กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 569

เจคเย้ยหยันกับคำตอบที่ไม่ตรงประเด็นของชาร์ลี “นี่คุณคิดว่ามันตลกเหรอ? มันเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ให้คุณจะได้ทำงานที่ไซต์ก่อสร้างนะ!”

ชาร์ลีพยักหน้าพร้อมกับหัวเราะ “เอาล่ะ ผมรู้ ผมเข้าใจ ผมจะจัดการให้คุณเอง”

เจคหงุดหงิดกับคำพูดที่คลุมเครือของเขาและตำหนิไปว่า “บ้าไปแล้ว!”

จากนั้นเขาก็เสริมว่า “ในฐานะผู้มีประสบการณ์นะ ให้ผมได้แนะนำบางอย่างแก่คุณเถอะ คุณเองก็ยังเด็ก ออกไปหาอะไรทำที่จริงจังดีกว่า คุณอาจจะประสบความสำเร็จในอีกไม่กี่วันข้างหน้าก็ได้”

"อะไรกัน? นี่คุณคิดว่าการทำงานก่อสร้างเป็นงานที่ด้อยค่าเหรอ? มันไม่ใช่เลย คุณรู้จักอาร์โนลด์ ชวาร์เซเน็กเกอร์ไหม? เขาเป็นคนก่ออิฐและก็เริ่มธุรกิจก่อสร้างของเขาเอง โอเค ธุรกิจของเขาอาจจะล้มเหลว แต่เขากลายเป็นคนดังไปแล้วไม่ใช่หรือ?”

“นอกจากนี้ เทรนล่าสุด พวก TikTok, Snapchat, Instagram และ Facebook ยังเป็นที่นิยมมากตอนนี้ ที่คุณสามารถโพสต์งานประจำวันของคุณที่ไซต์ก่อสร้าง บางทีคุณอาจจะมีชื่อเสียงเลยก็ได้!”

“ไงก็เถอะ ผมมีบัญชี Snapchat แล้ว คุณต้องการติดตามไหมล่ะ?”

เจคยังคงถามต่ออย่างดูถูก “โอ้ คุณเป็นพ่อบ้านนี่ มี Snapchat ด้วยเหรอ? ไอดีของคุณคืออะไรล่ะ? คนขี้แพ้แห่งโอลรัสหรือเปล่า?”

ชาร์ลีหัวเราะ “พ่อบ้านเหรอ? ผมเป็นลูกเขยที่น่าทึ่งต่างหาก!”

“ลูกเขยที่น่าทึ่งเหรอ?” เจคจ้องมองชาร์ลีอย่างดูถูก "คุณเนี่ยนะ? น่าทึ่ง? โอ้ ขอร้องเถอะ คุณจะอวดดีน้อยลงกว่านี้หน่อยได้ไหม? ถ้าคุณน่าทึ่ง ผมคงเป็นเหมือนพระเจ้า เทพ ผู้สร้างไปแล้วถ้าอย่างนั้นน่ะ?”

"คุณเหรอ? เป็นแค่ลูกเขยเปื้อนฝุ่น เปื้อนโคลน”

“ลูกเขยเปื้อนฝุ่น เปื้อนโคลน? หมายถึงอะไร?”

ชาร์ลีหัวเราะ “ก็ลูกเขยที่ขนอิฐขนปูนไง! ไม่เข้าใจเหรอ?”

“ไอ้เวรนี่!” เจคด่าทอ "กล้าดียังไง!"

เขาเป็นคุณครูมาตลอดชีวิตและมีนักเรียนทั่วประเทศหรือแม้แต่ทั่วโลก เขาไม่รู้สึกเสียใจเมื่อมองดูนักเรียนของเขา

"คุณครูลี สอนพวกเราอีกครั้งเถอะ!” มีคนเสนอขึ้นด้วยเสียงสะอื้น

คนที่เหลือต่างพยักหน้าพร้อมกัน

คุณลีพยักหน้ารับพลางน้ำตาไหล เขานั่งหลังโต๊ะที่ใช้สอน นิ้วมือของเขาลูบลงพื้นผิวที่สากบนโต๊ะ และเขาพูดช้า ๆ ว่า “สวัสดีตอนเช้านะ นักเรียน”

“สวัสดีครับ คุณครูลี” กลุ่มคนตะโกนรับเป็นเสียงเดียวกัน

คุณลียิ้มเบา ๆ “ฉันแก่เกินกว่าจะยืนได้แล้ว และฉันไม่สามารถตะโกนเหมือนที่เคยทำได้อีก คุณภาพการสอนอาจไม่ดีเท่าเมื่อก่อนนะช่วยรับคำขอโทษของแันด้วยแล้วกันนะ”