กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 12

แคลร์คิดแค่ว่าชาร์ลีพูดเล่น ฉะนั้นเธอจึงไม่ได้จริงจังกับมันเลย เธอเดินออกไปและต่อสายไปยังคุณดอริส ยัง ทันที

ไม่นานดอริสก็รับสาย

เสียงที่แสนหวานและน่าฟังของดอริสดังก้องมาจากอีกด้านหนึ่งของสาย “สวัสดีค่ะ คุณวิลสัน”

“สวัสดีค่ะ คุณดอริส ยัง พอดีดิฉันมีเรื่องจะรบกวนขอความช่วยเหลือจากคุณนิดหน่อยค่ะ” แคลร์พูดอย่างเขินอาย

“โอ้ เรื่องอะไรเหรอคะ” ดอริสตอบ

แคลร์ซักซ้อมประโยคในหัวของเธออีกครั้งและหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่เธอจะพูดอย่างตั้งใจว่า “ดิฉันขอทราบได้ไหมคะว่าท่านประธานจะว่างในคืนพรุ่งนี้ไหมคะ? พอดีครอบครัวของดิฉันจะจัดงานเลี้ยงในวันพรุ่งนี้เพื่อประกาศความร่วมมืออย่างเป็นทางการกับเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป ดิฉันจึงหวังว่าท่านประธานจะตอบรับคำเชิญของฉัน…”

มีความเงียบที่ปลายสายก่อนที่ดอริสจะพูดอีกครั้ง “คุณวิลสัน ดิฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ แต่ดิฉันไม่สามารถตัดสินใจแทนท่านประธานของฉันได้ แต่ฉันอาจจะลองถามเขาให้คุณก็ได้ค่ะ”

แคลร์กล่าวด้วยความเคารพว่า “ขอบคุณมากเลยนะคะ และต้องขอโทษด้วยที่รบกวนค่ะ”

หลังจากสิ้นสุดการโทรแคลร์ก็ถือโทรศัพท์ของเธออย่างประหม่า และคาดหวังว่าเธอจะโทร

กลับมา

ในขณะนั้นเอง จู่ ๆ โทรศัพท์ของชาร์ลีก็ดังขึ้น

ชาร์ลีผงะและต่อว่าตัวเองอย่างเงียบ ๆ ที่ลืมปิดเสียงโทรศัพท์ ต้องเป็นดอริสที่โทรมาขอความเห็นจากเขาเป็นแน่ ...

เขาแสร้งทำเป็นรับโทรศัพท์อย่างใจเย็นและพึมพำ “สวัสดีครับ?”

ตามที่คาดไว้ เสียงของคุณดอริสดังมาจากโทรศัพท์ “ท่านประธานเวดคะ ทางวิลสัน กรุ๊ปจะจัดงานเลี้ยงในคืนวันพรุ่งนี้ ดิฉันอยากถามว่าคุณต้องการเข้าร่วมงานเลี้ยงไหมคะ?”

ชาร์ลีรีบตอบว่า “โอ้เป็นอย่างนั้นเหรอ? โอเค ได้ ๆ ครับ... โอเค แค่นี้นะครับ บาย…”

จากนั้นเขาก็วางสายอย่างรวดเร็วและพึมพำ “เดี่ยวนี้พวกคอลเซนเตอร์ช่างน่ารำคาญจริง ๆ…”

แคลร์ไม่ได้รู้สึกสงสัยแต่อย่างใด แต่ในไม่ช้าโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง

เสียงของคุณดอริสดังเข้ามาในหูของเธออีกครั้ง “สวัสดีค่าคุณวิลสัน ท่านประธานของเราได้ตกลงรับคำเชิญของคุณเรียบร้อยแล้วนะคะ และเขาจะไปเจอคุณที่งานเลยค่ะ!”

"อะไรนะคะ จริงเหรอคะ... เป็นข่าวดีมากเลยค่ะ... ขอบคุณมากเลยนะคะสำหรับความช่วยเหลือของคุณ ฝากขอบคุณท่านประธานในนามของฉันด้วยนะคะ…” แคลร์พึมพำด้วยความไม่เชื่อตามด้วยเสียงกรีดร้องอย่างตื่นเต้น เธอไม่คาดคิดว่าท่านประธานจะยอมมาจริง ๆ

เธอรีบหันไปหาคุณท่านวิลสันและพูดอย่างดีใจว่า “คุณยายคะ! ท่านประธานเอ็มแกรนด์ กรุ๊ปตกลงที่จะมางานเลี้ยงของเราค่ะ!”

"จริงเหรอ?!" คุณท่านวิลสันตื่นเต้นสุดๆ!

เธอรีบหันไปสั่งสมาชิกในครอบครัวทันที “เร็วเข้า รีบเตรียมการที่จำเป็นเดี่ยวนี้! จองโรงแรมที่หรูหราอลังการที่สุด สั่งอาหารและเครื่องดื่มที่ดีที่สุด! มาต้อนรับท่านประธานของเอ็มแกรนด์ กรุ๊ปกันดีกว่า!”

“ต่อไปคือรีบติดต่อทุกบริษัทใหญ่ ๆ ในเมืองนี้และเชิญพวกเขามางานเลี้ยงของเรา! แจ้งให้พวกเขาทราบด้วยว่าท่านประธานของเอ็มแกรนด์ กรุ๊ปจะมาร่วมงาน!”

จากนั้น ทั้งออฟฟิสก็ดูยุ่งมากเพราะทุกคนต่างก็รีบดำเนินการและรีบโทรศัพท์หาแขกทุกคน!

ทุกคนต่างรีบติดต่อคู่ค้าทางธุรกิจและบุคคลสำคัญของโอลรัส ฮิลล์ทุกคน

เรื่องนี้ดังระเบิดเหมือนระเบิดปรมาณูและในเมืองข่าวก็แพร่กระจายราวกับไฟป่า!

ในพริบตาเดียวนั้น ทุกคนในโอลรัส ฮิลล์ ก็รู้เรื่องเกี่ยวกับงานเลี้ยงของวิลสัน กรุ๊ป เป็นที่เรียบร้อย

ท่านประธานผู้ลึกลับของเอ็มแกรนด์ กรุ๊ปจะมาปรากฏตัวในงานเลี้ยงของตระกูลวิลสันในคืนวันพรุ่งนี้!

คุณท่านวิลสันตอบคำถามมากมายทางโทรศัพท์ด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเธอ

นี้อาจสามารถอธิบายได้ว่าทำไมแคลร์จึงสามารถชนะสัญญาหกสิบล้านดอลลาร์ได้

เมื่อรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงทางความคิดของคุณท่านวิลสัน แฮโรลด์จึงกล่าวต่ออย่างรวดเร็วว่า “ถ้าคุณยายแต่งตั้งผู้หญิงไร้ยางอายคนนี้เป็นกรรมการบริษัทของเรา ชื่อเสียงของเราจะต้องมัวหมองแน่ ๆ ! ในช่วงเวลาเช่นนี้คุณต้องแต่งตั้งบุคคลอื่นเป็นกรรมการและให้เครดิตแก่บุคคลนั้นด้วย ทางเลือกที่ดีที่สุดคือควรเป็นผู้ชาย ซึ่งเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการหลีกเลี่ยงการนินทา!”

คุณท่านวิลสันพยักหน้าเล็กน้อยครุ่นคิดตามคำแนะนำของเขา

เธอเชื่อ 80% ในคำโกหกของแฮโรลด์

เมื่อพิจารณาถึงสถานการณ์แล้วเธอควรเลือกตัวแทนคนอื่นเป็นกรรมการเพื่อกำจัดข่าวลือและข่าวซุบซิบนินทา

หากสื่อรู้ว่าแคลร์ชนะสัญญานี้ได้เนื่องจากความสัมพันธ์ส่วนตัวของเธอกับเวนเดลล์ทำให้เธอได้เป็นกรรมการคนใหม่

ยิ่งไปกว่านั้นหญิงชราก็มีความลำเอียงเช่นกัน

จริง ๆ แล้วเธอก็ไม่ชอบแคลร์เอาเสียเลย! นอกจากนี้เธอยังเป็นผู้หญิงหัวโบราณที่มีความคิดแบบแปลก ๆ เธอไม่ชอบความคิดของแคลร์ที่พยายามเพิ่มอิทธิพลและอำนาจในตระกูลวิลสัน

เธอต้องหยุดการขยายอำนาจภายในครอบครัวเพื่อรักษาทรัพย์สินของตระกูลวิลสัน

เธอตัดสินใจอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่ความคิดของเธอวิ่งพล่าน

เธอมองไปที่แฮโรลด์และพูดอย่างเย็นชาว่า “แฮโรลด์จากนี้ไปเธอต้องฟังฉัน ทำในสิ่งที่ฉันบอกให้ทำ และอย่าทำในสิ่งที่ฉันไม่ได้บอกให้ทำ เข้าใจไหม?”

แฮโรลด์ยืนตัวตรงและกล่าวแสดงด้วยความเชื่อฟังว่า “ไม่ต้องห่วงครับคุณยาย ผมจะทำตามคำสั่งของคุณยายเหมือนคนรับใช้ที่ซื่อสัตย์ ผมจะไปทุกที่ที่คุณยายชี้ ผมจะทำทุกอย่างที่คุณพูด!”

"ตกลง" คุณท่านวิลสันพยักหน้าและพูดต่อ “ในงานเลี้ยงวันพรุ่งนี้ฉันจะประกาศว่าเธอคือกรรมการคนใหม่และจะเป็นผู้ดูแลโครงการกับเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป อย่างเต็มตัว แต่จำไว้ว่าเธอต้องเชื่อฟังและซื่อสัตย์ ฉันสามารถอุ้มเธอขึ้นมาได้ แต่ฉันก็ทำให้เธอล้มลงได้อีกด้วย!”

แฮโรลด์ร้องเสียงหลงอย่างยินดีและพูดว่า “ไม่ต้องห่วงครับคุณยาย! ผมจะเป็นเด็กดี!”