ความรักสีคราม นิยาย บท 979

วิเวียนตั้งใจจะกลับบ้าน แต่ขณะกำลังขับรถก็ถูกรบกวนด้วยความคิดหลากหลายที่ประเดประดังเข้ามา กว่าจะรู้ตัวก็มาถึงบริษัทของฟินนิคแล้ว เธอดูนาฬิกาข้อมือ อีกสิบนาทีจะถึงเวลาเลิกงาน

ทั้งฟินเนอร์กรุ๊ปและบริษัทเดอะแม็กกาซีนอยู่ภายใต้การควบคุมของฟินนิค ทั้งสองที่จึงเลิกงานพร้อมกัน วิเวียนลงจากรถและเดินเข้าตึก พนักงานต้อนรับคือหนึ่งในไม่กี่คนที่รู้ว่าเธอเป็นภรรยาของท่านประธาน

อีกฝ่ายถามอย่างนอบน้อมเมื่อเห็นสีหน้าเฉยเมยของวิเวียน “คุณนายนอร์ตัน มีอะไรให้ฉันช่วยไหมคะ?” ดูเหมือนคุณนายจะอารมณ์ไม่สู้ดี

พนักงานทุกคนรู้สึกได้ว่าช่วงนี้บรรยากาศในออฟฟิศของท่านประธานดูจะอึมครึม แต่พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

วิเวียนมองพนักงานต้อนรับ “ไม่ต้อง ขอบคุณ” จากนั้นเดินขึ้นชั้นบน การมาของเธอไม่ได้ดึงดูดความสนใจจากคนในออฟฟิศมากนัก พวกเขารู้เพียงว่าเธอคือผู้ที่แวะเวียนมาที่นี่บ่อยๆ แต่ไม่รู้สักนิดว่าแท้ที่จริงเธอเป็นใคร

พวกเขาจึงมองวิเวียนแค่ผ่านๆ แล้วทำงานต่อ แต่เรื่องนี้ทำให้วิเวียนอารมณ์เสียแบบไม่มีต้นสายปลายเหตุ ฟินนิคบริหารบริษัทใหญ่โตและควบคุมพนักงานของเขาให้อยู่ในระเบียบได้ แต่กลับดูแลครอบครัวของตัวเองไม่ได้เลย ตอนนี้ชีวิตครอบครัวของเราปั่นป่วนไปหมดแล้ว!

ในตอนนั้น ผู้ช่วยของฟินนิคเข้ามาต้อนรับเธอ “สวัสดีค่ะคุณวิเวียน”

วิเวียนพยักหน้า “ฉันมารอฟินนิค”

เพราะเคยเรียนจิตวิทยามาก่อน ผู้ช่วยของฟินนิคมองออกว่าวิเวียนดูจะไม่เต็มใจเข้าไปในออฟฟิศของเจ้านาย จึงตั้งคำถามแทนที่จะนำทางอีกฝ่ายไปเดี๋ยวนั้น “ต้องการให้ฉันพาคุณไปออฟฟิศของคุณฟินนิคไหมคะ?”

“ไม่ต้อง ฉันไม่อยากรบกวนเขา จะรอเขาอยู่ที่นี่” ได้ยินแบบนั้น ผู้ช่วยนำน้ำมาให้วิเวียนหนึ่งแก้วก่อนจะเลิกงาน เมื่อทุกคนเลิกงานกันหมด ไม่ช้าออฟฟิศก็โล่ง

วิเวียนรออยู่ครู่ใหญ่ แต่ไม่เห็นฟินนิค ปกติฟินนิคจะออกจากออฟฟิศตรงเวลาเสมอ แล้วเขามัวทำอะไรอยู่?

ด้วยความสงสัย วิเวียนขึ้นไปชั้นบนแล้วแนบหูกับประตูออฟฟิศของท่านประธาน แต่ไม่ได้ยินเสียงใดๆ

ในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง ฟินนิคแทบไม่เคยแสดงความอ่อนแอออกมาเมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ เขาคงกำลังซุกตัวและร่ำไห้อยู่ในห้องนั้น คงไม่คิดว่าเธอจะพรวดพราดเข้าไป วิเวียนรู้สึกสับสน รู้ตัวว่ายังมีใจให้ผู้ชายคนนั้น

แต่วิเวียนก็ไม่อยากใกล้ชิดเขาเพราะเกรงจะเป็นการตอกย้ำให้เธอคิดถึงแลร์รี่ เธอรู้ดีว่าฟินนิคก็ทุกข์ทรมานไม่น้อยกว่าเธอ เพียงแต่ผู้ชายจะไม่ยอมแสดงความโศกเศร้าออกมา

แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ไม่อาจแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและใช้ชีวิตร่วมกับเขาได้เหมือนในอดีต ระหว่างนั้น ฟินนิคเดินออกจากห้องและเห็นวิเวียนกำลังครุ่นคิด

“มีอะไรหรือ? คุณคิดอะไรอยู่?” ฟินนิคถามขณะโอบเธอไว้ วิเวียนเงยหน้าและสบตากับเขา พยายามข่มความโศกเศร้าไว้อย่างยากลำบาก

ดูเหมือนฟินนิคจะสงบสติอารมณ์ได้แล้ว เพราะสีแดงก่ำในดวงตาของเขาหายไป แต่วิเวียนก็ยังมองหน้าเขา พบร่องรอยของการร้องไห้ เราเข้าใจเขาผิดมาตลอด ผู้ชายคนนี้ไม่เคยร้องไห้ต่อหน้าเรา แต่เขาก็โศกเศร้าและทุกข์ทรมานไม่ต่างกับเราเลย