ความรักสีคราม นิยาย บท 969

ฟินนิครู้สึกสับสนอย่างยิ่ง เขาทำทุกอย่างเพื่อวิเวียน แต่เธอกลับมองว่าเขาเป็นคนผิด นี่ฉันทำผิดจริงๆเหรอ? เขาถามตัวเอง ถ้าย้อนเวลาได้ฉันก็ยังเลือกวิเวียน ยังมีความหวังที่จะตามหาฟักทองตัวน้อยตราบเท่าที่เขายังมีชีวิตอยู่ แต่ถ้าวิเวียนเสียชีวิตเพราะเสียเลือดมากในวันนั้น ฉันก็จะสูญเสียภรรยาไปตลอดกาล

หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว เขาก็กลับไปที่โรงพยาบาลเพื่อเก็บข้าวของ เขาคิดแผนที่จะนั่งคุยกับวิเวียนที่บ้านและพูดคุยกับเธออย่างจริงใจ เราเป็นคู่สามีภรรยากัน มันจะไม่เป็นไร เราสามารถพูดคุยกันได้

เขารีบขับรถเพื่อกลับบ้านให้เร็วที่สุด อย่างไรก็ตาม สิ่งที่รอคอยเขาอยู่กลับเป็นสายลมหนาวที่ทำให้เขาหยุดอยู่กับที่ทันทีที่จอดรถ ฤดูร้อนแบบนี้ อากาศหนาวได้ยังไง?

เขาเข้าไปในบ้านทันทีและค้นหาจากห้องหนึ่งไปยังอีกห้องหนึ่ง ถึงกระนั้นก็ไม่เห็นวิเวียน เสียงดังขึ้นในหัวของเขา เธอทิ้งฉันไปเพราะฉันช่วยฟักทองน้อยไม่ทันเวลางั้นเหรอ?

หัวใจของเขากระตุกเมื่อนึกขึ้นได้ เขาหันกลับอย่างรวดเร็วและวิ่งออกไปที่รถของเขา ดึงประตูรถให้เปิดออก แต่เมื่อเขานั่งบนที่นั่งคนขับและสตาร์ทเครื่องยนต์ คำถามก็ผุดขึ้นมาในหัว เธอจะไปอยู่ไหนได้บ้าง?

เขาตบพวงมาลัยอย่างแรง คิดสิ! เธออยู่ที่ไหน?

ในชั่วพริบตา ท้องฟ้าก็มืดลงขณะที่เขาขับไปตามถนนอย่างไร้จุดหมาย แต่ก็ยังไม่พบวิเวียน เขาถอนหายใจ ฉันไม่ควรมัวยุ่งกับเรื่องเก็บข้าวของที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้เลย ไม่งั้นฉันคงตามเธอเจอไปนานแล้ว

ในเวลาเดียวกัน วิเวียนกำลังชื่นชมความสวยงามของแสงไฟนีออนที่กระพริบขณะที่เธอเดินไปรอบๆ อย่างไร้จุดหมาย ฟักทองน้อยและฉันเคยมาที่นี่มาก่อน เธอคิดกับตัวเอง รู้สึกสบายใจเล็กน้อยที่ได้อยู่ในสถานที่ที่เต็มไปด้วยความทรงจำของเธอกับแลร์รี่ ฟักทองน้อยของฉันยังไม่ตาย เขาแค่ซ่อนอยู่ในที่ที่ฉันหาไม่เจอ

ขณะที่เธอปลอบใจตัวเองด้วยความคิดนั้น เธอเริ่มสังเกตเห็นภาพด้านหลังของเด็กชายตัวเล็กๆ ที่มีลักษณะใกล้เคียงกับแลร์รี่ เธอวิ่งเข้ามาและหมุนตัวเด็กชายไปรอบๆ ด้วยความตื่นเต้น ร้องตะโกนว่า “ฟักทองน้อย!”

แต่เมื่อเด็กชายหันกลับมา เธอก็ตัวแข็งทื่อ

เขาทุกข์ใจมากที่เห็นเธอท้อแท้และสิ้นหวัง ไม่มีใครมีสภาพจิตใจที่ดีเลยหลังจากการสูญเสียลูกชายไป

สิ่งเดียวที่เขาต้องการคือพาวิเวียนกลับบ้าน

เขารู้ว่าราเชลจะต้องมาแก้แค้นแน่ๆ เพราะเขาฆ่าอีฟเวลินไปแล้ว มันไม่ปลอดภัยสำหรับวิเวียนที่จะเดินไปตามถนนกลางดึกเพียงลำพัง

“อย่ามาแตะต้องฉัน!” วิเวียนผลักฟินนิคให้ออกห่างจากเธอ “คุณเป็นคนทำให้ฟักทองน้อยหายไป!” อย่างไรก็ตาม เธอออกแรงน้อยเกินไป เธอกลับเซถอยหลังแทน ฟินนิครีบเอื้อมมือไปจับเธอให้มั่นคงก่อนที่เธอจะเอนหลังพิงต้นไม้

"นิ่งนะคนดี กลับบ้านกับผม” ฟินนิคเกลี้ยกล่อม “เราจะพูดเรื่องนี้กัน เมื่อเราถึงบ้าน”