไอ้เวรนี่แทนวิเวียนเสียจริง

แต่ตอนนี้เขามีเรื่องอื่นที่ต้องกังวลมากกว่า แลร์รี่ยังหายตัวไปดังนั้นเขาไม่อาจเสียเวลากับไอ้คนสารเลว เขาชี้หน้าฟินนิคและพูดอย่างดุดัน “ฉันจะจัดการกับแกทีหลัง!”

จากนั้นเขาเดินกระทืบเท้าเข้าไปในบ้านทิ้งให้ฟินนิคอยู่ด้านนอก ฟินนิคหัวเราะอย่างขมขื่นกับตัวเอง ดูเหมือนฉันต้องฝ่าด่านพี่เบเนดิกต์ให้ได้ก่อนที่ฉันจะได้กลับไปอยู่กับวิเวียนจริงๆ

บุคเกอร์เล่าเรื่องสิ่งที่เธอบอกกับวิเวียนอีกครั้ง “และนั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันไม่ได้ยินอะไรเลยระหว่างที่ฉันอยู่ในครัว และฉันไม่เห็นใครเข้ามาในบ้านด้วยค่ะ”

หลังจากฟังสิ่งที่คุณบุคเกอร์เล่าเบเนดิกต์จมอยู่ในห้วงความคิด เขาวาดภาพว่าอาจเกิดอะไรขึ้นได้บ้าง ข้างๆ เขาวิเวียนเริ่มร้องไห้หนักขึ้น

“เบ็น มีใครลักพาตัวแลร์รี่ไปหรือเปล่า? ทำไมป่านนี้เขายังไม่กลับมา?” หัวใจของเธอหนักอึ้งเมื่อคิดว่านี่อาจเป็นไปได้ แลร์รี่เป็นเด็กดีและเชื่อฟังมาตลอด ถ้าเขาออกไปเองเขาคงไม่ไร้ความคิดและทำให้คนอื่นเป็นห่วงขนาดนี้ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเขา... เธอจะทำยังไง

“เป็นไปไม่ได้ แลร์รี่ฉลาดมาก คงไม่มีใครจับเขาไปได้โดยที่เขาไม่ส่งเสียง อย่าคิดมากเลย” เบเนดิกต์พยายามปลอบวิเวียนอย่างเต็มที่ “เขาอาจแค่เล่นสนุกและไม่ได้บอกคุณบุคเกอร์ว่าจะออกไปข้างนอก ลองคิดดูดีๆ ว่าปกติเขาชอบไปที่ไหน เราจะเริ่มหาจากตรงนั้น”

วิเวียนคิดทบทวนถึงการพูดคุยกับฟักทองน้อยของเธอในช่วงสองสามวันหลังสุด ทันใดนั้นเธอก็คิดอะไรออก นัยน์ตาเปล่งประกายด้วยความหวังใหม่ เธอคว้าแขนเบเนดิกต์อย่างร้อนรนและพูดว่า “แลร์รี่ขอให้ฉันพาไปที่ลานสเก็ตที่เขตใต้เมื่อสองวันก่อน ฉันมัวแต่ยุ่งๆ อยู่เลยยังไม่ได้รับปากเขา เป็นไปได้ไหมว่าเขาจะไปที่นั่นเอง”