กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 111
จงจิ่งห้าวยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู เรื่องผ่านไปประมาณ40ชั่วโมงแล้ว ถือว่าเขาเคลื่อนไหวเร็ว
นี่ก็รู้แล้วว่าหลินซินเหยียนทำไม่สำเร็จ แถมยังเบนไปฝั่งคนที่เธอแคร์มากที่สุดอีก
เขาค่อยๆเก็บมือที่จับโทรศัพท์อยู่ลงไป
ไม่ได้ยินจงจิ่งห้าวพูด หลินซีเฉินก็ร้อนรน เพราะยังไงตอนนี้เหอรุ่ยเจ๋ออยู่ในบ้าน เธอไม่กล้าพูดกับจวงจื่อจิ่นอย่างสะเพร่า ถ้าเกิดเธอเก็บอารมณ์ไม่อยู่ แหวกหญ้าให้งูตื่น ทำให้เหอรุ่ยเจ๋อรู้เข้าแล้วจะแย่เอา
“ฉันต้องแจ้งความไหม？”หลินซีเฉินถาม
จงจิ่งห้าวมองหลินซินเหยียนพลางครุ่นคิดครู่หนึ่ง“แจ้งความ จะแจ้งข้อหาอะไร？”
หลินซีเฉินพูดไม่ออก
ตอนนี้ไม่มีหลักฐาน วิดีโอนั่นก็เผยแพร่ไม่ได้ มีแค่ส่วนเล็กๆแสดงความชัดเจนอะไรไม่ได้
“งั้นจะทำยังไง？”หลินซีเฉินถามอย่างร้อนใจ
จงจิ่งห้าวพิงโต๊ะทำงาน ใช้นิ้วถูขอบโต๊ะ พลางครุ่นคิดคำถามอยู่ครู่หนึ่ง“อยากแก้แค้นให้แม่เธอไหม？”
“อยาก”หลินซีเฉินพูดอย่างไม่ต้องคิด
“เธอกล้าเอาตัวเข้าไปเสี่ยงไหม？”
หลินซีเฉินชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วเข้าใจความหมายของจงจิ่งห้าวอย่างรวดเร็ว“คุณอยากให้ฉันตามน้ำเหอรุ่ยเจ๋อ รอจนเขาขู่พวกเราจริงๆ พวกเราก็จะสามารถหาหลักฐานที่เอาผิดเขาได้ อีกทั้งยังไม่ข้องเกี่ยวกับแม่ด้วย ”
แม้จะพูดว่าเหอรุ่ยเจ๋อไร้ยางอาย แต่ให้เรื่องแบบนี้เผยแพร่ออกไป ชื่อเสียงของหลินซินเหยียนก็จะเสียหายไปด้วย
สายตาที่จงจิ่งห้าวมองหลินซินเหยียนยิ่งลึกซึ้งเข้าไปอีก เจ้าเด็กคนนี้สมองเฉียบแหลมจริงๆ
เข้าใจสิ่งที่เขาจะสื่ออย่างรวดเร็ว
“ผมกล้า”หลินซีเฉิน พูดอย่ากล้าหาญ“แต่ว่า...”
หลินซีเฉินสายตาล่อกแล่ก และเม้มปาก
ถ้าแม่รู้เข้าว่าจงจิ่งห้าวใช้พวกเขาเป็นเหยื่อล่อ คงโกรธแน่ๆ？
“แต่อะไร？”จงจิ่งห้าวถาม
“ไม่มีอะไร”หลินซีเฉินพูด
“เธอต้องแสร้งทำเป็นไม่รู้อะไรทั้งนั้น และทำตัวสงบ อย่าทำให้เขาสงสัย โทรศัพท์เธอเปิดจีพีเอสไว้ ส่วนที่เหลือผมจัดการเอง”
“OK”
หลินซีเฉินรู้ว่าต้องทำยังไง
พอวางสายจงจิ่งห้าวก็กดโทรหาผู้สืบข่าวภายใน บอกให้กวนจิ้งเข้ามา
ไม่นานนักเขาก็เคาะประตูห้องทำงาน
จงจิ่งห้าวบอกให้เข้ามา เขาจึงผลักประตูเดินเข้ามาตรงหน้าจงจิ่งห้าว
จงจิ่งห้าวกระซิบพูดกับเขาไปสองสามประโยค พอฟังที่จงจิ่งห้าวพูดจบสายตาของกวนจิ้งก็หันไปมองหลินซินเหยียน ถ้าเธอรู้เรื่องนี้เข้าจะโกรธไหมนะ？
เพราะพาลูกของเธอไปเสี่ยง
“ผมเข้าใจแล้วครับ”
“อย่าให้เกิดความผิดพลาดอะไรเด็ดขาด นายไปด้วยตัวเอง”
“ครับ”
หลินซินเหยียนหยิบนิตยสารการเงินขึ้นมาเปิดอ่าน เธอไม่ได้สนใจจะอ่าน แค่เบื่อๆอ่านฆ่าเวลาเฉยๆ
เหมือนจงจิ่งห้าวกับกวนจิ้งจะจัดการอะไรบางอย่าง เธอไม่อยากรบกวน
กวนจิ้งออกไป จงจิ่งห้าวก็ถามขึ้น“อยากไปดูไหมว่าพวกเขาคุยกันเสร็จรึยัง？”
เขาหมายถึงซูจ้านกับหยูโต้วโต้ว
“เอาสิ”หลินซินเหยียนยืนขึ้นพลางถอดสูทออก
ชุดของเธอบาง แถมในห้องทำงานก็เปิดแอร์อีก จึงเป่าจนแห้งหมดแล้ว
จงจิ่งห้าวจะโอบมือไปที่ไหล่ของเธอ แต่หลินซินเหยียนกลับหลบ“ถ้าคุณยังทำแบบนี้อีก ฉันจะโกรธแล้วนะ？”
หลินซินเหยียนชักสีหน้าแล้วจริงๆ
ความสัมพันธ์ในตอนนี้ไม่ชัดเจนและไม่เปิดเผย
ถ้าใครเห็นเข้าไม่รู้ว่าจะเดากันไปยังไง
จงจิ่งห้าวไม่บังคับ เขาไม่รีบ ยังมีเวลาอีกเยอะ
ซูจ้านกับหยูโต้วโต้วอยู่ในห้องรับแขก อยู่ไม่ห่างกับห้องทำงานจงจิ่งห้าวนัก แค่เดินผ่านบริเวณสำนักงานก็ถึงแล้ว
เมื่อเปิดประตูห้องรับแขก หลินซินเหยียนก็ตกตะลึงกับวิวมุมกว้างของห้องรับแขก ที่นี่ตกแตกไม่เหมือนห้องทำงานของจงจิ่งห้าว โต๊ะและเก้าอี้ทำงานสีเข้มทำให้ดุสุขุม ด้านขวาเจาะรู เป็นผนังกระจกทั้งแถบ รับแสงได้ดีมาก เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นดูโอ่อ่ามาก แม้แต่แก้วที่ใช้ดื่มน้ำยังดูมีราคาสุดๆ
หลินซินเหยียนพอจะเข้าใจแล้วว่าห้องรับแขกไว้สำหรับรับรองแขก คุยธุระในนี้แสดงว่าเป็นบริษัท
เมื่อเห็นหลินซินเหยียน หยูโต้วโต้วรีบยืนขึ้นทันที เขาดูเก้ๆกังๆ
หลินซินเหยียนบอกเป็นนัยๆให้เขาว่าไม่ต้องตื่นเต้น
“คุยกันเป็นไงบ้าง？”จงจิ่งห้าวดึงเก้าอี้ออกมานั่ง
ซูจ้านเท้าคางพลางจ้องหลินซินเหยียนโดยไม่สนใจเขา
ซูจ้านยกยิ้ม“ไม่ค่อยเหมาะมั้ง？”
“ไม่เหมาะยังไง”หลินซินเหยียนพูด
เธอไม่อยากถูกเรียกแบบสถานะแปลกๆ
“งั้นผมเรียกคุณว่าเหยียนเหยียน？”
แป๊ะ ปากกาดำบนโต๊ะตกลงแตกบนพื้นเสียงดังแป๊ะ
ปากกาด้ามนั้นเป็นของซูจ้าน เมื่อครู่ตอนคุยเรื่องคดีกับหยูโต้วโต้ว เขาใช้มันจด
ซูจ้าน“……”
จงจิ่งห้าวเดินมา เขาเดินอย่างสุขุม ขณะผ่านซูจ้านก็พูดอย่างเนิบๆ“ขอโทษที ไม่ทันระวังจนทำให้ปากกาคุณหล่น”
ซูจ้าน“……”
มันเป็นปากกาที่แฟนเก่าเขาให้มา ‘มีคุณค่า’มากๆ
จงจิ่งห้าวจับมือหลินซินเหยียน“เราควรไปกันได้แล้ว”
“ไปไหน？”หลินซินเหยียนทำตัวแปลกๆ
“ถึงแล้วคุณจะรู้เอง”
ซูจ้านยืนนิ่งอยู่ที่เดิมไปครู่หนึ่ง
หลังจากได้สติ ก็ตะโกนไปไล่หลังจงจิ่งห้าว“คุณเป็นเด็กรึไง？ถึงได้ทำเรื่องเป็นเด็กๆแบบนี้？”
จงจิ่งห้าวไม่สนใจแม้แต่น้อย
เหยียนเหยียน？
เขาไม่เคยเรียกแบบนี้มาก่อน
ซูจ้านกระตุกมุมปาก
“จะไปหาหม่ามี๊เหรอคะ？”หลินลุ่ยซีอยู่ในอ้อมแขนจวงจื่อจิ่น แต่สายตาเอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่างรถ
อยากรู้อยากเห็นทิวทัศน์ที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วด้านนอก
เหอรุ่ยเจ๋อที่ขับรถอยู่ก็กันมาพูดปลอบเธอ“ใช่จ่ะ หม่ามี๊หนูจะมาค่ำๆหน่อย น้าโทรหาเธอแล้ว”
หลินซีเฉินเหลือมมองเหอรุ่ยเจ๋อ พูดในใจ หลอกเด็กอีกแล้ว
“จริงเหรอคะ?”หลินลุ่ยซีดีใจมากที่จะได้เจอหม่ามี๊
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม