ความรักสีคราม นิยาย บท 760

เมื่อเวลาผ่านไป วิเวียนเริ่มกระวนกระวายมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อสังเกตเห็นสีหน้าบึ้งตึงของวิเวียน ฟินนิคจึงถามอีกครั้ง “เกิดอะไรขึ้น?”

เป็นไปตามคาด วิเวียนไม่ยอมบอกเขา

เขาได้ยินเพียงเสียงลมหวีดหวิวพัดผ่านไปแทนคำตอบ แล้ววิเวียนก็เงียบไป

ด้วยความกังวล ฟินนิคตัดสินใจที่จะทำลายความเงียบของวิเวียน การพยายามเก็บกดความรู้สึกเอาไว้มีแต่จะเป็นอันตรายต่อร่างกายและจิตใจของเธอเท่านั้น

“วิเวียน คุณบอกผมได้ทุกอย่าง ผมจะหาทางช่วยคุณทุกทางเท่าที่ทำได้” ฟินนิคพูดอย่างอ่อนโยน น้ำเสียงที่นุ่มนวลของเขาดูเหมือนจะทำให้วิเวียนขยับตัวเล็กน้อย

เธอหันมามองเขา

แต่วิเวียนคิดว่าการบอกฟินนิคก็ไม่ได้สามารถทำให้สถานการณ์ดีขึ้นได้ จึงไม่มีประโยชน์ที่จะนำเรื่องนี้ไปรบกวนพวกเขา

“วิเวียน เมื่อห้าปีก่อนผมทำผิดไปแล้ว คุณอย่าเก็บมาคิดอีกเลยได้มั้ย?” ฟินนิคขอร้อง โดยยกเรื่องเดียวที่เขารู้ว่าเป็นอุปสรรค์ในความสัมพันธ์ของทั้งคู่ขึ้นมา

ในตอนนั้น เขาทั้งไม่ไว้ใจและไม่ปกป้องวิเวียน ฟินนิครู้ว่าเขาทำผิดพลาด

เขารู้ด้วยว่าคำขอโทษของเขาช้าไปห้าปี ฟินนิครู้สึกปวดร้าวเมื่อคิดว่าวิเวียนมองว่าเขาเป็นคนนอกและปฏิบัติต่อเขาเช่นนั้น

“เมื่อห้าปีก่อน...” จิตใจของวิเวียนดูเหมือนจะหมกมุ่นอยู่กับคำพูดเหล่านี้ เธอมองไปที่ฟินนิคอย่างครุ่นคิด

"ใช่ มันผ่านมาห้าปีที่แล้ว” เธอกล่าว ฟินนิครู้สึกค่อนข้างประหลาดใจ มีอะไรเกี่ยวกับเมื่อห้าปีที่แล้ว?

ฟินนิคคิดทบทวนในใจแต่ก็ยังไม่สามารถปะติดปะต่อเรื่องราวอะไรได้มากนัก หรือเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องอะไรกับเหตุการณ์เมื่อห้าปีที่แล้ว?

“ฟินนิค เป็นเพราะคุณจริงๆ ทำไมคุณถึงต้องเข้ามาทำให้ชีวิตของเราโชคร้ายอยู่เรื่อย?” วิเวียนคร่ำครวญ ทุบกำปั้นใส่ฟินนิคอย่างบ้าคลั่ง

เธอมีน้ำตาคลอเบ้าไหลลงมาอาบแก้มและเข้าไปในปากของเธอ

เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ รับรู้ถึงรสชาติเค็มของน้ำตาในที่อยู่ในปากของเธอ

“ถ้าคุณไม่ปรากฏตัว ตอนนี้ฉันคงไม่ต้องมาอยู่ในสภาพนี้! อะไรๆ ก็คงไม่เลวร้ายแบบนี้ เมื่อห้าปีที่แล้ว คุณไม่เชื่อใจฉัน ปฏิบัติต่อฉันอย่างเลวร้าย ทำไมตอนนี้คุณยังกลับมาหลอกมาหลอนฉันอีก?” วิเวียนพูดต่อพร้อมกับสะอึกสะอื้น “คุณอยากทำร้ายฉันอีกครั้งใช่มั้ย? หรือคุณกลับมาเพราะอยากเห็นสภาพที่น่าสมเพชของฉันงั้นเหรอ?”

วิเวียนปลดปล่อยความคับแค้นที่เธอกดเก็บไว้ในใจใส่ฟินนิคผู้โชคร้ายในทันที เมื่อพูดจบเธอก็หมดสติไป

ฟินนิคกัดริมฝีปากด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

นอนเถอะวิเวียน ตอนนี้คุณต้องพักผ่อน ปล่อยวางความกังวลทั้งหมดของคุณ คุณจะต้องเข้มแข็งเพื่อเผชิญกับสิ่งที่อยู่ข้างหน้า

ยิ่งเข้าใกล้โคสต์เฮเว่นเท่าไหร่ วิเวียนก็ยิ่งกระวนกระวายใจมากขึ้นเท่านั้น เธออยากไปช่วยแลร์รี่จนทนรอแทบไม่ไหว และอุ้มเขาไว้ให้ปลอดภัยในอ้อมแขนของเธออีกครั้ง

ความรู้สึกสูญเสียเป็นสิ่งที่เธอทนไม่ได้

เธอเคยประสบมาแล้วครั้งหนึ่งเมื่อห้าปีที่แล้ว ครั้งเดียวก็เกินพอสำหรับเธอแล้ว

เราอยู่ที่นี่แล้ว!

ขณะที่วิเวียนหมกมุ่นอยู่กับความคิดเกี่ยวกับแลร์รี่ ฟินนิคก็จอดรถแล้วเดินข้ามไปยังที่นั่งผู้โดยสาร เขาเปิดประตูให้เธอ

วิเวียนลงจากรถทันที เธอกวาดสายตามองไปรอบๆ ไม่พบแม้แต่ร่องรอยของใครสักคน ฟักทองน้อยของเธอก็ไม่อยู่ที่นั่น

วิเวียนมองไปรอบๆ อย่างตื่นตระหนก

“ทำไมไม่มีใครอยู่ที่นี่?” วิเวียนคำราม นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอคาดหวังไว้!

เธอคาดว่า โคสต์ฮาเวน จะเป็นพื้นที่ชนบทห่างไกล เต็มไปด้วยวัชพืชและมีหญ้าขึ้นสูง ในสายตาของเธอ ที่นี่ช่างห่างไกลกับคำว่าพื้นที่รกร้าง โคสต์เฮเว่นดูราวกับเป็นสวรรค์บนดิน