ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 165

บทที่ 165 ใช้วิธีไม่เหมาะสม

วัดถัดไป ไข้เจียงสื้อสื้อลดลงแล้ว จิ้นเฟิงเฉินสบายใจขึ้น พาเธอออกจากโรงพยาบาลและกลับโรงแรม

จิ้นเฟิงเฉินนอนอยู่บนโซฟาจองโรงพยาบาลทั้งคืน คิดถึงตรงนี้ เจียงสื้อสื้อรู้สึกละอายใจอย่างช่วยไม่ได้ ตัวเองยังดีๆ อยู่เลยทำไมถึงป่วยได้นะ

หลังจากถึงโรงแรม ทั้งคู่เพิ่งเดินออกจากลิฟต์ ซูชิงหยิงที่ได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวก็เดินออกมา ถึงแม้เมื่อคืนไม่ได้นอนหลับดี แต่ว่าตอนนี้ท่าทางของเธอยังคงสง่าผ่าเผย ยิ้มและถามขึ้นว่า “คุณเจียงคุณโอเคนะคะ? เมื่อวานจู่ๆ ก็เป็นลมล้มลงที่งานเลี้ยง ทำให้พวกเราตกใจแทบแย่”

“ไม่เป็นอะไรมากแล้วค่ะ ขอบคุณความเป็นห่วงนะคะคุณซู” เจียงสื้อสื้อตอบกลับ

“ไม่เป็นไรก็ดีแล้วค่ะ”

ซูชิงพยักหน้ารับ หันไปมองจิ้นเฟิงเฉินและพูดเรื่องงาน

“ใช่สิ เฟิงเฉิน เมื่อวานโครงการที่ทำร่วมกับคุณหลี่คุณต้องไปพูดคุยเองค่ะ” หลังจากพูดจบ ซูชิงหยิงมองสีหน้าจิ้นเฟิงเฉินอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นว่า “เมื่อคืนคุณพักผ่อนไม่เต็มอิ่มใช่ไหมคะ! ไปพักผ่อนก่อนไหมคะค่อยไปจัดการ?”

เมื่อคิดถึงเมื่อคืนที่จิ้นเฟิงเฉินอยู่เป็นเพื่อนเจียงสื้อสื้อทั้งคืน ในใจซูชิงหยิงริษยาอย่างบ้าคลั่ง เจียงสื้อสื้อผู้หญิงคนนี้เอาอะไรมาทำให้จิ้นเฟิงเฉินดีกับเธอขนาดนี้กันนะ

“ไม่ต้อง” จิ้นเฟิงเฉินส่ายหน้า หลังจากพูดจบเขาก็มองเจียงสื้อสื้อ

เห็นแบบนี้ เจียงสื้อสื้อก็รีบพูดขึ้นว่า “คุณไปทำงานก่อนเถอะ!”

“ครับ คุณพักผ่อนเยอะๆ มีอะไรก็โทรหาผมนะ”

หลังจากพูดจบ จิ้นเฟิงเฉินและซูชิงหยิงก็จากไปพร้อมกัน

เจียงสื้อสื้อยืนงงๆ อยู่ที่เดิม มองแผ่นหลังของทั้งคู่และไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ ตอนนี้ ห้องที่เธอพักก็ถูกเปิดออก และเป็น สวีหน้าที่เดินออกมา

ใบหน้าของ สวีหน้าอยากรู้ และถามเรื่องสุขภาพของเจียงสื้อสื้อ

“พี่สื้อสื้อ เป็นยังไงบ้างคะ? ไข้ลดลงแล้วใช่ไหม? ยังรู้สึกไม่สบายตรงไหนไหมคะ? พี่รู้ไหม เมื่อคืนจู่ๆ พี่ก็เป็นลมล้มลงไป ทำให้ฉันตกใจแทบแย่”

“สบายใจเถอะ! ไม่ได้เป็นอะไรแล้ว”

“ถ้ารู้เร็วกว่านี้เมื่อคืนให้พี่นอนพักอยู่ที่โรงแรมก็ดี โชคดีที่พี่ไม่ได้เป็นอะไรมาก! ไม่งั้นพี่คงไม่รู้ว่าจะบอกผู้จัดการซูยังไง”

เจียงสื้อสื้อยิ้ม “นอนพักอยู่โรงแรมจะทำโครงการนี้ได้ยังไงล่ะ! ใช่สิ ไปเถอะ จะถึงเวลาแล้ว ไปเซ็นสัญญาที่ SR กรุ๊ปได้แล้ว”

“ใช่สิ ไปเถอะค่ะไปเถอะ! ห้ามสายโดยเด็ดขาด ไม่ง่ายเลยที่จะทำโครงการนี้!”

“ใช่” เจียงสื้อสื้อพยักหน้ารับ หลังจากเก็บของก็ออกจากโรงพร้อม สวีหน้าตรงไปที่ SR กรุ๊ป

……

ระหว่างทาง สวีหน้าพูดความสัมพันธ์ของจิ้นเฟิงเฉินและเธอไม่หยุด

“บอกไปแล้วไงว่าพวกเราไม่สนิทกัน” เจียงสื้อสื้อพูดอธิบาย เธอไม่อยากให้เพื่อนร่วมงานรู้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและจิ้นเฟิงเฉินจริงๆ ถึงยังไงความสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่ก็เหมือนไม่มีความสัมพันธ์อะไรอยู่แล้ว

“งั้นถ้าไม่สนิทล่ะก็ทำไมประธานจิ้นถึงส่งพี่ไปโรงพยาบาล?”

“คิดว่าเพราะเมื่อก่อนเคยทำงานด้วย จิ้นเฟิงเฉินใจดีเลยส่งฉันไปโรงพยาบาล”

“พี่สื้อสื้อ พี่เก่งจริงๆ เลย ทั้งชนะโครงการ นี่ ประธานอี้ แถมยังให้นามบัตรพี่อีก ดูเหมือนจะชื่นชมพี่มากๆ นะคะ!”

เจียงสื้อสื้อยิ้ม หยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรไปหาซูซาน รายงานว่าเธอได้เซ็นต์สัญญากับ SR กรุ๊ปเรียบร้อยแล้ว

ฝ่ายตรงข้ามมีเสียงชื่นชมของซูซานดังออกมา “เก่งจริงๆ สื้อสื้อ พี่ว่าแล้วว่าเธอต้องทำได้ ทำดีมาก ใช่สิ ได้ยิน สวีหน้าบอกว่าเธอป่วย โครงการก็ทำสำเร็จแล้วอีกสองวันค่อยกลับประเทศเถอะ! ใช้โอกาสสองวันนี้ออกไปเที่ยวเล่น”

“ค่ะ ผู้จัดการซู” เจียงสื้อสื้อยิ้มและตกลง

หลังจากวางสายโทรศัพท์ เจียงสื้อสื้อและ สวีหน้ากลับไปที่โรงแรมก่อน

ด้านนี้ ตอนที่หันจิ้งได้ยินว่าเจียงสื้อสื้อทำโครงการนี้สำเร็จใบหน้าก็ร้อนจนเจ็บปวด ตัวเขาเองตั้งเดือนนึงยังทำโครงการนี้ไม่ได้ แต่เจียงสื้อสื้อไม่กี่วันก็ทำได้แล้ว

หันจิ้งโกรธแทบเป็นแทบตาย และพูดอย่างไม่เต็มใจว่า “ผู้จัดการซู คนของSR กรุ๊ปเจ้าเล่ห์ขนาดนั้น เจียงสื้อสื้อต้องใช้วิธีที่ไม่เหมาะสมแน่ๆ ค่ะ”

ในใจ หันจิ้ง รู้สึกมาตลอดว่าเจียงสื้อสื้อแค่สวยไม่เท่าไหร่ ใช้ใบหน้ายั่วยวนลูกค้า ถึงทำโครงการนี้สำเร็จได้ แทบไม่มีความสามารถอะไรเลยด้วยซ้ำ

ได้ยินแบบนี้ สายตาของซูซานจู่ๆ ก็ลุ่มลึกลง เอาเอกสารที่อยู่ในมือฟาดลงบนโต๊ะ มองคนที่อยู่ตรงหน้าและพูดว่า “หันจิ้ง ยอมรับว่าคนอื่นมีความสามารถมันยากมากไหม?”

“ผู้จัดการซู......”

หันจิ้งลดสายตาลงต่ำ ถูกซูซานโมโหใส่จนตกใจ

“คุณรู้ไหมว่าหลังจากเจียงสื้อสื้อถึงต่างประเทศ เธอก็อดหลับอดนอนทั้งคืนเพื่อทำแผนโครงการใหม่ เป็นไข้สูงไปเจอลูกค้า และเป็นลมที่งานเลี้ยง คุณรู้ไหมว่าเพื่องานนี้เธอทุ่มเทไปมากแค่ไหน? แล้วคุณล่ะ! หันจิ้ง คุณควรพิจารณาตัวเองดีๆ ไม่ใช่มาใช่ร้ายเจียงสื้อสื้ออยู่ที่นี่”

หันจิ้งรู้ว่าซูซานโกรธ ตอนนี้ก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา ทำได้แค่ออกจากออฟฟิศไป