ความรักสีคราม นิยาย บท 877

ผู้นำทั้งสองฝ่าย คือฟินนิคและเชสต่างเดินขึ้นเวที ฟินนิคมองนักข่าวกลุ่มใหญ่และตระหนักว่าตัวเขาไม่มีทางหันหลังกลับได้แล้ว

แม้ในใจจะยังลังเลอยู่บ้าง แต่ก็รู้ว่าสายไปแล้วที่จะเปลี่ยนใจต่อหน้ากองทัพนักข่าวพวกนี้

เชสเป็นนักธุรกิจที่ฉลาดหลักแหลมมาก ในเมื่อฟินนิคปล่อยให้เขารับผิดชอบการจัดงานแถลงข่าว ก็แน่นอนว่าเขาจะต้องป่าวประกาศให้รู้ทั่วกัน

“ขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมงานแถลงข่าวของเราในวันนี้ ผมขอเริ่มด้วยการต้อนรับตัวแทนทั้งสองคนก่อน คุณฟินนิคและคุณเชส” ขณะที่เจ้าภาพกำลังกล่าวเริ่มงาน ฟินนิคดูจะวอกแวกเพราะความคิดบางอย่างในสมอง

ส่วนเชสก็พอใจที่ได้เห็นบรรดานักข่าวมีสีหน้าตื่นเต้น

ทุกคนคาดหวังฟินเนอร์กรุ๊ปไว้สูงเพราะมีชายหนุ่มผู้โดดเด่นนั่งตำแหน่งประธาน จึงแน่นอนว่าย่อมผิดหวังอยู่บ้างเมื่อเห็นฟินเนอร์กรุ๊ปตกไปอยู่ในมือคนอื่น

แต่ถึงอย่างไรนักข่าวพวกนี้ก็เป็นแค่คนนอก หากจะเทียบกัน พวกเขาตื่นเต้นที่จะได้เห็นฟินนิคใกล้ๆ มากกว่าจะผิดหวัง

ฟินนิคยืนเด่นอยู่บนเวทีด้วยใบหน้าเรียวยาวและไม่พูดอะไรมาก ในใจอยากจบงานนี้ให้เร็วที่สุด

หลังจบสุนทรพจน์ยืดยาวของเจ้าภาพ งานแถลงข่าวก็มาถึงส่วนสำคัญที่สุด ซึ่งก็คือการเซ็นสัญญา

ฟินนิคหยิบสัญญาที่วางอยู่ตรงหน้ามาเซ็นโดยไม่ลังเล

ในตอนนั้น เขารู้สึกว่าตัวเองจมอยู่ก้นเหวและสูญสิ้นทุกอย่าง

แต่ก็พยายามไม่แสดงสีหน้าและอารมณ์ออกมาเพราะรู้ว่าอยู่ในที่สาธารณะ ได้แต่ฝังความทุกข์ทรมานไว้ในใจ

“คุณฟินนิค”

เชสเซ็นสัญญาของเขาและนำมาแลกกับฟินนิค บรรดาช่างภาพต่างง่วนกับการเก็บภาพประวัติศาสตร์ครั้งนี้

ช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดของงานแถลงข่าวจบลงอย่างรวดเร็ว

สองฝ่ายจับมือกันเป็นอันสิ้นสุดการเซ็นสัญญา ช่างภาพยังรัวเก็บภาพของพวกเขาอย่างไม่หยุดหย่อน

“ยินดีด้วย คุณฟินนิค” เชสยิ้มกว้างอย่างขื่นมื่นขณะจับมือกับฟินนิค

เมื่อมองใกล้ๆ เชสก็เป็นคนหล่อเหลาคนหนึ่ง แต่ด้วยอายุ เสน่ห์ดึงดูดใจในตัวเขาจึงออกจะด้อยกว่าหากเทียบกับฟินนิค

“ผมต่างหากที่ควรแสดงความยินดี” ฟินนิคบีบมืออีกฝ่ายแรงขึ้นก่อนจะปล่อย

ในตอนนั้น ฟินนิครู้สึกได้ว่าโทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อของเขาสั่นสองครั้ง

ปกติเขาจะไม่รับโทรศัพท์ส่วนตัวในเวลางาน เว้นเสียแต่ภรรยาโทรมา แต่สายนี้ดูจะเป็นเรื่องด่วน เพราะโทรศัพท์สั่นไม่หยุด

ปลายสายเป็นเสียงชายคนหนึ่ง

“ฮัลโหล นั่นคุณฟินนิค นอร์ตันหรือเปล่า?”

เมื่อฟินนิคตอบรับ เสียงนั้นพูดต่อ “ปู่ของคุณถูกยิงเมื่อบ่าย กรุณามาโดยเร็วที่สุดนะครับ”

ฟินนิคตะลึงตัวแข็ง ไม่คิดว่าจะมีเรื่องไหนเลวร้ายไปกว่างานแถลงข่าวครั้งนี้

คุณปู่ถูกยิง! เขาตายหรือเปล่า? ถูกลอบสังหารใช่ไหม?

ฟินนิคคิดอะไรไม่ออก หน้าซีดด้วยความตกใจ

เขารู้สึกเหมือนโลกถล่มทลายและอยู่ต่อในงานแถลงข่าวไม่ไหวแล้ว จึงมองหาเชสและบุ้ยใบ้ให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาต้องรีบไป