กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 97

จัสมินมีสีหน้าเฉยเมยมากขณะที่พวกเขานั่งอยู่ในรถ

สำหรับตัวเธอนั้น ความจริงที่ว่าครอบครัวของเธอมีขยะที่ไร้ประโยชน์เช่นนี้ถือว่าเป็นเรื่องที่น่าหงุดหงิดอย่างยิ่ง ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งที่น่ากังวลยิ่งกว่านั้นก็คือความจริงที่ว่าลุงคิลท์พยายามสร้างเรื่องให้เธอต่อหน้าคนนอกมากมาย

ถ้าเขาหลอกเธอให้เอาเงินไปให้เขาในวันนี้ ลุงคิลท์คงหนีไปพร้อมกับเงินทั้งหมดนั้น จัสมินคงจะอายจริง ๆ ถ้าเธอค้นพบความจริงที่ว่าเธอถูกโกงหลังจากสูญเสียโชคมากมายที่เป็นของตระกูลมัวร์!

โชคดีที่ชาร์ลีอยู่ในเวลานั้น และได้ช่วยเธอให้เธอหลีกเลี่ยงการสูญเสียเงินทองของครอบครัว

จัสมินหยิบบัตรธนาคารออกมาจากกล่องเก็บของในรถก่อนที่เธอจะยื่นให้ชาร์ลี "คุณเวดคะ มีเงินประมาณหนึ่งล้านดอลลาร์ในการ์ดนี้ รหัสผ่านคือเลขแปดหกตัว โปรดรับสิ่งนี้เป็นค่าตอบแทนรูปแบบหนึ่งเพื่อแสดงความขอบคุณของฉัน”

จัสมินอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจขณะที่เธอพูด ทำไมชาร์ลีถึงเลือกที่จะเข้าร่วมตระกูลเล็ก ๆ เช่นนี้ ในเมื่อเขาดูเป็นมืออาชีพและมีทักษะสูงขนาดนี้ หากเขาออกมาและเริ่มธุรกิจประเมินราคาของเก่าของตัวเองเขาจะสามารถสร้างอาชีพที่ยิ่งใหญ่ให้กับตัวเองได้หลังจากนั้นไม่กี่ปี

ชาร์ลีลังเลอยู่ครู่หนึ่งขณะมองดูบัตรธนาคารในมือของเธอ

เงินหนึ่งล้านดอลลาร์ไม่ใช่จำนวนเล็กน้อย แต่มันไม่ได้เป็นประโยชน์อะไรกับตระกูลมัวร์

ตอนแรกชาร์ลีไม่สนใจเงินหนึ่งล้านดอลลาร์เลย ท้ายที่สุดเขามีบัตรธนาคารของตัวเองมากกว่าเก้าพันล้านดอลลาร์ดังนั้นสำหรับเขาแล้วหนึ่งล้านดอลลาร์ก็แค่หยดน้ำหนึ่งหยด

แล้วอะไรคือจุดที่เขาจะรับได้?

อย่างไรก็ตามเมื่อเขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาไม่ใช่แค่มหาเศรษฐี เขาเป็นเพียงลูกเขยของตระกูลวิลสัน

เขาเป็นเพียงลูกเขยของใครบางคน ถ้าเขาปฏิเสธข้อเสนอหนึ่งล้านดอลลาร์เพื่อเป็นรางวัลจัสมินคงจะดูน่าสงสัย ดังนั้นชาร์ลีจึงรับบัตรธนาคารจากเธอ และพูดว่า "ขอบคุณมากครับคุณมัวร์"

จัสมินยิ้มก่อนตอบว่า “คุณเวด คุณสุภาพเกินไป”

หลังจากพูดจบจัสมินก็ถามอีกครั้งว่า “คุณกำลังจะไปไหนเหรอคะคุณเวด?”

ชาร์ลียิ้มขณะที่เขาตอบว่า “คุณช่วยส่งผมที่ตลาดผักได้ไหมครับ? ผมต้องซื้อผักเพื่อที่จะได้กลับบ้านไปทำอาหาร”

***

ในที่สุดเมื่อพวกเขามาถึงตลาดผัก ชาร์ลีก็ลงจากรถหลังจากอำลาจัสมิน หลังจากนั้นก็ซื้อผักก่อนจะกลับบ้าน

ทันทีที่ก้าวเข้ามาในบ้านชาร์ลีก็ได้ยินเสียงชายชราหัวเราะอย่างดุร้ายขณะที่เขาตะโกนออกมาดัง ๆ

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า... มา มาดูสิ่งที่ฉันพบสิ!”

ในเวลานี้แคลร์เลิกงานแล้ว และเธอก็นั่งอยู่บนโซฟาขณะอ่านเอกสาร เธอหันกลับไปมองพ่อของเธอทันทีที่เธอได้ยินเจคอบตะโกน “พ่อคะ พ่อทำให้หนูกลัวแทบตาย”

“เร็วเข้ามาดูสิ!” เจคอบไม่ได้สังเกตเห็นการแสดงออกบนใบหน้าของแคลร์เลย แต่เขาถือถ้วยศิลาดลขนาดเท่าฝ่ามือออกมาราวกับว่าเขาพยายามจะอวดมัน “นี่คือถ้วยศิลาดลสีฟ้า และสีขาวที่ฉันพบในตลาดโบราณวันนี้! ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาพบมันในโลงศพของจักรพรรดิผู้ล่วงลับและมีมูลค่ามากกว่าห้าแสนดอลลาร์!”

“มากกว่าครึ่งล้านดอลลาร์?” แคลร์ลุกขึ้นยืนขณะที่เธอโพล่งออกไปทันที “ พ่อคะ นี่พ่อไปเอาเงินมาจากไหน?”