ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 164

บทที่ 164 ผมเป็นแฟนเธอ

เรื่องของโครงการคุยไปแล้ว ในใจของเจียงสื้อสื้อก็สงบลง เธอรีบร้อนที่จะกลับ สุดท้ายพอเดินได้สองก้าว คนทั้งคนก็สั่นคลอน สติยิ่งเลอะเลือน และล้มลงไป......

“พี่สื้อสื้อ”

ม่านตาของสวีหน้าหดตัวลง คนทั้งคนตกตะลึง จิ้นเฟิงเฉินตาเร็วมือไว เอามือของเขามาโอบเจียงสื้อสื้อเอาไว้

เจียงสื้อสื้อสีหน้าไม่ค่อยดี ตอนนี้แม้แต่ลิปสติกก็ปกปิดริมฝีปากที่ซีดขาวของเธอไว้ไม่อยู่ ร่างกายที่อยู่ในชุดราตรี จิ้นเฟิงเฉินเห็นได้ชัดว่าเธอสะบัดร้อนสะบัดหนาวไปทั่วตัว

สีหน้าของจิ้นเฟิงเฉินเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียด ถาม สวีหน้าด้วยความโมโหว่า “เกิดอะไรขึ้น?”

สวีหน้าถูกจิ้นเฟิงเฉินตวาดใส่จนมึนงง พูดตะกุกตะกักออกมาว่า “วันนี้พี่สื้อสื้อเป็นไข้สูง ฉันพยายามกล่อมให้เธอไม่ต้องมา แต่เธอไม่ฟังเลยค่ะ”

หลังจากพูดจบ สวีหน้าก็มองเจียงสื้อสื้ออย่างเป็นห่วง

ประธานอี้ที่อยู่ด้านข้างได้ยินก็ยิ่งชื่นชมในการทำงานของเจียงสื้อสื้อเพิ่มขึ้นไปอีก

จิ้นเฟิงเฉินยื่นมือมาแตะหน้าผากเจียงสื้อสื้อ มันร้อนจนต้องตกใจ

ซูชิงหยิงดวงตาค่อยๆ ลุ่มลึก รีบเดินมาข้างหน้าและพูดว่า “เฟิงเฉิน ท่านประธาน HNกรุ๊ปยังรออยู่ที่ด้านนั้นอยู่นะคะ! ให้ผู้ช่วยของคุณเจียงส่งเธอไปโรงพยาบาลเถอะค่ะ!”

“คุณจัดการเรื่องอื่นอยู่ที่นี่” หลังจากพูดจบ จิ้นเฟิงเฉินก็ตรงเข้าไปโอบเอวเจียงสื้อสื้อและอุ้มขึ้นมา ก้าวเท้าและออกจากงานเลี้ยงไป สวีหน้าก็ตามออกไป

ซูชิงหยิงยังยืนงงอยู่ที่เดิม จนกระทั่งพูดอะไรออกมาสักคำก็พูดไม่ทัน

มองดูเงาของจิ้นเฟิงเฉินและเจียงสื้อสื้อ สายตาของเธอลุ่มลึกลง

และอีกครั้งที่ จิ้นเฟิงเฉินทิ้งเธอเพราะเจียงสื้อสื้อ ซูชิงหยิงกัดฟันไว้แน่น เธอสงสัยจริงๆ ว่าเจียงสื้อสื้อจงใจใช่ไหม

ผู้หญิงต่ำๆคนนี้ เธอมักจะยั่วยวนจิ้นเฟิงเฉินต่อหน้าเธอทุกครั้ง

ซูชิงหยิงอยากจะตามไป แต่ว่าจิ้นเฟิงเฉินกลับให้เธออยู่ที่งานเลี้ยงจัดการเรื่องอื่นๆ ชั่วขณะ ซูชิงหยิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอยู่ต่อไป ถึงยังไงตอนนี้เธอก็อยู่ในฐานะเลขา

……

ด้านนี้ ไม่นานเจียงสื้อสื้อก็ถูกส่งไปที่โรงพยาบาล ตอนนี้มือเธอให้น้ำเกลือและนอนบนอยู่บนเตียง

หลังจากที่ สวีหน้าทำขั้นตอนต่างๆ เสร็จก็กลับมาในห้องผู้ป่วย เธอเหลือบมองเจี้ยงสื้อสื้อที่นอนอยู่บนเตียงและเหลือบมองจิ้นเฟิงเฉิน ชั่วขณะ ก็รู้สึกเหนือความคาดหมาย

ท่านประธานจิ้นกรุ๊ปที่สง่าผ่าเผยทิ้งงานและมาส่งเจียงสื้อสื้อที่โรงพยาบาล ทั้งคู่มีความสัมพันธ์อะไรกัน ตอนที่ สวีหน้ากำลังสงสัยอยู่ ก็ได้ยินจิ้นเฟิงเฉินเอ่ยปากว่า “คุณกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ! ผมจะดูแลเธอเอง”

ได้ยินแบบนี้ สวีหน้าตกตะลึง และพูดอย่างสงสัยว่า “เอ่อ......ประธานจิ้น ให้ฉันเป็นคนดูแลพี่สื้อสื้อเถอะค่ะ! คุณไปทำเถอะ”

สวีหน้ารู้เพียงว่านี่คือท่านประธานของจิ้นกรุ๊ป แต่ว่าก็ไม่ได้สนิทกัน เธอจะวางใจให้เขาดูแลเจียงสื้อสื้อได้ยังไง

“ผมเป็นแฟนของเธอ ผมจะดูแลเธอให้ดี”

ได้ยินแบบนี้ สวีหน้าตกใจอ้าปากค้างจนแทบยัดไข่ไก่เข้าไปได้ทั้งลูก อะไรกัน?!

จิ้นเฟิงเฉินบอกว่าตัวเองเป็นแฟนของพี่สื้อสื้อ? สวีหน้ารู้สึกว่าตัวเองฟังผิดไป

ตอนแรกคิดว่าเจียงสื้อสื้อและลู่เจิงเป็นคู่กัน คิดไม่ถึงว่าจิ้นเฟิงเฉิน......ไม่ใช่ วันนี้พี่สื้อสื้อไม่ได้บอกว่าไม่สนิทกับประธานจิ้นหรอกเหรอ?

สวีหน้าไม่เข้าใจต้นสายปลายเหตุเลยสักนิดในที่สุดก็ถูกบังคับให้ออกไป

……

ห้องผู้ป่วยกลับเข้าสู่ความสงบ จิ้นเฟิงเฉินมองใบหน้าซีดขาวของเจียงสื้อสื้ออยู่ด้านข้าง เขาอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง

น่าจะเป็นเพราะทานยา เจียงสื้อสื้ออยากพูดอะไรบ้าง แต่ว่าไม่มีแรง นอนหลับไปอย่างเลอะๆ เลือนๆ และไม่รู้ทำไม ในใจกลับรู้สึกสงบ

จิ้นเฟิงเฉินห่มผ้าให้เจียงสื้อสื้อ และอยู่เป็นเพื่อนเธอเงียบๆ

……

ด้านนี้ ซูชิงหยิงตามผู้รับผิดชอบบริษัทย่อยไปเจอแขกมากมายในงานเลี้ยง จนถึงงานเลี้ยงจบลง ก็ยังไม่เห็นจิ้นเฟิงเฉินกลับมา โทรไปเขาก็ไม่รับ สุดท้ายซูชิงหยิงทำได้แค่กลับโรงแรมคนเดียว

หลังจากที่เธออาบน้ำ รออยู่ที่ห้องนานมาก แต่ยังคงไม่ได้ข่าวจิ้นเฟิงเฉินกลับมา

ซูชิงหยิงนั่งอยู่บนโซฟา ในมือถือแก้วไวน์อยู่ ในสมองอดไม่ได้ที่จะคิดถึงท่าทางของจิ้นเฟิงเฉินที่เป็นห่วงกังวลเมื่อครู่ ทำไมกันนะ? เขาชอบผู้หญิงคนนั้นขนาดนั้น? เธอเจียงสื้อสื้อมีอะไรดีกันแน่นะ ผู้หญิงคนนั้นดีกว่าเธอตรงไหน

ซูชิงหยิงดื่มไวน์ในแก้วอย่างหดหู่ ก็ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน นอกประตูมีเสียงดังขึ้น เธอรีบร้อนเปิดประตูออกไปดู

เป็น สวีหน้า ซูชิงหยิงหรี่ตาลงอย่างกะทันหัน และถามว่า “คุณคือผู้ช่วยของคุณเจียงใช่ไหม? ขอถามหน่อยนะคะ เฟิงเฉินอยู่ไหน?”

สวีหน้าที่อยู่ในความมึนงง ชั่วขณะนั้นยังไม่ชัดเจนในสถานการณ์ และตอบออกไปลอยๆ “ ประธานจิ้นดูแลพี่สื้อสื้อที่โรงพยาบาลค่ะ”

ซูชิงหยิงพยักหน้ารับและไม่ได้พูดอะไรต่อ หลังจากที่กลับห้อง เธอโกรธมากจนทุบแก้วไวน์แดงที่อยู่บนโต๊ะ

ในห้องเงียบๆ ก็เกิดเสียงแตกดังเสียดสีหูขึ้น

ซูชิงหยิงใบหน้าซีด ทำไมนะ? ทำไมจิ้นเฟิงเฉินดีกับเจียงสื้อสื้อขนาดนั้น

ทุกครั้งที่เกิดเรื่องกับผู้หญิงคนนั้น จิ้นเฟิงเฉินก็ทิ้งตัวเองเพื่อเธอ วันนี้ตอนกลางคืนยังอยู่ดูแลเธอที่โรงพยาบาลอีก

แววตาของซูชิงหยิงลุ่มลึก ในใจอิจฉาจนอยากจะฆ่าคน