กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 81

เรย์มอนด์ช่างโง่มาก!

เขาไม่เคยคิดเลยแม้แต่ในความฝันที่ร้ายที่สุดของเขา ว่าแจกันจะเปลี่ยนเป็นสมบัติล้ำค่ามากขึ้นหลังจากได้รับการบูรณะด้วยไข่สองสามฟอง!

เขาชี้ไปที่ชาร์ลี และพูดว่า “คุณหนูครับ นี่คือคนซ่อมแจกันคนนั้นครับ…”

ในขณะที่จัสมินมองไปที่ชาร์ลี เธอก็อดสงสัยไม่ได้ว่าชายหนุ่มคนนี้จะรู้เทคนิคการบูรณะของที่มีคุณค่าทางวัฒนธรรมที่ถูกลืมมานานได้อย่างไร!

แม้จะมีข้อสงสัย แต่เธอก็ยิ้มอย่างสุภาพ และถามว่า “สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ จัสมิน มัวร์ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรคะ? ดิฉันอยากรู้ว่าคุณไปเรียนรู้เทคนิคการบูรณะของโบราณมาจากไหน?

เจคอบซึ่งยังคงตัวสั่นอยู่ด้านข้างถึงกับตะลึงเมื่อได้ยินชื่อของ จัสมิน มัวร์!

ตระกูลมัวร์!

ตระกูลมัวร์ เป็นอีกตระกูลที่เก่าแก่ที่สุดใน โอลรัส ฮิลล์! อิทธิพลของพวกเขาเทียบไม่ได้กับตระกูลชนชั้นสูงของ อีสต์ คริฟฟ์ แต่ในโอลรัส ฮิลล์ พวกเขาถือว่าอยู่บนยอดปิรามิดที่ไม่มีใครสามารถเข้าถึงได้!

เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะได้พบกับสมาชิกในครอบครัวของพวกเขาที่นี่!

ในขณะเดียวกัน ชาร์ลีก็แสดงออกอย่างเคารพต่อจัสมิน ตระกูลมัวร์มีอำนาจ ทรัพย์สินของพวกเขามีมูลค่าหลายแสนล้าน แต่พวกเขายังไม่สามารถเทียบได้กับตระกูลเวด ที่มีมูลค่าทรัพย์สินล้านล้านดอลลาร์

เขาพูดอย่างเรียบๆว่า “ผมชื่อชาร์ลี เวด และผมไม่ได้มีอาจารย์ใด ๆ สอนครับ อาจจะพูดได้ว่าผมเรียนรู้ด้วยตัวเอง”

จากนั้นเขากล่าวต่อว่า “ผมได้ซ่อมแจกันยูฮูชุน ที่พ่อตาของผมทำแตกแล้ว รบกวนคุณลองประเมินค่าเสียหายจากฝั่งของคุณมาได้เลยครับ และแจ้งให้ทางเราทราบ หากเรายังคงต้องชดใช้มันอยู่”

จัสมินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม “หลังจากการบูรณะแจกันใบนี้ แจกันมีมูลค่าเกินกว่าเดิมมาก ดังนั้นจึงเป็นอีกทางหนึ่ง - เราเป็นหนี้คุณแทนแล้วค่ะ”

ชาร์ลียิ้มจาง ๆ “ด้วยความยินดีครับ เรื่องวันนี้ถือว่าจบแล้ว ถ้าอย่างนั้นพวกเราขอตัวนะครับ”

จัสมินพยักหน้า “แล้วเจอกันใหม่นะคะ!”

จัสมินพาชาร์ลี และเจคอบไปที่รถ BMW 530 เธอเฝ้าดูพวกเขาขับรถออกไปก่อนที่จะมุ่งหน้ากลับไปที่วินเทจ ดีลักซ์

ระหว่างทางกลับบ้านเจคอบถามอย่างสงสัยว่า “ชาร์ลี นี่นายไปเรียนรู้วิธีการบูรณะของโบราณทางวัฒนธรรมจากที่ไหนมา?”

เนื้อหาของหนังสือเล่มนั้นไหลผ่านจิตใจของชาร์ลี เหมือนคลื่นที่รุนแรง แน่นอนว่าเขาไม่สามารถบอกพ่อตาของเขาได้ว่าเขาพบหนังสือมหัศจรรย์ และลึกลับอยู่ในแจกันที่แตก เขาต้องการเวลาในการทำความเข้าใจเนื้อหาที่น่าทึ่งทั้งหมดในหนังสืออย่างช้า ๆ อันที่จริงเขาบอกเรื่องนี้กับใครไม่ได้

ดังนั้นเขาจึงโพล่งเรื่องโกหกขึ้นมาว่า “ผมเรียนรู้จากคนทำความสะอาดที่บ้านเด็กกำพร้าครับ”

เจคอบพยักหน้า “ขอบคุณพระเจ้าที่นายอยู่ที่นั่นไม่อย่างนั้นตอนนี้ฉันอาจจะติดคุก…”

จากนั้นเขาก็รีบพูดขึ้นราวกับว่าความคิดหนึ่งเกิดขึ้นในใจของเขา “โอ้ใช่! อย่าบอกแคลร์ และแม่เกี่ยวกับเรื่องนี้นะ เข้าใจไหมครับ?”