ความรักสีคราม นิยาย บท 908

“ถ้าคุณเบื่อก็เดินเล่นรอบๆ ก่อนได้นะครับ” เขาบอกเธอก่อนจะแยกไป

ที่นี่ไม่มีใครอื่นที่วิเวียนสามารถคุยด้วยได้อีก

“ได้ค่ะ”

เธอยืนขึ้นตามที่เขาบอก หลังจากนั้นทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป

วิเวียนไม่คุ้นชินกับสถานที่โดยรอบแต่ก็ยังคงก้าวเดินไปเรื่อยๆ

จู่ๆ สายตาเธอก็พลันเหลือบไปเห็นกล่องใบหนึ่ง ยิ่งเดินเข้าไปใกล้ความอยากรู้ของเธอก็ยิ่งเพิ่มขึ้น

มีทับทิมประดับอยู่ทั่วตัวกล่อง ถึงจะไม่ใช่ทับทิมของจริงแต่ดูเหมือนว่าจะมีบางสิ่งที่สำคัญอยู่ภายใน

เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นขณะที่วิเวียนกำลังจะเปิดกล่อง “วิเวียน มอร์ริสันเป็นหัวขโมยสินะ”

วิเวียนหันกลับไปดูด้วยความระมัดระวังว่าเป็นใครเนื่องจากเป็นเสียงที่เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน

ผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏแก่สายตา เธอสวมชุดเดรสสีแดงเพลิง เครื่องสำอางหนาเตอะบนใบหน้าปกปิดจุดบกพร่องได้เป็นอย่างดี สายตาคุกคามนั้นกำลังจ้องมองวิเวียนอยู่

วิเวียนขมวดคิ้วสงสัยว่าทำไมเธอถึงแสดงท่าทีเป็นปรปักษ์ออกมาแบบนั้น ฉันเคยไปทำให้เธอโกรธอะไรหรือเปล่า? ทำไมถึงได้จ้องฉันเขม็งแบบนั้น?

เมื่อนึกได้ว่าไม่เคยเจอเธอที่ไหนมาก่อน วิเวียนจึงสรุปเอาเองว่าคงไม่เคยไปทำให้เธอขุ่นเคืองใจ

หืม ดูเหมือนเธอจะไม่ชอบขี้หน้าฉันเฉยๆ

“ขอโทษนะคะ คุณคือ?” ในเมื่อผู้หญิงคนนี้หยาบคายกับเธอก่อน วิเวียนจึงไม่เสียเวลาคุยเล่นด้วย

ถึงกระนั้นเธอก็ยังคงสุภาพและมีมารยาท

“ไปอยู่ที่ไหนมาถึงไม่รู้จักว่าฉันเป็นใคร ฉันคือเล็กซี่ แจ็คสันดาราดังเชียวนะ”

เล็กซี่สะบัดลอนผมสวยไปด้านหลังอย่างไร้มารยาทแล้วชำเลืองมองมายังวิเวียน

แววตาแสดงออกถึงความเหยียดหยามอย่างเห็นได้ชัด

ถามจริง? ฉันไปฆ่าโคตรเหง้าเธอหรือยังไง? ฉันไม่เคยรู้จักเล็กซี่ แจ็คสันมาก่อนเลย

“ขอโทษด้วยค่ะ ฉันไม่ค่อยสนใจพวกแวดวงบันเทิงสักเท่าไหร่” วิเวียนตอบตามความจริง เธอมักจะอ่านข่าวการลงทุนและข่าวสารบ้านเมืองในปัจจุบันเสียมากกว่า

ดังนั้นเธอจึงไม่รู้ว่าเล็กซี่เป็นใคร

“งั้นทำไมคุณใช้นามสกุลแจ็คสันแทนที่จะเป็นเนวิลล์ล่ะคะ?”

คำถามนี้ทำให้เล็กซี่รู้สึกว่าความภาคภูมิใจของเธอถูกทำลายจนป่นปี้ เธอยกมือขึ้นจะตบวิเวียนแต่แล้วเสียงของเชสกับฟินนิคก็ดังขึ้น

“ทำอะไรน่ะ?” เชสคำราม

ฟินนิคขมวดคิ้วเมื่อเห็นฉากตรงหน้า

“พ่อ!” เล็กซี่ทำท่าทางน่าสงสารทันทีราวกับว่าวิเวียนเป็นคนแกล้งเธอ

“เกิดอะไรขึ้น?” เชสสอบถาม ฉันไม่ควรพาเธอมาที่นี่ น่าขายหน้าเสียจริง

“วิเวียนพยายามขโมยกล่องที่หนูวางทิ้งไว้ หนูจับได้คาหนังคาเขาแต่เธอก็ไม่ยอมรับผิด” เล็กซี่กล่าวอย่างโมโห

และไม่ลืมที่จะจ้องเขม็งไปยังวิเวียน

“เอ๊ะ? ใช่หรือคะ?” สายตาของวิเวียนเย็นยะเยือกขึ้นทุกนาที เธอไม่แม้แต่จะเสียเวลาอธิบาย

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอฟินนิคก็พูดขึ้น “ช่างเถอะ ขอโทษที่ทำให้วุ่นวายนะครับคุณเนวิลล์”