ความรักสีคราม นิยาย บท 802

วิเวียนสังเกตเห็นฟีนนิคที่จ้องมองเธอจึงคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติบนใบหน้าของเธอ แต่เมื่อเธอได้ลูบแก้มดูแล้วก็ไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ เธอจึงถามเขาด้วยความสงสัยว่า “มีอะไรเหรอคะ?”

“ผมแค่คิดว่าภรรยาของผมนั้นดูงดงามแค่ไหนในชุดนั้น” ฟีนนิคโน้มตัวเข้ามาใกล้แล้วกระซิบที่ข้างหูเธอ

วิเวียนหน้าแดงอย่างน่ารัก

เธอโชคดีที่พนักงานขายเป็นคนทำงานเร็ว จึงทำให้พวกเขาสามารถออกจากร้านได้หลังจากนั้นไม่นาน มิฉะนั้นฟินนิคก็อาจจะพูดจาอะไรที่ทำให้เธอต้องเขินอายมากไปกว่านี้

เมื่อเห็นว่ายังมีเวลาเหลืออีกสองชั่วโมงก่อนจะเที่ยง วิเวียนจึงเสนอให้ไปรับแลร์รี่จากโรงเรียนก่อน แล้วจึงค่อยไปที่บ้านของซามูเอล

ฟีนนิคเห็นด้วยกับข้อเสนอของเธอ จึงขับรถตรงไปที่โรงเรียนของแลร์รี่

แลร์รี่เข้าเรียนในโรงเรียนชั้นหนึ่งของพวกผู้ลากมากดี ในแต่ละชั้นเรียนจึงมีนักเรียนน้อยมาก ซึ่งวิเวียนก็รู้สึกสบายใจในเรื่องนี้

เพราะในที่สุดแล้วโรงเรียนก็เป็นสถานที่ที่อาจจะทำให้เด็กหลายคนเปลี่ยนไป ไม่ว่าจะเป็นทางที่ดีขึ้นหรือแย่ลง

แม้ว่าโรงเรียนจะให้การดูแลเด็กที่มีความสามารถมากมายเป็นอย่างดี แต่พวกเขาก็ยังอาจจะถูกชักจูงให้หลงผิดได้เช่นกัน

มีเด็กนักเรียนหลายคนที่มีพฤติกรรมเปลี่ยนไปในทางที่ไม่ดี หลังจากที่เริ่มเข้าโรงเรียน เนื่องจากพวกเขาต้องคลุกคลีอยู่กับกลุ่มคนที่ไม่เหมาะสม

แล้วเมื่อเวลาผ่านไปเด็กๆ เหล่านั้นก็เสี่ยงที่จะหลงเดินทางผิด อย่างที่ไม่มีวันจะหวนกลับได้

ดังนั้นยิ่งมีนักเรียนในชั้นเรียนน้อยเท่าไหร่ ก็ยิ่งเป็นผลดีต่อพัฒนาการของเด็กในอนาคต

“คุณคิดว่าตอนนี้แลร์รี่กำลังทำอะไรอยู่นะวิเวียน?” ฟีนนิคสงสัยว่าลูกชายของเขากำลังทำอะไรอยู่ในโรงเรียน เมื่อเขากำลังขับรถออกมาจากที่จอดรถของห้างสรรพสินค้า

เมื่อเห็นว่าเกิดช่องว่างขึ้น เขาก็ตัดสินใจถามวิเวียนแทน โดยคิดว่าเขาควรจะเริ่มการสนทนาในขณะที่เขาเองก็เบื่อการขับรถ

“อืม ฉันเดาว่าเขาก็คงกำลังเรียนอยู่ในห้องเรียนนั่นแหละค่ะ”

วิเวียนถือว่าโรงเรียนเป็นสถานที่แห่งการเรียนรู้ แม้ว่าจะเป็นเพียงโรงเรียนอนุบาลก็ตาม เธอเชื่อเสมอว่าเป็นเรื่องปกติที่ครูจะต้องสอนคำศัพท์และไวยากรณ์รวมถึงทุกอย่างตามแนวทางเหล่านั้นให้กับเด็กนักเรียน

“ก็คงจะใช่นะ” คำตอบของวิเวียนเป็นไปตามความคาดหมายของฟีนนิค

“เราควรจะรอจนกว่าพวกเขาจะเลิกเรียนนะคะ มิฉะนั้นเราก็อาจจะไปรบกวนเด็กคนอื่นๆ ได้”

วิเวียนกังวลว่าการมาอย่างกระทันหันของพวกเขานั้นอาจจะรบกวนชั้นเรียน แล้วทำให้พวกเด็กนักเรียนเสียสมาธิได้

ฟีนนิคและแลร์รี่เหมือนกันมากในเรื่องนี้

ริมฝีปากของฟีนนิคโค้งหยักเป็นรอยยิ้มอย่างชั่วร้ายและเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงทุ้มๆว่า “ที่รัก คุณหึงเหรอ?”

“ไม่ เปล่าเลย” วิเวียนมองเขาอย่างรังเกียจ จากนั้นก็หันสายตากลับไปมองแลร์รี่

ราวว่าเขาสัมผัสได้ถึงสายตาของใครบางคนที่มองดูเขาอยู่ แลร์รี่จึงมองค้นหาที่มาของมัน แล้วเขาก็ต้องประหลาดใจที่ได้เห็นแม่ของเขา

วิเวียนโบกมือให้เขาพร้อมกับยิ้มกว้าง

เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเธอได้เห็นแลร์รี่ยิ้ม พวกเด็กสาวที่อยู่ล้อมรอบตัวเขาจึงกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุข

วิเวียนกำลังสับสนที่ได้เห็นเด็กหญิงตัวเล็กๆ เหล่านั้นแสดงความหลงใหลในเด็กผู้ชายที่อายุเท่ากัน แล้วมันจะเป็นยังไงเมื่อพวกเขาเติบโตขึ้น?

แล้วเจ้าฟักทองน้อยของแม่ล่ะ? อายุแค่นี้ก็มีเสน่ห์ถึงเพียงนี้แล้ว ถ้าหากโตขึ้นต่อไปจะเป็นยังไงเนี่ย?

วิเวียนรู้สึกขัดแย้งในใจและต้องการจะหาวิธีดัดนิสัยที่ชอบหว่านเสน่ห์ของแลร์รี่ด้วย แต่ถึงแม้จะพยายามใช้เวลาขบคิดเท่าใดเธอก็ยังคิดไม่ออก