ความรักสีคราม นิยาย บท 918

เขาไม่คิดว่าฉันจะไปที่อื่นเลยหรือ? แน่ใจได้ยังไงว่าฉันจะต้องมาที่ทำงานของเขา?

“ลืมไปแล้วหรือว่าคุณคือภรรยาผมนะ?” ฟินนิคตอบพลางยิ้มน้อยๆ

เธอลังเลว่าจะโต้กลับยังไงถึงจะถูกเพราะรู้สึกทึ่งกับคำตอบของเขา

ตอนแรกเธอหมดหวังกับเขาและตั้งใจจะทิ้งเขาไว้เบื้องหลังให้มันจบๆ ไป ทว่าเพียงแค่ไม่กี่นาทีที่ได้คุยกัน เธอก็เริ่มเปิดใจให้ผู้ชายคนนี้อีกครั้ง

เธอรู้สึกเต็มเปี่ยมไปด้วยความอบอุ่นใจเพราะมักจะแพ้ทางให้กับพวกคำมั่นสัญญาต่างๆ

ในทางกลับกัน แม้ฟินนิคจะรับรู้ถึงอารมณ์และความสิ้นหวังของวิเวียนแต่เขาก็เลือกที่จะนิ่งเงียบ

เขาต้องการให้เธอตัดสินใจและคิดหาหนทางหลังจากนี้ที่ดีที่สุดด้วยตัวเอง

เธอจะต้องตัดสินใจว่าจะเชื่อในตัวเขาหรือจะทิ้งเขาไปตลอดกาล

จากที่กล่าวมา เธอมีแค่ทางเลือกเดียวคือต้องเชื่อมั่นในตัวเขาเพราะเขาจะไม่มีวันปล่อยให้เธอจากไป

ดูเหมือนเธอจะตระหนักได้ถึงความต้องการของเขา เธอรู้ว่าตัวเองไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเชื่อใจเขา มิฉะนั้นก็จะถูกบังคับให้ยอมจำนนอยู่ดี

หลังจากเงียบไปสามนาที วิเวียนก็พูดขึ้น “เกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณกับเล็กซี่?”

“คุณไง”

“อะไร?”

เธองุนงงกับคำตอบของเขา อันที่จริงเธอคิดว่าเขาฟังคำถามผิดไป ทว่าเมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของเขาก็รู้ว่าเขาหมายความตามนั้น

“คุณคือคนที่อยู่ในความคิดผมกับเล็กซี่”

แม้ว่าเขาจะอธิบายคำพูดตัวเองอย่างละเอียดแล้ว แต่ก็รู้ว่าเธอกำลังสับสน

ดังนั้นเขาจึงอธิบายเพิ่ม “เล็กซี่เกลียดคุณแต่ว่าผมรักคุณ”

…

วิเวียนกำลังเดินไปตามถนนอย่างไร้จุดหมาย เธอลืมแผนที่ทำให้เธอเดินทางมาที่นี่ไปหมดสิ้น

สิ่งที่เธอจำได้คือความคิดที่เปลี่ยนไปหลังจากได้พูดคุยกับฟินนิค

ทำไมเขาถึงโกหกฉัน? เขาเป็นชู้กับเล็กซี่เพราะฉันงั้นหรือ? เพราะฉันเป็นยายขี้แพ้ที่น่าสมเพชหรือเปล่า?

ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เธอร้องไห้ครั้งแล้วครั้งเล่า ทว่าตอนนี้แม้จะรู้สึกเสียใจแต่ก็ไม่ได้ร้องไห้อีกต่อไป

ขณะที่วิเวียนขยับมือเพื่อพยายามจะหลบหนี เธอก็ได้ยินเสียงของผู้ชายดังขึ้น

“อย่าพยายามทำอะไรโง่ๆ เลย!”

โจรลักพาตัวพยายามจะเชยชมใบหน้าของเธอ แต่เธอขยับตัวออกห่างแล้วจ้องเขาเขม็ง

“ว้าว! ดูเหมือนเราจะมีนักมวยแถวนี้นะ ว่าไหม?” เขาจ้องมองไปที่วิเวียนแล้วเริ่มยั่วโมโหก่อนจะบอกว่า “โทรหาคนของเธอแล้วบอกให้เขามาช่วยเดี๋ยวนี้!”

วิเวียนคิดว่าคำสั่งนี้เป็นเรื่องตลก ตอนนี้ฟินนิคคงจะสนุกอยู่กับเล็กซี่

พูดง่ายๆ ก็คือเธอคิดว่าเขาคงไม่มีเวลาเหลือเฟือนับประสาอะไรกับการมาช่วยเธอ บางทีเขาอาจจะอยากให้ฉันตายก็ได้จริงไหม?

คิดได้ดังนั้นวิเวียนก็หัวเราะออกมาเบาๆ ทว่าสิ่งที่โจรลักพาตัวพูดออกมากลับทำให้เธอประหลาดใจ

“เขาแกล้งทำเป็นไม่ทุกร์ร้อนเรื่องเธอเพราะกลัวเราไง! คงคิดว่าเราเป็นพวกโง่! แต่จริงๆ แล้วเธอคือคนเดียวที่เขาเป็นห่วงที่สุด ตราบใดที่เธอยังอยู่ในมือเราก็จะทรมานเขาได้!”