ลูกเขยมังกร นิยาย บท 66
บทที่ 66 เทพอสูรพิโรธ
“เหลวไหล!” หานหลงเดินเข้าไป ถีบชายฉกรรจ์ออกอย่างแรง แล้วทดสอบด้วยตัวเอง ฟางเทาเป็นนักศิลปะการต่อสู้ กลางวันแข็งแกร่งดั่งกระทิงดุ กลางคืนนอนกับผู้หญิงห้าหกคนได้ไม่ต้องหยุดพัก คนแบบนั้น จะมาตายแบบนี้ได้ยังไง?
หานหลงไม่อยากจะเชื่อ แต่เขาสัมผัสได้ว่าฟางเทาไร้ลมหายใจ และหัวใจหยุดเต้น สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป เป็นครั้งแรกที่ดูเลวร้ายขนาดนี้!
ตายแล้วจริงๆ !
นักสู้อันดับหนึ่งของเขา ตายแล้วจริงๆ !
นอกจากนี้ยังตายโดยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย!
“ลุงหาน พี่เทาเขา...”เสิ่นจุนเหวินริมฝีปากสั่นระริก เขาไม่มีทางยอมรับความจริงนี้ได้ ถ้าหากฟางเทาตายไปเองโดยธรรมชาติก็ดีไป แต่ถ้าเขาถูกเฉินเฟิงฆ่า ถ้าอย่างนั้น...มันก็เลวร้ายสุดๆ !
“หุบปากซะ!” หานหลงมองเสิ่นจุนเหวินด้วยสายตาเย็นยะเยือก ตอนนี้เขาแค้นเสิ่นจุนเหวินมาก ถ้าไม่ใช่เพราะเสิ่นจุนเหวินหาเรื่องมาให้ วันนี้เขาก็ไม่ต้องพาฟางเทามา และฟางเทาก็คงไม่ต้องมาตายที่นี่
เสิ่นจุนเหวินหุบปากเงียบทันที นี่ทำให้หานหลงโกรธมาก เขาเองไม่กล้าไปกระตุกหนวดเสือ
“แกใช้วิธีขี้ขลาดอะไรกันแน่?!” หานหลงตวาดใส่เฉินเฟิง เขาไม่รู้สึกว่าฟางเทาจะตายเพราะแพ้ให้กับเฉินเฟิง เขาคิดว่า เฉินเฟิงต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมอะไรบางอย่างแน่กับฟางเทาแน่
เฉินเฟิงยักไหล่ด้วยสีหน้าไม่ยี่หระ “ฉันไม่ได้ใช้วิธีขี้ขลาดอะไรเลยนะ พวกเราก็สู้กันอย่างเปิดเผย พวกนายเองก็เห็นกันแล้วไม่ใช่เหรอ?”
ที่จริงแล้วฟางเทาตายได้ยังไงนั้น เฉินเฟิงก็พอจะรู้อยู่ ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ ในทรวงอกจะมีลมปราณ ปราณนี้ จะช่วยให้ผู้ฝึกมีพลังในการต่อสู้ มันคือชีวิตของนักสู้
นักสู้มากมายพัฒนาฝีมือในเส้นทางศิลปะการต่อสู้ได้ด้วยลมปราณนี้
แต่ถ้าวันหนึ่ง นักสู้ได้การกระทบกระเทือน มองไม่เห็นไฟแห่งการต่อสู้ของตัวเอง ปราณนั้นก็จะสลายไป ไม่อาจคงอยู่ได้
หากเฉินเฟิงเดาไม่ผิด ลมปราณของฟางเทาจะต้องแข็งแกร่งมาก
ความแข็งแกร่ง แสดงให้เห็นว่าฟางเทามีความเพียรมาก ความเพียรนั้นเป็นเรื่องที่ดี ซึ่งหมายความว่าเมื่อนักสู้ฝึกวิชา ความคิดจะบริสุทธิ์หมดจด ทุ่มเท และก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว
แต่บางครั้ง การฝืนมากไปก็ไม่ใช่เรื่องดี
เหมือนกับฟางเทา เพราะว่าฝืนเกินไป หลังจากได้เห็นความแข็งแกร่งของเฉินเฟิง ก็เริ่มคิดว่าความมานะของตัวเองตลอดหลายปีมานี้มีประโยชน์อะไรบ้าง
เมื่อได้ยินคำพูดสุดท้ายของเฉินเฟิง หลังจากที่ถูกเฉินเฟิงทำร้ายจนไม่มีชิ้นดี ฟางเทารู้สึกย่ำแย่และสิ้นหวังกับตัวเองอย่างที่สุด
ความโกรธแล่นปราดทำร้ายหัวใจของเขา แล้วเสียชีวิตในทันที
การตายแบบนี้ เป็นเรื่องยากที่คนธรรมดาจะทำความเข้าใจ
แต่เฉินเฟิงในฐานะนักสู้ ก็พอจะเข้าใจได้คร่าวๆ
พูดได้ว่า ฟางเทาไม่ได้ถูกเฉินเฟิงฆ่าแต่อย่างใด แต่เขาฆ่าตัวเองตาย ตายด้วยความสงสัยและความสิ้นหวังในตัวเอง
ในสายตาของเฉินเฟิง คนแบบฟางเทาไม่เหมาะที่จะเป็นนักสู้ เขาเปราะบางเกินไป
นักสู้จะต้องยืนหยัดต่อสู้ทั้งกับฟ้าดิน และอย่างยิ่งจะต้องต่อสู้กับตัวเองให้ได้!
ถ้าแม้แต่ตัวเองยังเอาชนะไม่ได้ ฟางเทาก็คงไม่ได้ถูกกำหนดให้ได้รับความสำเร็จมากมายนัก
แต่หานหลงนั้นไม่ได้คิดมากถึงขนาดนั้น ในตอนนั้น ไฟแห่งโทสะพลุ่งพล่านในดวงตาของเขา ฟางเทาเป็นไพ่ใบใหญ่ที่สุดในมือของเขา ก็เพราะมีฟางเทาอยู่ เขาถึงได้รักษาอำนาจไว้ได้อย่างมั่นคงในหลายปีมานี้ จนวันนี้ฟางเทาตายแล้ว ซึ่งก็หมายความว่าสมดุลที่ละเอียดอ่อนระหว่างเขากับกู้ตงเชินได้แตกหักลงแล้ว
“ไปตายซะ!”
“เฮ้ย! ปล่อยลุงหานซะ!”
เมื่อเห็นเท้าของหานหลงที่ลอยขึ้นเหนือพื้น เหล่าลูกน้องในตอนนั้นตาแทบถลน ก่อนค่อยก้าวมาข้างหน้า
เฉินเฟิงยิ้มเย็น ออกแรงบีบที่คอของหานหลงเล็กน้อย สีหน้าของหานหลงก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำทันที รีบโบกมือห้ามลูกน้องที่อยู่ข้างหลัง
ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นล้วนตกตะลึง ใครจะคาดคิด ว่าสถานการณ์จะกลับตาลปัตรอย่างรวดเร็ว ไม่นานก่อนหน้านี้ ทั้งสองฝ่ายกำลังต่อสู้กันอยู่ แม้แต่หานหลงที่ได้เปรียบด้วยกำลังพล เพียงพริบตาก็ถูกเฉินเฟิงจัดการราวกับฟ้าแลบ ชีวิตถูกกุมไว้ในมือของเฉินเฟิง
“ไอ้ของเก่า กล้ามาต่อรองกับฉัน ไม่รู้จักชะโงกดูเงาตัวเองซะบ้าง!”เฉินเฟิงหัวเราะอย่างเย็นชา เขาเป็นพวกต้องพูดด้วยดีๆ ถึงจะยอมทำให้ ถ้าหากหานหลงยอมระงับอารมณ์แล้วมาคุยกับเขา เรื่องราวก็ยังพอจะดึงกลับมาได้บ้าง แต่หานหลงกลับใช้วิธีข่มขู่หลอกล่อให้เขายอมทำ ทำเหมือนเขาเฉินเฟิงเป็นเด็กสามขวบ?
“อั่ก...มีอะไร...คุยกัน...ดี..ดี” ใบหน้าของหานหลงเปลี่ยนเป็นสีฟ้า หายใจลำบาก สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ตอนนี้เขาคิดว่าฟางเทาอาจจะไม่ได้ตายด้วยเล่ห์เหลี่ยมของเฉินเฟิง แต่เพราะพลังที่แท้จริงของเฉินเฟิงเอง!
“ตอนนี้คิดจะพูดกันดีๆ แล้วเหรอ?”เฉินเฟิงหรี่ตา สีหน้าเย็นชาพลันเย็นเยือก “สายไปแล้ว!”
“ไว้...ไว้ชีวิต!”เมื่อรู้สึกถึงแรงบีบของมือใหญ่ที่คอของตัวเอง หานหลงก็หวาดกลัวจับใจ ทั้งตัวราวถูกห่อหุ้มด้วยเงาแห่งความตาย
“ตาย! หรือจะเป็นหมาให้ฉัน! เลือกเอาเอง!”เฉินเฟิงเอ่ย เขาเองก็ไม่สามารถฆ่าหานหลงต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ได้ ถึงได้พูดแบบนั้น ที่จริงแล้วมันคือการพนันว่าหานหลงคงไม่กล้าเอาชีวิตตัวเองเป็นเดิมพัน
เหล่าลูกน้องของหานหลงกำหมัดแน่น ขบฟันจนแทบจะหัก พวกเขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะมีวันที่หานหลงที่เรียกกันว่าเป็นราชาใต้ดินจะถูกทำให้อับอายเหมือนไก่ในเล้าแบบนี้ มันทำให้พวกเขาเจ็บปวดยิ่งกว่าถูกฆ่าเสียอีก
เสิ่นจุนเหวินในตอนนั้นเหมือนหัวใจแขวนไว้บนเส้นด้าย หานหลงจะตอบตกลงไหม?
ในชางโจว เขาคือราชาใต้ดินที่เด็กร้องไห้ยังต้องหยุด บุคคลที่อำนาจล้นเหลือ เขาจะตอบตกลงเป็นสุนัขรับใช้ให้คนไม่รู้หัวนอนปลายเท้ารึเปล่า?
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...