กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 789

“ฉันกลับบ้านได้ที่ไหนกันคะ ฉันจะฟ้องร้องคดีความกับลูกเขยนะคะ ฉันไปสำนักงานกฎหมายมาหลายแห่ง แต่เมื่อได้ยินว่าฉันจะฟ้องร้องตระกูลลู่ ก็ล้วนไม่กล้ารับรองฉัน” เอ่ยแล้ว หยาดน้ำตาของหญิงวัยกลางคนก็รินไหลลงมาอีกครั้ง

ซูจ้านยังคงไม่รีบร้อน ยกแก้วน้ำขึ้นมาแล้วยื่นให้เธอ “ดื่มน้ำสักคำ ค่อยๆดื่มนะครับ”

ฉินยานั้นไม่คุ้นเคยกับเมืองBขนาดนั้น ก้มตัวลงข้างหูซูจ้าน กระซิบถามข้างหูเขาว่า “ตระกูลลู่ยอดเยี่ยมขนาดนั้นเลยหรือคะ”

ไม่อย่างนั้นคงไม่มีใครที่จะกล้ารับทำคดีของเธอ

ซูจ้านตอบเธอเสียงเบา “เป็นตระกูลที่มีอำนาจมีบารมี”

คนร่ำรวยในเมืองB นั้นมีมากมาย

มีบารมีก็มากมายเช่นกัน

มีเงินมีบารมีก็มากมายเหมือนกัน

ใบหน้าและนัยน์ตาของหญิงวัยกลางคนทั้งบวมทั้งแดง ไม่รู้ว่าร้องไห้มานานเท่าไรแล้ว แค่เห็นก็รู้แล้วว่าเจอกับเรื่องใหญ่ที่ผ่านไปได้ยากเข้าให้แล้ว

เธอรับแก้วน้ำในมือซูจ้านมาอย่างสั่นเทา ดื่มเข้าไปหมดแก้ว ร้องไห้นานแล้วคอก็แห้ง

ซูจ้านให้พนักงานต้อนรับไปรินน้ำมาอีกแก้ว หญิงวัยกลางคนรีบเอ่ยว่า “ไม่ต้อง ไม่ต้องแล้วค่ะ”

พนักงานต้อนรับยังคงถือแก้วน้ำที่ว่างเปล่าไปนำน้ำอีกแก้วหนึ่งมา

สภาพอารมณ์ของหญิงวัยกลางคนผ่อนคลายลงบ้างเล็กน้อยแล้ว จึงเอ่ยว่า “ลูกสาวของฉันถูกทำให้เสียชีวิตด้วยการตัดสินที่ไม่เป็นทำ......”

ซูจ้านนวดหว่างคิ้ว เห็นได้ชัดว่าเริ่มสะเทือนใจอีกแล้ว

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้เลยจริงๆ ร้องไห้อีกแล้ว

......

ผ่านไปอีกครู่หนึ่ง

หญิงวัยกลางคนถึงจะสามารถพูดได้ แม้ว่าจะติดๆขัดๆ แต่ก็เล่าเรื่องราวที่ประสบพบเจอมาออกมาได้รอบหนึ่ง ก็คือลูกสาวของเธอแต่งเข้าไปในตระกูลไฮโซ และได้คลอดลูกชายด้วย แต่ลูกเขยมีชู้ ทั้งยังให้เด็กที่ลูกสาวเธอคลอดออกมา เรียกหญิงชู้คนนั้นว่าแม่

ลูกสาวเธอไม่ยอมรับ และไม่เห็นด้วยที่จะหย่า แต่ตระกูลลู่บีบบังคับให้ลูกสาวเธอต้องหย่า เดิมก็ให้บ้านหลังหนึ่งกับลูกสาวเธอ และยังมีเงินอีกสองแสนกว่า แต่ว่าลูกสาวของเธอโวยวายจะต้องการลูกชาย

นั่นคือสายเลือดของตระกูลลู่ จะให้เธอได้อย่างไรกัน

ลูกสาวเธอไม่ยินยอม รับไม่ได้ที่ลูกชายตัวเองจะต้องเรียกผู้หญิงคนอื่นว่าแม่ ภายใต้สถานการณ์ที่อารมณ์ได้รับความสะเทือนใจอย่างสุดขีดก็อุ้มลูกชายกระโดดลงมาจากตึกที่สามีเก่ามอบให้เธอ

โดดลงมาจากชั้นที่ยี่สิบกว่า คนตกลงมาจนเค้าโครงหน้าเดิมไม่เหลือแล้ว

ตระกูลลู่ก็โมโหเป็นอย่างมาก คุณจะตายก็ไปตายสิ ทำไมถึงได้สติฟั่นเฟือน กระทั่งเด็กก็ยัง......

เห็นไหม หญิงวัยกลางคนที่ลูกสาวตายไปแล้วก็รู้สึกว่าลูกสาวตัวเองตายอย่างไม่ได้รับความเป็นธรรม ถูกคนตระกูลลู่บีบบังคับให้ตาย ดังนั้นจึงคิดจะฟ้องร้องลูกเขยคนเก่า

ฉินยาฟังด้วยความรู้สึกอกสั่นขวัญแขวน อารมณ์แย่ลงบ้างแล้ว

ซูจ้านให้เธอไปห้องทำงาน เธอก็ไม่ไป

“คนอื่นได้ยินว่าฉันจะฟ้องร้องคนตระกูลลู่ ก็ล้วนไม่กล้ารับ คุณ......”

ซูจ้านเอ่ยว่า “คุณมีหลักฐานที่พิสูจน์ว่า ลูกเขยของคุณมีชู้ไหมครับ”

หญิงวัยกลางคนเอ่ยด้วยความตื่นเต้นว่า “ลูกสาวของฉันเห็นด้วยตาตัวเอง......”

ซูจ้านตัดบทเธอ “ที่ผมพูดก็คือหลักฐานที่เป็นรูปธรรม ลูกสาวของคุณเสียชีวิตไปแล้ว ไม่สามารถนำมาเป็นหลักฐานใดได้ อีกทั้งลูกสาวของคุณก็กระโดดตึกด้วยตัวเอง ถ้าหากว่าคุณไม่มีหลักฐานที่มีพลังมากพอ ใครก็ไม่กล้ารับทำคดีความของคุณ ด้านหนึ่งเป็นเพราะฝ่ายตรงข้ามมีเงินและมีบารมี ยังมี พวกเราไม่มีหลักฐาน จะฟ้องร้องคดีความอะไร? คิดให้ดีว่าก่อนหน้านี้ที่ลูกสาวของคุณยังมีชีวิตอยู่นั้นคว้าหลักฐานที่เป็นรูปธรรมอะไรได้ไหม”

ฉินยาถอนหายใจ “นี่ไม่คิดจะให้คนยากจนมีชีวิตกันต่อไปแล้วสินะคะ”

ซูจ้านมองเธอ “ทำไมถึงกลายเป็นคนจนแล้วล่ะ ครั้งเดียวก็หยิบออกมาสามแสนแล้วนะ”

“นั่นไม่ใช่ทรัพย์สมบัติที่แบ่งให้ในตอนหย่าร้างหรือคะ” ฉินยาเอ่ย

ซูจ้านเดินเข้ามา ยื่นมือกอดเธอเอาไว้ “คุณบอกว่าผู้ชายคนนั้นไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี แต่ก็ไม่ได้ให้เธอหย่าแล้วจากไปตัวเปล่า ยังให้บ้านให้เงิน ไร้ความปราณีและสุดโต่งเกินไป ตัวเธอตายเองก็ช่างเถอะ ยังจะให้ชีวิตบริสุทธิ์น้อยๆตายไปกับเธอด้วย นี่เรียกว่าเห็นแก่ตัวแล้ว”

ฉินยาก็รู้สึกว่าพาเด็กไปตายด้วยกันนั้นทำเกินไปแล้ว แม้ว่าเธอจะไม่สามารถมีลูกได้แล้ว แต่ก็เคยตั้งครรภ์มาก่อน รู้ว่าสำหรับแม่คนหนึ่งแล้ว ลูกมีความสำคัญมากเพียงใด

เธอสามารถใจร้ายให้เด็กตายด้วยได้ จะต้องถูกกดดันมากแน่นอน

“คุณก็ทำความเข้าใจสักหน่อยเถอะค่ะ ถึงแม้ว่าจะไม่รับทำคดีความนี้ ฉันก็อยากฟังดูว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่”

ซูจ้านบีบจมูกเธอ “คุณชอบเรื่องซุบซิบนินทาหรือ”

ฉินยาคิดอยู่ครู่หนึ่ง “นี่ไม่ถือว่าเป็นเรื่องซุบซิบนินทานะคะ”

ซูจ้านเอ่ยว่าล้วนฟังเธอ จะลองทำความเข้าใจดูก่อนแล้วค่อยตัดสินใจว่าจะรับหรือไม่รับ

“คุณต้องทำเรื่องดีๆให้มากหน่อย สะสมบุญกุศล ไม่แน่ว่าครั้งหน้าพวกเราจะสามารถทำได้สำเร็จนะคะ” ฉินยาเอ่ยเสียงเบา

ซูจ้านขนลุกพรึบด้วยความหวาดหวั่นทันที คำพูดนี้ถ้าเป็นท่านย่าพูด เขาจะไม่ตื่นตระหนกเลย แต่นี่ฉินยาพูด เขาจึงรับไม่ได้แล้ว “คุณก็มีความเชื่องมงายด้วยหรือ”

มีท่านย่าคนหนึ่ง เขาก็ตื่นตระหนกแล้ว

เขาเคร่งเครียดมาก “พวกเราทำไม่สำเร็จ ก็ไม่ใช่เพราะว่าพวกเราไม่สร้างกุศล พวกเราไม่เคยทำเรื่องที่ผิดต่อฟ้าดิน นี่เป็นโชคชะตาชีวิตที่ถูกลิขิตเอาไว้ พวกเราไม่ควรมีในตอนนี้ พวกเราจะขอร้องอย่างไรก็ฝืนให้ได้มาไม่ได้”