กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 105

เมื่อชาร์ลีเห็นว่านายควินตันเย่อหยิ่งแค่ไหน เขาก็หัวเราะเยาะขณะที่เขาส่ายหัวด้วยความรังเกียจ “คุณยังบอกความแตกต่างระหว่างน้ำเต้ากับหยกไม่ได้ด้วยซ้ำ? คุณไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับกายทั้งเก้าหรือปลั๊กหยกที่ใช้กับศพเลยเหรอ?”

“ปลั๊กหยก และซากศพหมายความว่าอย่างไร?” นายควินตันถามด้วยสีหน้าสับสน

ชาร์ลีถอนหายใจ “เด็กไม่สามารถสอนได้!” หลังจากนั้นเขาก็ส่ายหัวก่อนจะพูดว่า “คุณไม่รู้ด้วยซ้ำ? คุณเคยได้ยินเรื่อง ‘แสงหยกทั้งเก้า’ หรือไม่?”

“แสงหยกทั้งเก้า” คืออะไร?” นายควินตันถามขณะจ้องไปที่ชาร์ลีด้วยสีหน้าว่างเปล่า

แม้ว่านายควินตันจะชอบซื้อของเก่า แต่เขาก็ไม่เคยใช้เวลาศึกษาของเก่าของเขาเลย เขามักจะซื้ออะไรก็ตามที่ใคร ๆ บอกว่าดีก่อนที่จะออกไปคุยโม้เกี่ยวกับของเก่าของเขา

“ไอ้โง่เอ้ย!” ชาร์ลียิ้มเยาะก่อนที่เขาจะพูดต่อ “แสงหยกทั้งเก้า” ประกอบด้วยปลั๊กหยกเก้าอันที่คนใช้เสียบทุ่นระเบิดของคนตายทั้งเก้า อุปกรณ์เจ็ดชิ้นแรกสามารถพบได้ในหู จมูก ปาก และตา ในขณะที่อวัยวะสองอันสุดท้ายคืออวัยวะเพศ และช่องขับถ่ายของเรา"

“คนตาย!?” นายควินตันถามพร้อมกับอ้าปากกว้าง

เขามองไปที่จี้โมราที่ห้อยอยู่รอบคอของเขาด้วยความไม่เชื่อ ทันใดนั้นเขารู้สึกขนลุกไปทั่วร่างกาย

จี้อันนี้ถูกนำมาจากศพจริงหรือ?!

ชาร์ลียังคงล้อเลียนเขา “ดูเหมือนว่าคุณไม่รู้จริง ๆ ว่าผมกำลังพูดถึงอะไร จี้ในมือของคุณจริง ๆ แล้วคือปลั๊กหยกที่ใช้เสียบรูขับถ่ายของคนตาย ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณเคยสวมมันไว้ที่คอตลอดเวลา! คุณไม่คิดว่ามันเหม็นเลยเหรอ?”

นายควินตันพูดไม่ออกขณะที่เขาจ้องไปที่จี้น้ำเต้าในมือของเขาต่อไป จู่ ๆ เขาก็รู้สึกคลื่นไส้ และอยากจะอ้วก

นี่คือปลั๊กหยกที่ถูกยัดเข้าไปในก้นของคนตาย?!

และคิดว่าเขาเอามันมาห้อยคอ และปฏิบัติเหมือนเป็นสมบัติชิ้นหนึ่งตลอดสามปีที่ผ่านมา ...

สิ่งที่แย่ไปกว่านั้นคือการที่เขามักจะอมหยกไว้ในปากเพราะเขารักมันมาก ...

นี่เขาไม่ได้ชิมรูขับถ่ายของศพหรือ?!

“โอ้!”

นายควินตันไม่สามารถกลั้นมันได้อีกต่อไป และเขาก็งอตัวลงขณะที่เขาเริ่มจะอาเจียน

เขาประสบกับความโชคร้ายอย่างมากในปีนี้ ในความเป็นจริงเขาเคยมีส่วนร่วมในอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งใหญ่เมื่อต้นปี ถ้าไม่ใช่เพราะรถฮัมเมอร์ที่ทนต่อการชนของเขาในวันนั้นเขาคงตายไปนานแล้ว

คนขับรถของเขาเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งนั้น ส่วนควินตันกระดูกซี่โครงหัก 2 ซี่ และต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลนานกว่าครึ่งเดือนก่อนจะได้รับอนุญาตให้กลับบ้านได้ในที่สุด

นายควินตันเริ่มเหงื่อแตก โดยไม่เสียเวลาใด ๆ เขาดึงจี้ออกจากคอของเขาก่อนที่จะโยนมันลงไปที่พื้น

ฝูงชนถอยห่างออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อหลีกเลี่ยงการสัมผัสกับจี้

ชาร์ลีทำได้เพียงเย้ยหยันขณะที่เขามองไปที่การแสดงออกที่ไม่พอใจบนใบหน้าของควินตันถ้าเขาไม่ได้เตือนควินตันในวันนี้ ควินตันจะต้องตายภายในหนึ่งปีอย่างแน่นอน

"นายเป็นใคร?" ควินตันจ้องมองไปที่ชาร์ลี

บุคคลนี้รู้ข้อมูลเกี่ยวกับเขามากเกินไป เขาถูกศัตรูส่งมาที่นี่หรือ?

“ฉันเป็นคนที่คุณไม่สามารถที่จะมามีปัญหาด้วยได้”