กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 659

การเยาะเย้ยและเสียงหัวเราะทำให้หน้าฌอนกลายเป็นสีแดง เขากำหมัดแน่นจนข้อนิ้วของเขาแทบจะโผล่ออกมาแล้ว!

เขาจ้องชาร์ลีและพูดว่า “อย่าพูดว่าฉันไม่เคยให้โอกาสนายกลับใจ นายทำสิ่งนี้เพื่อตัวเอง! ครอบครัวของฉันจะไม่ปล่อยนายไป นายจะไม่มีวันได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นอีกในวันพรุ่งนี้!”

ก่อนที่ชาร์ลีจะพูดอะไร จัสมินก็ตะโกนว่า “ฌอน เวบบ์ นายกล้ามากสินะ!”

ฌอนพึมพำอย่างเย็นชา “ทำไมล่ะ! นายคิดว่าฉันจะปล่อยให้ครอบครัวของฉันถูกดูหมิ่นในเมืองที่ซอมซ่ออย่างโอลรัส ฮิลล์อย่างนั้นเหรอ? ให้ฉันบอกอะไรกับนายหน่อยนะ! ทุกคนในโอลรัส ฮิลล์ จะต้องคำนับต่อตระกูลเวบบ์ผู้ยิ่งใหญ่!”

ใบหน้าของจัสมินมืดลงด้วยความตกใจและเธอถามว่า “ฌอน ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ ช่วยออกไปด้วย!”

"อะไรนะ? อยากไล่ผมออกงั้นเหรอ!” ฌอนมองไปที่จัสมินด้วยใบหน้าที่ตกใจและดูถูกเหยียดหยาม “คุณอยากไล่ผมออกเพราะไอ้ขี้แพ้คนนี้เนี่ยนะ!”

จัสมินพูดหนักแน่น “ใช่! ฉันจะพูดอีกครั้ง ช่วยออกไปซะ!”

ในเวลานี้ รูเบนลูกพี่ลูกน้องของจัสมิน ออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้และรีบพูดกับพวกเขา “เฮ้ คุณเวบบ์ จัสมิน ใจเย็น ๆ ทะเลาะกันเรื่องอะไร?”

ฌอนโพล่งอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นรูเบน “รูเบน ขอบคุณสวรรค์ที่คุณอยู่ที่นี่ ลูกพี่ลูกน้องของคุณต้องการเตะผมออกจากบ้านเพราะไอ้ขี้แพ้ที่ต่ำต้อยคนนี้!”

รูเบนเหลือบมองชาร์ลี เขารู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

อันที่จริง เขาไม่ชอบการปรากฏตัวของชาร์ลีอยู่แล้วด้วย แต่เขารู้ว่าปู่ของเขาเชื่อในตัวชาร์ลี ให้ค่าและเคารพเขา ดังนั้นรูเบนจึงไม่กล้าดูหมิ่นชาร์ลีได้อย่างเปิดเผย

ขณะที่เขาสงสัยว่าจะเกิดความบาดหมางกันระหว่างชาร์ลีกับฌอน เขารีบยิ้มและพูดว่า “เฮ้ นี่เป็นเพียงความเข้าใจผิด ผมขอแนะนำให้ทุกคนสงบลงก่อนนะ”

เขาหันไปหาชาร์ลีก่อนแล้วพูดว่า “ปรมาจารย์เวด นี่คือฌอน เวบบ์ ลูกชายคนโตและหลานชายคนโตของตระกูลเวบบ์ในเมืองอีริธ”

จากนั้นเขาก็หันไปหาฌอนอย่างรวดเร็วและอธิบายว่า “คุณเวบบ์ นี่คือชาร์ลี เวด ปรมาจารย์เวดที่เคยช่วยชีวิตคุณปู่ของผมมาก่อน”

นายท่านมัวร์อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจและกล่าวว่า “โอ้ ปรมาจารย์เวด คุณคือมังกรตัวจริง คุณมองเห็นได้ผ่านตัวฉัน ใช่ พูดตามตรง เพราะสภาพอากาศที่แปรปรวน ผมเลยค่อนข้างจะป่วยเป็นหวัดเล็กน้อยนอกเหนือจากวัยชรา ดังนั้น ช่วงนี้ฉันเลยค่อนข้างเหนื่อยและอ่อนแอ”

ชาร์ลีพยักหน้า “นั่นเป็นเพราะว่าแกนกลางของคุณอ่อนแอเกินไปในขณะนี้ ยาที่ผมให้คุณครั้งก่อนเพื่อรักษาความเจ็บป่วยที่ซ่อนอยู่จากการสะสมอยู่ในร่างกายของคุณตลอดหลายปีที่ผ่านมา แม้ว่าจะรักษาปัญหาของคุณได้ แต่ก็ไม่ได้ช่วยปรับปรุงสมรรถภาพทางกายของคุณมากนัก”

นายท่านมัวร์โค้งคำนับอย่างเร่งรีบและกล่าวว่า “ถึงอย่างนั้น ฉันก็รู้สึกขอบคุณมากสำหรับความช่วยเหลือของคุณ ปรมาจารย์เวด! ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันเกรงว่าจะไม่ได้อยู่ร่วมงานเลี้ยงวันเกิดวันนี้ด้วยซ้ำ!”

ชาร์ลียิ้มอย่างอบอุ่น และพูดว่า “วันนี้ผมเตรียมของขวัญวันเกิดให้คุณแล้ว ผมเชื่อว่ามันจะมีประโยชน์กับสถานการณ์ปัจจุบันของคุณ”

นายท่านมัวร์ประหลาดใจมากเมื่อได้ยินเช่นนั้นและเขาก็ตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น!

ของขวัญวันเกิด? มันจะเป็นประโยชน์กับสถานการณ์ปัจจุบันของเขาหรือไม่?!