ฟินนิครู้โดยปราศจากข้อสงสัยว่าเป็นฝีมือของกลุ่มนักข่าวเมื่อวานนี้ อย่างไรก็ตาม วิเวียนต้องการทราบว่านักข่าวเขียนเกี่ยวกับพวกเธอว่าอย่างไร
ทันทีที่เธอหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมา เธอก็เห็นพาดหัวข่าวขนาดใหญ่อย่างชัดเจน
“ความจริงถูกเปิดเผยเกี่ยวกับคดีลักพาตัวเมื่อไม่กี่วันก่อน ผู้ร้ายกลับกลายเป็นลูกชาย!”
“ประธานนอร์ตันคอร์ปอเรชั่นและภรรยาคืนดีกัน พวกเขาเปิดตัวลูกชายอย่างอบอุ่นใจ!”
“ประธานนอร์ตันคอร์ปอเรชั่นประกาศอย่างเด็ดเดี่ยวว่า คุณวิเวียน มอร์ริสัน เป็นภรรยาของเขา!”
วิเวียนอ่านพาดหัวข่าวทั้งหมดดัง ๆ เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกประทับใจกับพาดหัวข่าวเหล่านี้
จากนั้นเธอก็ย้ายไปอ่านเนื้อหา และพบว่าข้อมูลเหล่านั้นไม่ต่างอะไรจากพาดหัวข่าว เธอจึงไม่สนใจที่จะอ่านมันต่อ
จากนั้น เธอก็วางหนังสือพิมพ์ลง
"ไม่เห็นเป็นไร ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรที่จะเป็นข่าวทอล์คออฟเดอะทาวน์” วิเวียนไม่ได้สนใจอะไรมากนักเพราะเธอชินกับมันแล้วตั้งแต่ในอดีต มันเป็นเพียงการเอาเรื่องราวในชีวิตของฉันเมื่อห้าปีที่แล้วมาเล่าใหม่ก็เท่านั้น
“ใช่ครับ ไม่เห็นเป็นไรเลย” ฟินนิคยิ่งไม่ได้ให้ความสนใจกับเรื่องนี้มากกว่า
เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนดูเหมือนจะลงเอยกันด้วยดี เบเนดิกต์จึงบอกลาพวกเขา
“เอาล่ะ ฉันเอาข้าวของมาส่งให้ที่นี่แล้วและคงจะช่วยอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้ เธอสองคนจัดของเองก็แล้วกันนะ โอเคมั๊ย? ฉันต้องไปแล้ว”
เขามีตำแหน่งเป็นถึงประธานบริษัทที่มีชื่อเสียง ดังนั้น เขาจึงรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ลดระดับตัวเองมาเป็นคนขับรถและช่วยพวกเขาย้ายบ้าน ตอนนี้เขาต้องไปที่สำนักงานเพื่อจัดการเรื่องธุรกิจของเขาต่อ
อ๊าก! ฉันรู้สึกราวกับว่าฉันกำลังเห็นกองเอกสารกวักมือเรียกฉันอยู่!
"โอเค ขับรถระวังๆ นะเบ็น” ฟินนิคเอียงหัวไปทางเบเนดิกต์และมองตามขณะที่เขาเดินจากไป
“ไม่ว่าที่ผ่านมานายจะเคยทำอะไร ฉันหวังว่านายจะตั้งใจทำมันให้ดีตั้งแต่นี้เป็นต้นไปนะ” เบเนดิกต์พูดกับโนอาห์ที่ออกมาส่งเขา
อันที่จริง ฟินนิคชะงักไปชั่วขณะเมื่อเขากำลังจะขอให้โนอาห์ออกไปส่งเบเนดิกต์ก่อนหน้านี้ และเขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีกในตอนท้าย
บางทีโนอาห์อาจจะรู้ถึงความตั้งใจของฟินนิค เพราะถึงอย่างไรเขาก็ออกมาส่งเบเนดิกต์อยู่ดี
เมื่อทราบถึงเหตุผลที่แท้จริงเบื้องหลังการคัดค้านของฟินนิค วิเวียนก็หัวเราะคิกคัก
ทันใดนั้น ฟินนิคก็จ้องเธอตาเขม็ง
วิเวียนรู้สึกว่าเธอควรจะพูดอะไรบางอย่าง หรือไม่เธอก็อาจจะถูกฟินนิคลงโทษในภายหลังได้ วิเวียนจึงยืนกรานว่า “ลูกจะมีห้องของลูกเอง แต่ลูกก็สามารถมานอนกับเราเมื่อไหร่ก็ได้ที่ลูกต้องการ”
“ตกลง ผมจะเชื่อฟังพ่อกับแม่ฮะ!” แลร์รี่ยอมรับหลังจากที่รู้ว่าพวกเขามีเหตุผลที่ต้องทำเช่นนั้น
“เด็กดีของพ่อ!” จากนั้น ฟินนิคก็ขยิบตาให้วิเวียนเมื่อแลร์รี่ยอมตกลงที่จะนอนในห้องของเขาคนเดียว เขาทำท่าเหมือนจะพูดว่า: ที่รัก ดูสิ! ผมน่าเหลือเชื่อไหมล่ะ?
ขณะที่วิเวียนจ้องมองท่าทางที่ดูทะเล้นของเขา เธอก็กลอกตาใส่เขาก่อนจะออกไปเก็บของในห้องนอนของพวกเขา
เธอมองไปรอบๆ ขณะที่เธอกำลังเดิน ที่นี่ยังคงเหมือนเดิมเหมือนตอนก่อนที่เธอจะจากไป ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย แม้แต่รองเท้าที่ฉันใส่เมื่อห้าปีก่อนก็ยังวางอยู่บนชั้นวางรองเท้า!
เมื่อเธอมาถึงห้อง เธอก็เปิดตู้เสื้อผ้าและเห็นว่าทุกอย่างยังอยู่เหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลยแม้แต่นิดเดียว ครึ่งหนึ่งเป็นเสื้อผ้าของฟินนิค และอีกครึ่งหนึ่งก็เป็นเสื้อผ้าของเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...