กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 10

ไม่นึกเลยว่าเธอจะเป็นภาษาประเทศA

ถ้าก่อนหน้านี้เธอยังไม่แน่ใจว่าหลินซินเหยียนก็คือผู้หญิงในคืนนั้น งั้นตอนนี้เธอสามารถแน่ใจแล้ว!

“เลขาไป๋?” ลูกน้องไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆเธอถึงหยุดฝีเท้าลง จึงได้เตือนว่า “งานประชุมกำลังจะเริ่มแล้วนะคะ”

ไป๋จวู่เวยยื่นเอกสารในมือให้ลูกน้อง “เธอเอาเอกสารไปให้ประธานจงก่อน เดี๋ยวฉันตามไป”

“งั้นคุณมาพรุ่งนี้เถอะค่ะ” เพราะคนที่เป็นภาษาประเทศนี้น้อยมากจริงๆ ถึงแม้หลินซินเหยียนไม่มีประสบการณ์การทำงาน แต่เธอเป็นภาษาประเทศAก็เพียงพอแล้ว

หลินซินเหยียนลุกขึ้นมาจากเก้าอี้และโน้มตัวเล็กน้อย “ขอบคุณค่ะ”

เธอเดินออกจากห้องสัมภาษณ์งานอย่างมีความสุข ข้างหลังเธอ ตอนที่เธอเพิ่งออกมา ไป๋จวู่เวยก็เดินเข้ามาแล้ว

“ผู้หญิงคนเมื่อกี้ไม่ตรงตามความต้องการของการว่าจ้าง เอาไม่ได้”

“ถึงแม้เธอไม่มีประสบการณ์ทำงาน แต่ว่าเธอเป็น——”

“คำพูดของฉันมันไม่ได้ผลใช่มั้ย?” ไป๋จวู่เวยพูดอย่างเคร่งขรึมและเฉียบขาด

เธอเป็นเลขาของจงจิ่งห้าว ยิ่งเป็นแฟนของจงจิ่งห้าว อาจจะได้เป็นคุณผู้หญิงของตระกูลจงด้วย ใครกล้าขัดใจ?

แม้ว่าคนสัมภาษณ์งานรู้สึกเสียดาย แต่ก็ได้ตอบตกลงว่า “ค่ะ”

หลินซินเหยียนที่เดินออกมาจากในตึกดีอกดีใจ รู้สึกเห็นความหวังของชีวิต

ชีวิตกำลังเริ่มเข้าที่เข้าทางทีแล้ว

เธอโบกรถจากข้างทางไปที่ตระกูลหลิน

ไม่นานรถก็ได้จอดลงที่หน้าวิลล่าของตระกูลหลิน เธอจ่ายเงินแล้วลงจากรถ

เธอก้าวเท้าเดินเข้าไปเบาๆ

ในห้องรับแขก เสิ่นซิ่วฉิงใส่ชุดนอน

ผ้าไหม รูปร่างยั่วยวนนั่งอยู่บนโซฟา

เห็นหลินซินเหยียนแล้ว ได้ยักคิ้วสวยงามของเธอ “แหม นี่หลินซินเหยียนไม่ใช่เหรอ”

สายตาของหลินซินเหยียนหล่นอยู่บนกำไลหยกที่ตรงข้อมือของเสิ่นซิ่วฉิงแล้วขมวดคิ้วแน่น สมัยเธอเด็กๆเคยกำไลหยกอันนั้นจากกล่องเครื่องประดับของแม่ แม่บอกว่า นั่นเป็นของที่คุณยายเก็บไว้ให้ท่าน

ตอนนี้กลับอยู่ในมือของเสิ่นซิ่วฉิง

หลินซินเหยียนสะกดอารมณ์ที่พลิกไปมาของในใจไว้ “ฉันมาหาหลินกั๋วอัน”

เสิ่นซิ่วฉิงเล่นเล็บที่สวยงามของเธอ เธอก็ไม่ได้เงยหน้าขึ้น “แต่งงานกับง่อยคนหนึ่ง ชีวิตก็คงไม่กระชุ่มกระชวยนะ?”

ไม่คิดเลยว่าเขาจะกลับคำ!

“อยากได้ของคืน งั้นก็บอกจงจิ่งห้าวให้เอาสิทธิในการบุกเบิกของรีอ่าวรีพัลส์เบย์ให้ฉัน ฉันก็จะให้แก” หลินกั๋วอันพูดจบก็ได้เดินผ่านเธอเข้าไปในลาน พอเดินห่างจากหลินซินเหยียนไปหลายก้าวก็ได้หยุดลงมาอีก “ที่แปลงนั้นสำคัญกับฉันมาก ขอแค่แกพูดโน้มน้าวให้จงจิ่งห้าวเอาให้ฉัน ฉันก็จะคืนของทั้งหมดของแม่แกให้หมด รวมทั้งเปียโนเครื่องที่แม่ของแกซื้อให้แกตอนวันเกิดด้วย”

หลินซินเหยียนคิดไม่ถึงเลยว่าหลินกั๋วอันจะไร้ยางอายขนาดนี้!

เขาพูดจาไม่มีสัจจะขนาดนี้ หลินซินเหยียนไม่เชื่อเลยด้วยซ้ำ อยากเอาของพวกนั้นคืน เกรงว่าคงต้องคิดหาวิธีอื่นแล้ว

หลินซินเหยียนหรี่ตาลง ที่ดินแปลงที่เขาอยากได้ อยู่ในมือของจงจิ่งห้าว……

ถ้าเธออยากจับจุดอ่อนของหลินกั๋วอันได้ ดูท่าเธอต้องลงทุนลงแรงที่บนตัวของ‘สามีที่เพิ่งแต่งงานใหม่’คนนี้แล้ว

แต่เธอจะลงมือยังไงล่ะ?

ถึงแม้ทั้งคู่คือฐานะสามีภรรยากัน แต่กลับเหมือนคนแปลกหน้ายิ่งกว่าคนแปลกหน้าเสียอีก

หลินซินเหยียนกลับถึงที่พักก็คิดหาวิธีไม่ได้ แต่กลับได้รับสายที่ถูกตัดสิทธิ์เข้ารับการทำงาน

“ตอนนั้นคุณบอกว่าให้ฉันไปทำงานพรุ่งนี้ไม่ใช่เหรอคะ?” หลินซินเหยียนร้อนรนใจ

“ขอโทษด้วยค่ะ ทางเรารับคุณเข้ามาทำงานไม่ได้ คุณไม่ตรงตามเงื่อนไขที่เราต้องการค่ะ” อีกฝ่ายพูดจบก็ได้วางสายทิ้ง

หลินซินเหยียนมองโทรศัพท์อยู่ครึ่งค่อนวันก็ดึงสติกลับมาไม่ได้