ความรักสีคราม นิยาย บท 850

โนอาห์รีบเข้าไปหาวิเวียนที่ศีรษะถูกพันด้วยผ้าพันแผลชั้นหนาๆ อย่างน่าประหลาด เขาคิดว่าเรื่องนั้นออกจะแปลกพิกลอยู่บ้าง

เขานึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้ตนเองเห็นแผลบาดเจ็บเฉพาะที่ขาของวิเวียนเท่านั้น เช่นนั้นอาการบาดเจ็บที่ศีรษะเช่นนี้มาจากที่ไหนกันเล่า?

โนอาห์จ้องมองเธออย่างสับสน แต่ก็ตัดสินใจที่จะไม่ถาม

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ” วิเวียนตอบ เมื่อรับรู้ถึงความสับสนของโนอาห์ เธอก็อธิบายว่า “ตอนนั้นฉันคิดว่าได้รับบาดเจ็บที่ขาเท่านั้น ฉันไม่ทันสังเกตเลยว่าจะมีอาการบาดเจ็บที่ศีรษะอย่างรุนแรงมาจนถึงตอนนี้เลยค่ะ”

วิเวียนยิ้มจางๆ การกระทำเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ทำให้สีหน้าซีดขาวจากการผ่าตัดกลับมีชีวิตชีวาขึ้นมา

พยาบาลที่กำลังดูแลเธอคลี่ยิ้มที่ไม่ต่างกันแล้วอธิบายว่า “คุณผู้ชายคะ คุณผู้หญิงท่านนี้เพิ่งจะพ้นขีดอันตราย พวกเราจะเริ่มต้นด้วยการพักรักษาตัวในโรงพยาบาลเพื่อให้พวกเราสามารถเฝ้าสังเกตอาการของเธอในช่วงสองสามวันนี้ได้ ถ้าหากทุกอย่างเรียบร้อยดี เช่นนั้นเธอก็น่าจะออกจากที่นี่ได้ในอีกไม่ช้าค่ะ”

“ดีเลย ขอบคุณครับ” โนอาห์กับพยาบาลช่วยกันพาวิเวียนเข้าไปในห้องผู้ป่วยแล้วพาขึ้นเตียงที่จัดเอาไว้ให้ เมื่อเธอได้เข้าพักแล้ว เขาก็ออกไปกรอกเอกสารที่จำเป็นให้เรียบร้อยแล้วชำระเงินค่าพักรักษาตัวในโรงพยาบาล

ระหว่างทาง โนอาห์ชนเข้ากับพยาบาลที่อยู่บนรถพยาบาลเมื่อก่อนหน้านี้

“คุณผู้ชายคะ คุณอยากดื่มน้ำหรือเปล่า?” พยาบาลมองด้วยสายตาอ่อนโยนพร้อมดวงตาที่เบิกกว้างด้วยความคาดหวังอยู่บ้าง

“ไม่ครับ ขอบคุณ”

โนอาห์อยากเดินผ่านพยาบาลคนนั้นไปเสียให้พ้น แต่กลับโดนเธอขวางทางเอาไว้

“คุณผู้ชาย ฉันคิดว่ายังไม่ได้แนะนำตัวเลย ฉันชื่ออิวาน่าค่ะ”

อิวาน่าจ้องเป๋งมาที่เขา ราวกับว่าดวงตาของเธอสร้างขึ้นมาจากคริสตัลหรืออัญมณีที่ผ่านการเจียระไน เพราะพวกมันส่องแสงแวววับมาที่เขา

โนอาห์พึมพำเสียงดัง “อืม” ง่ายๆ ออกมา เขารีบจัดการเรื่องพักรักษาตัวในโรงพยาบาลให้เสร็จเพื่อที่เขาจะได้กลับไปหาวิเวียนเร็วๆ เขาไม่อาจเสี่ยงให้เกิดเรื่องขึ้นกับเธอระหว่างที่เขาไม่อยู่ เพราะผลลัพธ์ที่ตามมาคงจะรับไหว

ในทำนองเดียวกัน ความรับผิดชอบระดับนี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่พยาบาลตัวเล็กๆ คนหนึ่งจะสามารถแบกรับได้หรอกนะ

“คุณผู้ชาย บางที—”

“ไปให้พ้น!” โนอาห์เอ่ยขัดจังหวะด้วยน้ำเสียงทุ้มดังก้องกังวาน ชวนให้รู้สึกเย็นวาบที่ลำคอและตัวแข็งทื่อด้วยความตกตะลึง

โนอาห์ไม่ใช่คนใจร้อน แต่ยามนี้เขาคงต้องหยาบคายเพราะมีเรื่องสุขภาพของวิเวียนมาเกี่ยวข้อง

“คุณนายนอร์ตัน คะ คุณอยากทานอะไรไหมครับ?”

เธอคงจะหิวแล้วเป็นแน่ โนอาห์นึกอย่างเป็นกังวลเพราะเขานึกขึ้นได้ว่าตั้งแต่ได้รับสายด่วนจากเธอได้ผ่านมานานขนาดไหนแล้ว เขาสับเท้าด้วยความกังวลใจแล้วคิดจะออกไปซื้ออาหาร

“ไม่ต้องค่ะ ฉันทานอาหารเช้ามาบ้างแล้ว” วิเวียนอดไม่ได้ที่จะยิ้มให้โนอาห์ที่ดูกังวลใจอย่างเห็นได้ชัด เธอยังมีเสียงหัวเราะเบาๆ เจืออยู่ในน้ำเสียงของตัวเอง ”ฉันยังไม่หิวเลยค่ะ”

วิเวียนรู้ว่าฟินนิคคงต้องติดแหง็กอยู่ที่สถานีตำรวจสักพักหนึ่ง แต่เธอบอกตัวเองว่าเธอต้องคิดในแง่ดีเข้าไว้

มิฉะนั้น หากฟินนิคกลับมาแล้วเห็นว่าฉันกังวลจนทำให้ตัวเองไม่สบาย เขาก็คงอารมณ์เสียแน่ๆ

“เอาล่ะครับ ในเมื่อคุณไม่หิว ผมก็จะอยู่ที่นี่กับคุณก็แล้วกัน” โนอาห์ไม่รู้ว่าควรจะปลอบใจเธออย่างไรดี สิ่งที่เขาทำได้ก็คืออยู่เคียงข้างเธอและคอยดูแลบริษัทให้เธอ

วิเวียนผงกศีรษะโดยไม่ปฏิเสธแต่อย่างใด

ทันใดนั้นเอง โนอาห์ก็จำได้ว่าระหว่างพวกเขายังไม่เสร็จธุระจึงเอ่ยถามขึ้นมาว่า ”คุณนายนอร์ตัน เมื่อสักครู่คุณโทรหาผมมีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ?”

เขาคิดว่าน่าจะตรวจสอบและปฏิบัติงานอะไรก็ตามที่เธอสั่งเขามาให้สำเร็จได้ ในเมื่อเขาทำอะไรให้ดีกว่านี้ไม่ได้แล้ว เขาก็จะหาทางช่วยฟินนิคออกมาจากคุกให้ได้

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม