ความรักสีคราม นิยาย บท 861

ในขณะที่ทั้งสองเพิ่งจูบเร่าร้อนกัน ริมฝีปากของวิเวียนจึงดูอวบอิ่มและเปล่งสีกุหลาบดูเย้ายวนใจ

เมื่อฟินนิคเอียงหน้ามาเพื่อทำต่อ วิเวียนก็ผลักตัวเขาออกไป

“คุณเป็นอะไรไป?” ฟินนิคมองดูเธอด้วยความงุนงง

“โนอาห์ยังอยู่ข้างนอก แล้วเราก็อยู่ในโรงพยาบาลนะ” วิเวียนมองหน้าฟินนิคและบอกเขาให้เรียกโนอาห์เข้าห้องมา

ฟินนิครอให้วิเวียนจัดการเสื้อผ้าให้เรียบร้อยและเรียกโนอาห์เข้ามาในห้อง

“คุณนอร์ตันและคุณนายนอร์ตัน ผมพาคุณแลร์รี่มาครับ” โนอาห์มองหน้าสองคนนี้แล้วทำเป็นเหมือนว่าไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น

จากเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น ไม่มีใครเล่าเรื่องที่วิเวียนเข้าโรงพยาบาลและฟินนิคติดคุกให้แลร์รี่ฟัง

เด็กน้อยจึงไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นบ้าง เขาแค่รู้ว่าวิเวียนเข้าโรงพยาบาลด้วยเรื่องเล็กน้อยและฟินนิคก็ดูแลเธออยู่

มันดูเป็นการโกหกสมบูรณ์แบบ

“พ่อฮะ แม่ฮะ ในที่สุดก็ยอมให้ผมมาหาซะที ผมคิดถึงพ่อแม่มากเลยฮะ!”

แลร์รี่ข้ามเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นไปแล้วพูดเปิดประเด็นใหม่ที่ไม่เกี่ยวข้อง

“ลูกยังเป็นเด็กดีเหมือนเดิม พ่อกับแม่ก็คิดถึงลูกเหมือนกันนะครับ เราก็เลยบอกให้โนอาห์ไปรับลูกไงล่ะครับ” วิเวียนพูดปลอบประโลมแลร์รี่ด้วยรอยยิ้ม

เธอรู้สึกแย่ที่ละเลยลูกเพราะมัวแต่ยุ่งกับเรื่องของบริษัทและคดีของฟินนิค

“ผมสบายดี ผมดูแลตัวเองได้แล้ว แม่ไม่ต้องเป็นห่วงผมนะฮะ”

แลร์รี่สัมผัสได้ถึงความรู้สึกผิดของวิเวียน แลร์รี่จึงปลอบใจแม่เพื่อไม่ให้แม่โทษตัวเองเรื่องนี้

“อืม แม่รู้ว่าลูกเก่งที่สุด!” วิเวียนยิ้มให้ลูกและหันกลับไปหาฟินนิค

วิเวียนหวังว่าฟินนิคจะพูดกับแลร์รี่บ้างแต่เขาก็นิ่ง ฟินนิคอุ้มแลร์รี่และมองจ้องตาแทน

แลร์รี่มองตากลับ ตอนนั้นเอง พ่อลูกคู่นี้ยิ้มให้กันอย่างรู้ใจ

“โอเค รู้แล้วค่ะ” วิเวียนบึ้งหน้าใส่ฟินนิค

มันก็ชัดว่าฉันไม่ระมัดระวัง แต่เขาก็หลงตัวเองจนทำให้เรื่องนี้มันเป็นเรื่องตัวเอง

ถึงกระนั้น วิเวียนก็ไม่ได้พูดความในใจออกไปเพราะมันไม่ใช่ความผิดของฟินนิคตั้งแต่แรก และเธอก็ปฏิเสธที่จะยอมรับมันเพราะความทะนงตนของเธอ

“คุณรู้ไหมว่าผมกลับไปบ้านแล้วแต่หาคุณไม่เจอ ตอนนั้นผมรีบโทรหาโนอาห์ พอเขาบอกว่าว่าคุณอยู่ในโรงพยาบาล หัวใจผมแทบหยุดเต้น ใจผมคิดถึงเหตุการณ์แย่ที่สุดไปแล้ว แต่พอโนอาห์เล่าให้ผมฟังว่าคุณเกือบหายดีแล้ว ผมจึงค่อยสบายใจได้หน่อย”

เมื่อฟินนิคกลับมาถึงที่บ้าน เขาอยากไถ่ถามว่าวิเวียนเป็นอย่างไรบ้างแต่เขาก็หาเธอไม่เจอสักที่เลย

เขาเริ่มตื่นตระหนกเมื่อไม่เห็นวี่แววของเธออยู่ที่บ้าน

พอฟินนิคได้ยินว่าเธออยู่ในโรงพยาบาล เขาก็รีบมาที่นี่ทันที

“ไม่ว่าต่อไปชีวิตจะต้องเผชิญเรื่องเลวร้ายแค่ไหน หากไม่มีคุณอยู่ข้างกายแล้ว ผมคงทนอยู่ต่อไปไม่ได้” ฟินนิคประกาศกร้าวระหว่างจ้องมองไปข้างในตาเธอ