กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 715

เคนร้องไห้ด้วยความสิ้นหวัง เมื่อมีด แตะบนหน้าผากของเขา เขาก็คร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดและถึงกับดิ้นรนสุดชีวิต

อัลเบิร์ตตบหน้าเขาด้วยความหงุดหงิด และพูดว่า “ถ้าแหกปากอีกครั้งล่ะก็ผมจะตอนลูกชายคุณทันที!”

เมื่อได้ยินแบบนั้น เคนก็ยังตัวสั่นแต่ก็พยายามนิ่งอยู่ เขากัดฟัน น้ำตาไหลอย่างต่อเนื่องขณะที่อัลเบิร์ตเริ่มสลักบนหน้าผากของเขา

อัลเบิร์ตนั้นรวดเร็ว และแม่นยำมาก ไม่นาน คำว่า 'พ่อของไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช' ก็ถูกสลักบนหน้าผากของเคน!

หน้าผากของเคนเต็มไปด้วยเลือดราวกับว่ามันเพิ่งผ่านเขียงมา

มาร์คัสตัวสั่นด้วยความกลัวอย่างมากเมื่อเขาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด พ่อของเขาคงจะรู้สึกเจ็บปวดและเศร้าหมองเป็นอย่างมาก เพราะมีคำที่สลักอยู่บนหน้าผากของเขาอยู่มากมาย

เมื่อการสลักเสร็จสิ้น เคนก็สะอื้นและถามว่า “ปรมาจารย์เวด คุณปปล่อยพวกเราไปได้แล้วใช่ไหมครับ?”

ชาร์ลีส่ายหัว “คุณคิดว่ามันจบแค่นั้นจริง ๆ เหรอ?”

จากนั้น เขาพูดกับมาร์คัสว่า “เฮ้ ไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช ผมขอโทรศัพท์คุณหน่อย”

มาร์คัสหยิบ iPhone รุ่นล่าสุดออกมาอย่างรวดเร็ว เขาปลดล็อกหน้าจอ แล้วส่งต่อให้ชาร์ลี

“คุณมี TikTok ไหม?” ชาร์ลีถาม

“มีครับ…” มาร์คัสพยักหน้าด้วยความกลัว

ชาร์ลีค้นหาแล้วเปิดแอปและบอกเขาว่า “มาเถอะ ผมต้องการบันทึกสแตนด์อัพ คอมเมดี้ระหว่างคุณกับพ่อของคุณ ถ้าคุณทำได้ดี ผมจะปล่อยคุณไป ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ผมจะหักขาของคุณ”

เลือดไหลออกจากใบหน้าของพวกเขา

ชาร์ลีกล่าวต่อว่า “ถ้าคุณบันทึกวิดีโออย่างถูกต้องตามที่ผมขอให้คุณทำ อย่างน้อยผมก็สามารถซื้อเวลาให้คุณหลบหนีไปในคืนนี้ได้ ตระกูลเวบบ์อาจไม่สามารถทำอะไรคุณได้ถ้าคุณหนีออกจากภาคใต้ ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าคุณหนีไปต่างประเทศ คุณอาจจะมีชีวิตที่สงบสุขตลอดไป แต่ถ้าคุณไม่ทำตามที่ผมบอก คุณก็จะต้องตายในคืนนี้!”

เคนร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง “แต่ปรมาจารย์เวด เราใช้ชีวิตมาทั้งชีวิตในเมืองนี้ ทรัพย์สินทั้งหมดของเราอยู่ที่นี่ ถ้าเราหนีไปในคืนนี้ เราจะไม่สามารถเอาเงินของเราไปด้วยได้!”

ชาร์ลีขมวดคิ้วด้วยความรำคาญ "อะไรกัน? คุณต้องการที่จะต่อรองงั้นเหรอ? ลืมมันไปเถอะ อย่าทำให้ผมเสียเวลาและมอบชีวิตของคุณให้ผมเดี๋ยวนี้!”

มาร์คัสคว้าแขนพ่อแล้วพูดว่า “พ่อ! ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการมีชีวิตอยู่! คืนนี้เราจะไปอีสต์ คริฟฟ์ แล้วขึ้นเครื่องไปมาเลเซียให้เร็วที่สุดเพื่อไปหาพี่ชายของพ่อ! เราสามารถซื้อทรัพย์สินที่นั่นและอยู่ที่นั่นตลอดไปได้!”

เคนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “ก็ได้ งั้นปรมาจารย์เวด เราจะทำตามที่คุณบอกครับ!”