ความรักสีคราม นิยาย บท 920

โจรลักพาตัวมองดูคู่รักหวานแหววกันตรงหน้ามามากพอแล้ว เขาจึงหยิบปืนขึ้นมาหันปากกระบอกปืนจ่อไปยังขมับของวิเวียน

เขาทำมือเป็นสัญญาณให้ฟินนิคตัดสินใจสักที ไม่งั้นพวกเขาจะฆ่าเธอในไม่ช้า

คลิก! หญิงสาวผู้ไร้ทางสู้ยืนอยู่ห่างจากขุมนรกเพียงไม่กี่ก้าว

ฟินนิคไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามเพราะเขาทนไม่ได้ที่จะเอาชีวิตของวิเวียนมาเดิมพัน

มันเป็นความเสี่ยงที่เขาไม่สามารถจ่ายไหว เขาไม่สามารถจินตนาการชีวิตที่ไม่มีเธอได้

ความคิดนั้นมันบีบคั้นหัวใจเขา ฟินนิคคุกเข่าลงต่อหน้าทุกคน

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาคุกเข่าต่อหน้าคนอื่น นอกจากคุณปู่แล้ว เขาก็ไม่เคยคร่ำครวญขอความเมตตาจากคนอื่นเลย

ฟินนิครู้สึกขายหน้า แต่เมื่อเห็นปืนที่ศีรษะของวิเวียน เขาก็หายใจเข้าลึกๆ แล้วสงบสติอารมณ์ลง

เขาคุกเข่าลงอย่างไม่มีอะไรจะเสีย เขาสามารถช่วยชีวิตวิเวียนได้โดยการทิ้งศักดิ์ศรีไปแทน

ในทางกลับกัน วิเวียนไม่สามารถกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป แม้จะรู้ว่าเขายอมทำตามคำสั่งนั้นเพื่อช่วยเธอ แต่ก็ยังรู้สึกแย่อยู่ดีเพราะเธอไม่เคยเห็นชายผู้ทะนงตนคนนี้ขอความเมตตาจากคนอื่นมาก่อน

วิเวียนโทษตัวเองที่สะเพร่า หากเธอระมัดระวังก็จะไม่โดนจับโดยไม่ทันตั้งตัวแล้วถูกคุมตัวไว้แบบนี้

ขณะที่เธอรีบวิ่งไปหาฟินนิคเพื่อช่วยเขาให้ลุกขึ้น เขาก็ผลักเธอให้ห่างตัวแล้วเตะยอดหน้าของโจรลักพาตัวผู้ทะนงตนก่อนจะแย่งปืนไป

อย่างไรก็ตามทั้งคู่ก็คนน้อยกว่าอยู่ดี โจรลักพาตัวอย่างน้อยอีกห้าคนก็มีอาวุธปืน

โชคดีที่ฟินนิคฝึกศิลปะการต่อสู้มา ทำเอาพวกนั้นตกตะลึงก่อนจะเข้าใจสถานการณ์ตรงหน้า

หลังจากที่เขาจัดการพวกที่มีอาวุธแล้วก็พาวิเวียนออกไปทันที เขาขับรถอย่างเร็วต่อเนื่องนานยี่สิบนาที

เมื่อดูเหมือนว่าโจรลักพาตัวจะเลิกตามมาแล้ว เขาก็จอดรถริมถนน

วิเวียนสับสนกับการกระทำของฟินนิค เธอหันไปรอบๆ แล้วสังเกตเห็นว่าแขนของเขาชุ่มไปด้วยเลือด

วิเวียนรีบเข้าไปจับมือหมอไว้ ทำราวกับว่าเธอไม่สามารถปล่อยให้ผู้ช่วยชีวิตของชายหนุ่มจากไปได้

เธอถามอย่างกระวนกระวายว่า “คุณหมอคะ ฟินนิคเป็นยังไงบ้าง?”

ฟินนิคเจ็บหนักก็เพราะเธอ ดังนั้นเธอจึงกลัวว่าจะเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นกับเขา

“คนไข้ถูกยิงที่แขนแต่ไม่ได้ร้ายแรงอะไร ถ้าได้พักสักสองสามวันก็จะดีขึ้นครับ”

แม้ฟินนิคจะถูกยิงที่แขน แต่หากทั้งคู่ไม่รีบมาโรงพยาบาลให้ทันเวลา เขาอาจจะต้องตัดแขนทิ้ง

“ขอบคุณพระเจ้า!” วิเวียนรู้สึกขอบคุณที่ไม่มีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้น ดูเหมือนว่าพระเจ้ายังไม่ละทิ้งคู่รักที่น่าสงสารคู่นี้ไป

ขณะที่เธอเริ่มดีใจ พยาบาลก็นำตัวผู้ป่วยออกจากห้องฉุกเฉิน

หญิงสาวผู้จนตรอกไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากเดินตามพยาบาลไปที่ตึกผู้ป่วย เมื่อเธอเห็นใบหน้าที่ซีดเซียวและซูบผอมของเขา หัวใจของเธอก็บีบแน่นอยู่ลึกๆ