ความรักสีคราม นิยาย บท 899

ฟินนิครู้ทันว่าเธอกำลังคิดอะไร “วันนี้ก็ไม่ต้องไปสิ” เขาพูดพร้อมดึงเธอเข้ามากอดแล้วนอนหลับต่อ

วิเวียนมองดูเขาอย่างถอดใจและตัดสินใจนอนต่อเช่นกัน

เธอได้ยินเสียงจอแจแว่วมาจากชั้นล่าง คงเป็นพวกติวเตอร์

ไม่เป็นไรหรอก คุณฟิลเดอร์จะดูแลพวกเขาเอง

ฟินนิคก็ได้ยินครูเดินเข้ามาในบ้านก่อนหน้านี้แล้ว แต่เขาก็เลือกที่จะนอนหลับต่อไป

วิเวียนลุกขึ้นมาจากเตียงตอนบ่าย แม้ว่าเมื่อวานเธอนอนเต็มอิ่มแล้วแต่เธอยังรู้สึกเหมือนพักผ่อนไม่เพียงพอ

ถ้าเธอยังอยู่บนเตียงแบบนี้ ตอนกลางคืนเธอคงไม่ได้นอนแน่ๆ

วิเวียนรู้ว่านี่เป็นสิ่งที่ฟินนิคต้องการตั้งแต่แรก เขาอยากให้เธออยู่ถึงกลางคืนจะได้ให้เขามีโอกาสทำอะไรต่อมิอะไรกับเธอ

เธออ่านใจเขาออกได้ทะลุปรุโปร่ง แต่เธอก็ตัดสินใจไม่บอกเขา

“เร็วเข้า ได้เวลาตื่นกันแล้ว” เธอพูดแล้วดึงผ้าห่มเขาออก มือเธอนิ่งไปสักพักเมื่อเห็นว่าเขาเปลือยทั้งตัว

“คุณเป็นไรไป? ทำเหมือนว่าไม่เคยเห็นผมแก้ผ้ามาก่อน” ฟินนิคแซวแล้วจ้องหน้าเธอ

วิเวียนกลอกตาแล้วสลัดตัวเองออกจากเตียง เธอใส่เสื้อผ้าและไปล้างหน้าล้างตา

เมื่อทั้งสองลงไปข้างล่างก็เป็นช่วงพักของแลร์รี่แล้ว เด็กชายนั่งมองสองคนนี้เดินลงบันไดจากที่โซฟา

“ทำไมวันนี้พ่อแม่ตื่นสายกันจังล่ะฮะ?” แลร์รี่ถามตรงๆ

จากที่เขาจำได้ วิเวียนไม่เคยไปทำงานสายเลย

ทำไมวันนี้แม่ถึงนอนหลับจนถึงช่วงบ่ายได้นะ?

คำถามตรงประเด็นทำให้วิเวียนอยู่ไม่สุข เธอแอบส่งสายตาไปหาฟินนิคโดยหวังให้เขาตอบคำถามลูก

“อ่อ เรามีเรื่องยุ่งให้จัดการตอนเมื่อคืน พ่อกับแม่เลยนอนดึกกัน” ฟินนิคพูดพร้อมจ้องตาลูกชาย

“ไม่ต้องกังวลนะ ผมสัญญาว่าจะให้บ้านกับคุณแต่ช่วงนี้ผมยุ่งมากเลย ผมอยากมอบงานแต่งงานที่ลืมไม่ลงให้กับคุณ ตอนนี้ผมไม่พร้อมอะไรเลยจริงๆ” เขาพูดปลอบเธออย่างจริงใจ

วิเวียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดในใจ

เธอคิดไปเองว่าเขาไม่ค่อยอยากจดทะเบียนสมรส แต่กลับกลายเป็นว่าเขาแค่อยากมอบงานแต่งงานที่เธอต้องจดจำไปชั่วชีวิต

แม้ว่าเธอจะซาบซึ้งใจแต่เธอก็ไม่อยากปล่อยเขาไปง่ายๆ

“ก็ได้ ฉันจะรอดูว่าฉันจะได้งานแต่งงานแบบไหนกัน”

“รอดูได้เลย” เขาพูดสั้นๆ พร้อมยิ้มให้วิเวียน

ถึงเธอตอบเขาไม่ค่อยน่ารัก แต่ฟินนิครู้ดีว่าเธอใจอ่อนลง

“ผมจะไปจัดการธุระที่บริษัท คุณจะไปทำงานไหมหรือว่าวันนี้จะอยู่บ้าน” ฟินนิคถาม

“อืม... วันนี้ฉันจะอยู่บ้านแล้วกัน” วิเวียนพูดตอบแล้วมองดูนาฬิกา ตอนนี้ใกล้ถึงเวลาที่บริษัทเธอเลิกงานแล้ว