กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 100

“ฉันคิดว่าฉันต้องเอาขวดไวน์มาผิดเพราะวันนี้ฉันรีบออกจากบ้าน”

“หมายความว่าวันนี้คุณเอาขวดผิดมาอย่างนั้นเหรอ?” ชาร์ลียิ้มขณะหยิบขวดไวน์อีกใบที่เปื้อนโคลน เขาใช้มือเช็ดโคลนออกก่อนจะมองไปที่ใต้แสงอาทิตย์ หลังจากตรวจสอบแล้วชาร์ลีก็พูดว่า “แล้วขวดนี้ล่ะ? ดูเหมือนว่าขวดไวน์นี้ผลิตในซูโจว”

แน่นอนว่ามีแถวของตัวอักษรเล็ก ๆ เขียนอยู่ด้านล่างขวด

“ผลิตโดยโรงงานซูโจว คราฟท์”

“ฉันไม่รู้ว่าเขียนอะไรอยู่บนนั้นเนื่องจากฉันไม่รู้ตัวหนังสือ” เจ้าของร้านยิ้มเยาะขณะที่เขาตอบ หลังจากนั้นเขาก็ถูฝ่าเท้าของเขากับกระดาษน้ำมันทำให้ดูเหมือนว่าเขาไม่สนใจที่จะทำธุรกิจกับพวกเขาเลย

เจคอบเริ่มโกรธ และรำคาญเมื่อเห็นว่าถูกหลอก

เมื่อจับเจ้าของร้าน เขาตะโกนใส่เขาด้วยความโกรธ

"นายมันโกหก! คืนเงินให้ฉันเดี่ยวนี้!”

“คุณกำลังพูดถึงเรื่องเงินอะไร?! ฉันไม่เคยเห็นคุณมาก่อนในชีวิตของฉัน!” เจ้าของร้านตะโกนกลับขณะพยายามดิ้นรนเพื่อตั้งตัวเป็นอิสระ จากนั้นเหรียญทองแดงปลอม และม้าหยกที่เขาวางโชว์ก็ร่วงลงสู่พื้น

อย่างไรก็ตามเมื่อม้าหยกตกลงสู่พื้นมันก็ไม่แตกเลย! ในความเป็นจริงดูเหมือนว่าจะทำจากพลาสติก

“ฉันจะโทรหาตำรวจถ้านายไม่ยอมคืนเงินให้ฉัน!” เจคอบตะโกนขณะที่เขาระเบิดด้วยความโกรธ

ทั้งสองคนยังคงดิ้นรนต่อไป และในระหว่างที่พวกเขาตะลุมบอนมีบางอย่างตกลงมาจากแขนเสื้อของเจ้าของ

ชาร์ลีขมวดคิ้วเมื่อเห็นของตก

เมื่อมองดูมันกลายเป็นก้อนกรวดสีขาวขนาดเท่ากำปั้นที่ดูเหมือนกับก้อนกรวดทั่วไปที่หาได้ตามแม่น้ำหรือชายหาด

อย่างไรก็ตามความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือมีคำสองสามคำที่สลักไว้บนก้อนกรวดนั่นคือคำว่าสันติภาพ และความมั่งคั่ง!

แบบอักษรมีลักษณะหยาบมาก และเมื่อมองแวบแรกจะเห็นได้ชัดว่าคำเหล่านี้ถูกแกะสลักลงบนก้อนกรวดด้วยตนเอง

ก้อนกรวดที่มีการแกะสลักแบบนี้สามารถพบได้ทุกที่ในเมืองดังนั้นจึงมักจะไม่คุ้มค่าเงินเลย ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเจ้าของร้านถึงไม่แสดงก้อนกรวดพร้อมกับสิ่งของอื่น ๆ

ชาร์ลีเดินไปที่ก้อนกรวดก่อนจะหยิบมันขึ้นมา ทันทีที่เขาสัมผัสก้อนกรวดเขารู้สึกได้ถึงเลือดที่เดือดพล่านภายในร่างกายของเขา

เขารู้สึกได้ถึงกลิ่นอายที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากวัตถุชิ้นนี้!

ทันใดนั้นเจ้าของร้านก็มีความกระตือรือร้นมากในขณะที่เขาพูดอย่างฉะฉาน “พี่ชาย คุณเป็นคนที่มีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งจริง ๆ แม้ว่าสิ่งนี้จะดูเหมือนก้อนกรวดธรรมดา แต่ก็มาจากต้นกำเนิดที่ไม่ธรรมดา ตอนแรกมันถูกใช้เป็นที่ทับกระดาษในห้องทำงานของเจ้านายผู้มั่งคั่งคนหนึ่ง…”

ชาร์ลีขัดจังหวะเขาอย่างไม่สบอารมณ์เพราะเขาไม่มีเวลาฟังเรื่องไร้สาระของเขา

“อย่าเสียเวลาอธิบายที่มาที่ไปของมันให้ฉันฟัง ฉันแค่อยากรู้ราคาของก้อนกรวด”

เจ้าของแผงขายของยิ้มขณะที่เขาตอบว่า “เนื่องจากคุณมีรสนิยมดีฉันจะเรียกเก็บเงินคุณ…สองหมื่นเหรียญสำหรับสิ่งนี้!”

ชาร์ลีจ้องมองเจ้าของร้านอย่างดูถูกเหยียดหยามก่อนจะตอบว่า “นี่คุณบ้าเงินจริง ๆ หรือเปล่า? ฉันจะให้เงินคุณสามร้อยเหรียญสำหรับก้อนกรวดนี้ ถ้าคุณปฏิเสธที่จะขายให้ฉันในราคานี้ฉันจะเรียกตำรวจมาจับคุณในข้อหาขายสินค้าเลียนแบบปลอม!”

“สามร้อยเหรียญ?” เจ้าของร้านถามขณะที่เขายิ้ม “พี่ชาย เนื่องจากคุณเป็นคนที่รู้คุณค่าของของเก่า ผมจะขายให้คุณในราคาสามร้อยเหรียญก็ได้”

ชาร์ลียิ้มก่อนจะบีบก้อนกรวดที่เขาถืออยู่ในมือ

ในทางกลับกันเจคอบรู้สึกงงงวยมากเพราะเขาไม่เข้าใจว่าทำไมชาร์ลีถึงซื้อก้อนกรวดที่ไร้ประโยชน์ ขณะที่เขากำลังจะถามชาร์ลีเกี่ยวกับการซื้อของเขาก็มีเสียงจากด้านหลังของเขา

“ก้อนกรวดนั้นดูสมบูรณ์แบบ ฉันต้องการซื้อมัน!”