กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 104

“โอเค แน่นอน” ชาร์ลีเห็นด้วยทันทีด้วยท่าทีที่ผ่อนคลายมาก “ผมบอกได้แค่ว่าคุณน่าทึ่งจริง ๆ เพราะคุณเชื่อจริง ๆ ว่าหินเทียมนั้นคือหยก”

คุณควินตันเริ่มรู้สึกรำคาญมากขึ้น และใบหน้าของเขาก็แดงระเรื่อหลังจากถูกชาร์ลีวิพากษ์วิจารณ์ เขาหันไปรอบ ๆ และมองไปที่ผู้คนจำนวนมากที่อยู่รอบตัวพวกเขา

"คุณซีค คุณไลโอเนล ฉันต้องการให้คุณทั้งสองช่วยประเมินราคาสร้อยข้อมือนี้ และบอกฉันว่าเป็นสินค้าของแท้หรือไม่?”

ทั้งสองคนที่ถูกเรียกโดยเขาก็รู้สึกอึดอัดมากขณะที่พวกเขาสบตากัน

เนื่องจากการระบุความถูกต้องของวัตถุโบราณมักจะสร้างความไม่พอใจให้กับอีกฝ่ายไม่ว่าจะเป็นของแท้หรือไม่ก็ตาม

"คุณควินตันครับ พวกเรายังมีความรู้ที่จำกัด ในการประเมินของเก่า เราคงไม่สามารถบอกความแตกต่างได้”

นายควินตันโกรธทันที และพูดอย่างรวดเร็วว่า “อย่าให้ข้อแก้ตัวที่ไร้สาระทั้งหมดนี้แก่ฉัน! ฉันต้องการให้คุณทั้งคู่ประเมินราคาสร้อยข้อมือให้ฉันอย่างตรงไปตรงมา ไม่ว่าจะเป็นหยกแท้หรือไม่ก็ตามฉันสัญญาว่าจะไม่สร้างความเดือดร้อนให้กับคุณ อย่างไรก็ตามหากคุณโกหกฉัน และผู้เชี่ยวชาญบอกฉันเป็นอย่างอื่นเมื่อเขาประเมินในภายหลังฉันจะไม่ปล่อยคุณไปง่าย ๆ !”

“อย่าโกรธเลยครับคุณควินตัน”

ชายทั้งสองรีบก้าวไปข้างหน้าด้วยความตกใจ

ไม่มีเจ้าของแผงคนไหนที่ทำธุรกิจบน แอนทีค สตรีท กล้าที่จะรุกรานนายควินตัน

ดังนั้นเจ้าของแผงขายของเก่าทั้งสองจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกัดริมฝีปาก และก้าวไปข้างหน้าเพื่อดูสร้อยข้อมือหยกอย่างใกล้ชิด

ไม่กี่นาทีต่อมาชายคนหนึ่งพูดติดอ่างขณะที่เขาพูดว่า “คุณควินตันสิ่งที่ชายคนนี้พูดเป็นความจริง สร้อยข้อมือหยกของคุณ… สร้อยข้อมือหยก…”

“มันทำไม?” คุณควินตันถามอย่างเย็นชา

“นายกำลังพูดถึงอะไร?! นายมันก็แค่โง่เกินไป!”

นายควินตันระเบิดเส้นเลือดสีน้ำเงินบนหน้าผากของเขาที่ยื่นออกมาในเวลานี้

ชาร์ลีพูดต่อว่า “คุณโชคดีมากที่คุณยังไม่ตาย แม้ว่าคุณจะเก็บสิ่งชั่วร้ายแบบนี้ไว้ใกล้ตัวทุกวัน!”

การแสดงออกบนใบหน้าของนายควินตันเปลี่ยนไปทันที หลังจากได้เรียนรู้บทเรียนก่อนหน้านี้แล้วตอนนี้เขาไม่แน่ใจว่าคำพูดของชาร์ลีเป็นความจริงหรือไม่ ดังนั้นเขาทำได้เพียงจ้องมองเขาขณะที่เขาถามว่า “ทำไมนายถึงพูดแบบนั้น?”

“แค่ดูรูปทรงของจี้น้ำเต้าโมรา!” ชาร์ลีตอบอย่างเย็นชา “คุณได้ตรวจสอบ และค้นคว้าเกี่ยวกับการทำงานของชิ้นส่วนหยกของคุณก่อนที่จะซื้อจริงบ้างหรือเปล่า?”

คุณควินตันมั่นใจมากในขณะที่เขาตอบว่า “นี่… ไม่ใช่ จี้น้ำเต้าโมรานี้เป็นของขวัญจากจักรพรรดิให้ลูกชายของเขาสำหรับพิธีที่จะมาถึงของเขา? ใครก็ตามที่ลงทุนในหยกจะรู้ดีว่ารูปทรงของน้ำเต้านั้นแสดงถึงความเป็นมงคล! นายมันเป็นเพียงคนยากจนที่ไม่รู้อะไรเลย!”