กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 11

หลังจากการก้มหัวคำนับสามครั้ง น้ำตาก็ไหลลงบนใบหน้าของแฮโรลด์ แต่ตอนนี้เขาไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม

เขารู้ว่าตอนนี้คุณยายของเขาผิดหวังและโกรธมากดังนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาก็ไม่ควรบุ่มบ่ามใส่เธออีก

คุณท่านวิลสันถอนหายใจอย่างโล่งอกหลังจากเห็นแฮโรลด์คุกเข่าและยอมรับความพ่ายแพ้ของเขา

เธอไม่ได้ต้องการที่จะให้หลานชายคนโปรดของเธอต้องมาก้มหัวให้ชาร์ลีผู้ไร้ค่าคนนี้แต่อย่างใด แต่พวกเขาได้เดิมพันที่เกี่ยวข้องกับเธอ

ด้วยความที่เธอเป็นชาวพุทธอย่างเต็มตัว ถ้าแฮโรลด์ไม่รักษาสัญญา เธอก็คงกลัวเวรกรรมที่จะมาเยือนเธอมาก และมันจะทำให้เธอมีปัญหาในการกินการนอนอย่างเป็นแน่

ดังนั้นเธอจึงมองไปที่แฮโรลด์และพูดอย่างเรียบเฉยว่า “แฮโรลด์ถือว่าเรื่องนี้เป็นบทเรียนสำหรับเธอนะ ครั้งต่อไปอย่าเดิมพันกับสิ่งที่เธอไม่มีความแน่นอน แม้ว่าเธอต้องการที่จะเดิมพัน แต่อย่าให้ครอบครัวเรามาพังเพราะเรื่องแบบนี้!”

แฮโรลด์พึมพัมด้วยใบหน้าเศร้า “โอเคครับคุณยาย ผมทราบดีแล้วครั้งนี้ ผมจะไม่ทำอีก…”

ขณะที่เขาพูดดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ชาร์ลีอย่างร้ายกาจพลางคิดว่า ‘ไอสารเลว! นายกล้าบังคับให้คนอย่างฉันคุกเข่าต่อหน้าคนอย่างนายได้อย่างไร วันนี้นายทำให้ฉันเสียหน้ามาก ฉันสาบานว่าฉันจะมาล้างแค้นกลับไม่ช้าก็เร็ว!‘

จากนั้นคุณท่านวิลสันกล่าวว่า “วันนี้เป็นวันที่ดีของบ้านเรา เพราะแคลร์ได้รับข้อสัญญา ทุกคนเราต้องรีบเตรียมการตอนนี้ เราต้องใช้โอกาสครั้งนี้ในการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป!”

ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “คุณยายครับ เนื่องจากแคลร์ประสบความสำเร็จในการทำข้อตกลงครั้งนี้ คุณยายไม่คิดว่าจะประกาศแต่งตั้งแคลร์เป็นผู้อำนวยของบริษัท ตามที่คุณยายเคยได้สัญญาไว้สักหน่อยหรือครับ”

คุณท่านวิลสันขมวดคิ้วพร้อมความคิดที่แล่นอยู่ภายในใจ

เธอบอกว่าใครก็ตามที่ชนะสัญญาครั้งนี้จะได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการของบริษัท

อย่างไรก็ตามแคลร์ไม่ใช่หลานคนโปรดของเธอมาตลอด สามีขี้แพ้ของเธอทำให้เธอหงุดหงิดอยู่เสมอและความคิดบางอย่างก็ค่อยๆก่อตัวขึ้นในใจเธออีกครั้ง

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าแคลร์อยู่เหนื่อการควบคุมของเธอหลังจากที่เธอได้รับแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งระดับสูงในบริษัท? แล้วหากเป็นเช่นนั้นเธอจะทำอย่างไร?

ในทันใดนั้นเธอต้องการถอนคำสัญญา เพราะว่าเธอไม่ได้ให้คำสาบานเมื่อเธอทำสัญญาเช่นนั้น ดังนั้นเธอจะไม่รู้สึกแย่เลยถ้าเธอเอาคืนคำพูดของเธอ

อย่างไรก็ตาม หากจะประกาศในทันทีหลังจากที่แคลร์ทำข้อตกลงนั้นคงดูไม่ฉลาดเท่าไรนัก เธอจึงพูดว่า “เอาแบบนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้ฉันจะจัดงานเลี้ยงเชิญบุคคลที่มีชื่อเสียงและมีอิทธิพลทั้งหมดในโอลรัส ฮิลล์ มาร่วมงานเลี้ยง และในงานเลี้ยงฉันจะประกาศอย่างเป็นทางการว่าเราได้ร่วมมือกับเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป และการแต่งตั้งผู้อำนวยการคนใหม่”

ชาร์ลีโล่งใจด้วยความพึงพอใจหลังจากได้ยินคำกล่าวของคุณท่านวิลสัน

แคลร์ยังยิ้มอย่างดีใจ ในที่สุดตำแหน่งผู้อำนวยการก็ตกเป็นของเธอ เธอไม่ต้องมารู้สึกนอกคอกและโดดเดี่ยวอีกต่อไป และในที่สุดพ่อแม่ของเธอก็สามารถยืดอกและภาคภูมิใจในตัวเธอได้!

คุณท่านวิลสันหันไปมองที่แคลร์และพูดว่า “แคลร์ ฉันต้องการให้หลานทำอะไรให้ฉันหน่อย”

แคลร์พยักหน้าอย่างอึกอักจากนั้นหันไปหาชาร์ลีแล้วกระซิบว่า “ฉันจะทำยังไงดี? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าท่านประธานไม่เข้าร่วม และจะเป็นอย่างไรถ้าคุณดอริส ยังไม่อยากมาด้วย”

ชาร์ลีหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ลองดูก่อนสิครับ คุณมีเบอร์ของคุณดอริส ยัง ใช่ไหม? บางทีเธออาจจะตกลงทันทีที่คุณโทรหาเธอก็ได้ใครจะไปรู้?”

จุดประสงค์ของงานเลี้ยงไม่เพียงแต่แสดงให้เห็นถึงความสำเร็จของตระกูลวิลสันเท่านั้น แต่ยังเป็นการประกาศการเลื่อนตำแหน่งของแคลร์ให้กับทุกคนอีกด้วย

ในฐานะสามีของเธอคงเป็นงานที่น่ายินดีที่ได้สนับสนุนภรรยาของเขา เพื่อเฉลิมฉลองการเลื่อนตำแหน่งที่สำคัญของเธอ

ตอนนี้แคลร์ยังไม่รู้ว่าสามีของเธอเป็นท่านประธานของเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป เธอขยับนิ้วอย่างกระวนกระวายและถอนหายใจก่อนพูดว่า “เขาเป็นถึงท่านประธานบริษัทเอ็มแกรนด์ ฉันได้ยินมาว่าเขาเป็นท่านชายจากตระกูลที่ร่ำรวยมากในอีสต์คลิฟฟ์ คนแบบเขาจะต้องยุ่งกับธุระประจำวันของเขา แล้วเขาจะมีเวลาว่างเพื่อไปร่วมงานเลี้ยงเล็ก ๆ ได้อย่างไร…”

ชาร์ลีหัวเราะและพูดว่า “ผมไม่คิดอย่างนั้น บางทีเขาอาจเป็นคนที่ใช้เวลาอยู่กับภรรยาที่บ้านทุกวัน ทำอาหาร และซักผ้าตลอดทั้งวันก็ได้ ใครจะไปรู้?"

แคลร์กลอกตามาที่เขาและล้อว่า “นี่คุณคิดว่าทุกคนเป็นเหมือนคุณเหรอคะ?”

ชาร์ลีพยักหน้า “ใช่ครับ บางทีท่านประธานของเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป อาจจะเหมือนกับผมก็ได้…”

แคลร์เม้มริมฝีปากแล้วตะโกนใส่ “คุณน่ะเพ้อเจอ! มันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ!”