ความรักสีคราม นิยาย บท 857

แต่โนอาห์คิดผิดเสียแล้ว อีฟเวลินคิดจะเอาตัวฟินนิคกลับไปชนิดไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็เอาด้วยกล

เธอไม่เพียงแค่มีที่หลบภัยอยู่ในบ้านพักคนชราเท่านั้น แต่ยังสามารถชักใยราเชลเพื่อควบคุมวิเวียนได้อีกต่างหาก

ดังนั้นเธอคงเป็นคนโง่เอามากๆ หากไม่ฉวยโอกาสจากสถานการณ์ดังกล่าว

“เป็นไปไม่ได้หรอก เธอไม่มีที่อื่นให้ไปนอกจากอยู่ข้างกายราเชลแล้วล่ะ” วิเวียนมั่นใจว่าเธอตัดสินใจได้ถูกต้อง แต่เธอรู้สึกสงสัยว่าเหตุใดถึงหาตัวอีฟเวลินไม่เจอ

ฉันจะต้องเข้าใจผิดหรือทำอะไรสักอย่างพลาดไปแน่ๆ

ตอนนี้การคเนหาตัวอีฟเวลินเป็นเพียงหนทางเดียวที่จะช่วยฟินนิคได้ มิฉะนั้นเขาก็คงจบสิ้นกันแล้ว

วิเวียนกวาดตามองไปรอบๆ อย่างลนลาน จากนั้นระดมสมองของตัวเองเพื่อดูว่าเธอทำผิดพลากที่ตรงไหน

“คุณนายนอร์ตัน ใจเย็นๆ สิครับ อย่าฝืนตัวเองนักเลย” โนอาห์รับรู้ถึงแรงกดดันอันมหาศาลที่วิเวียนต้องเผชิญ ยิ่งไปกว่านั้น เธอก็กำลังพักฟื้นจากอาการบาดเจ็บและไม่ควรจะปล่อยให้จิตใจของตัวเองตกอยู่ภายใต้ความเครียดเช่นนั้น

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ ฉันเป็นห่วงฟินนิคมากกว่า” วิเวียนไม่สนใจสิ่งที่ตัวเองกำลังพูดอยู่ สมองของเธอกำลังแล่นเร็วจี๋ท่ามกลางความเป็นไปได้ต่างๆ นานา

เมื่อเขาเห็นเธอกังวลใจมากแค่ไหน โนอาห์ก็ไม่รู้ว่าจะปลอบใจเธอเช่นไรดี

สิ่งที่เขาสามารถทำได้ด็คือเดินออกมาของว่างและเครื่องดื่มไปให้เธอ

“โนอาห์” ทันทีที่เขาออกจากห้องผู้ป่วย เขาก็เห็นอิวาน่าอีกครั้ง

“ทำไมคุณยังตามผมมาอีกเล่า? คุณไม่มีอะไรดีๆ กว่านี้ให้ทำแล้วรึไง?” เมื่อเขาเห็นเธอกำลังแย้มยิ้มอย่างร่าเริง เขาก็นึกถึงเรื่องที่เพิ่งจะเกิดขึ้นแล้วหน้าแดง

“เฮ้ คุณจะไปไหนคะ?” โนอาห์อยากรักษาระยะห่างระหว่างพวกเขาทั้งสองคน เพราะตอนนี้ไม่ใช่เวลามัวยุ่งวุ่นวาย

“เอาของกินไปให้คุณนายนอร์ตันครับ” โนอาห์เกรงว่าหากเขาไม่สนใจอิวาน่าแล้วเธอจะเกาะติดเขาไม่เลิกรา

เพราะฉะนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะให้คำตอบดีๆ กับเธอ

“อ้อ งั้นฉันจะไปกับคุณด้วย” เธอมองมาที่โนอาห์แล้วเดินคล้องแขนไปกับเขา

“ปะ ปล่อยผมนะ” โนอาห์รู้สึกว่าเธอรุกเข้าหาเขาอย่างโจ่งแจ้ง

อีฟเวลินจ้องมองเช็คที่อยู่ตรงหน้าของเธอ เขาคิดว่าฉันเป็นขอทานหรือไง? แค่คิดก็ชวนให้เธอโมโหแล้ว

แต่ฮันเตอร์กลับแสดงความเห็นว่า “นี่ไม่ใช่ทุกเดือน นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะมอบให้แก่คุณแล้ว ระหว่างที่พวกเราร่วมมือกันคุณก็รีดไถเงินผมไปเยอะแล้ว น่าจะสักห้าแสนถึงหนึ่งล้านดอลลาร์เข้าไปแล้วนะ”

เขาเอ่ยเสริมขึ้นมาว่า “ยิ่งไปกว่านั้น ผมก็จะไม่ช่วยเหลือคุณแล้ว นับแต่นี้ไปก็ตัวใครตัวมัน” ฮันเตอร์ลุกขึ้นแล้วทิ้งเงินหนึ่งร้อยดอลลาร์เอาไว้บนโต๊ะเป็นค่าเครื่องดื่ม

สำหรับเขาแล้ว พวกเขาเป็นหุ้นส่วนที่สมน้ำสมเนื้อกันในการร่วมมือกันเมื่อครั้งก่อน เขาเคยมอบส่วนแบ่งให้เพราะเธออยู่ในตำแหน่งที่จะช่วยเขาได้

ทว่ายามนี้เธอเจตนาทำร้ายวิเวียน เขาคิดจะตัดไฟแต่ต้นลม

เขาจะไม่ยอมให้ใครมาแตะต้องวิเวียนเป็นอันขาด แม้แต่อีฟเวลินก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำเช่นนั้น

เมื่อคิดได้เช่นนั้น ฮันเตอร์ก็ยิ้มและคิดจะมุ่งหน้าไปที่โรงพยาบาล

อีฟเวลินเคยบอกเขาว่าวิเวียนอยู่ในโรงพยาบาล เพราะเธอได้รับบาดเจ็บที่ศีรษะโดยบังเอิญนี่นา