ลูกเขยมังกร นิยาย บท 700

บทที่ 700 ความโมโหของข่ายซ่า

เวลานี้ข่ายซ่าก็แค่รู้สึกร่างกายแผ่วเบา เวลานี้เขารู้สึกเหมือนฝัน แค่ว่าฝันนี้ เป็นฝันร้าย

เขาตั้งใจส่งสายตาไปยังเฉินเฟิง คนประเทศหวาที่ต้อยต่ำในสายตาของเขา ตอนนี้ในสายตาของเขากลับดูลึกลับอย่างเทียบเทียนไม่ได้

เขากับองค์หญิงแอนนี่มีความสัมพันธ์อะไรกันแน่ ถึงได้ทำให้องค์หญิงแอนนี่ไม่เห็นครอบครัวโรโปรีในสายตา

มีความสัมพันธ์อะไรกันแน่ ถึงได้ทำให้องค์หญิงแอนนี่พูดจาเหยียดหยามเขาต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้

"ทำไม? "

ตอนนี้ข่ายซ่าคิดยังไงก็คิดไม่ออก ทันใดนั้นเรือนร่างของเฉินเฟิง ก็ได้กลายเป็นสิ่งที่อยู่ในสายตาของเขาทั้งหมด

นี่ไม่เพียงแต่เป็นข้อสงสัยของข่ายซ่า ภายในใจของทุกคนที่อยู่ในงานก็คิดแบบนี้ ทว่าไม่ว่าผลสรุปจะเป็นอย่างไร ทายาทสืบทอดครอบครัวโรโปรีท่านนี้ หลังจากที่ข่ายซ่าจบจากงานเลี้ยงนี้ ก็จะกลายเป็นที่นินทาในปากของทุกคน

สถานที่บางแห่งในลอนดอน ในวิลล่าแห่งหนึ่ง

"กลับเป็นเขา! "

ซูซานรู้สึกว่าเฉินเฟิงคุ้นตา ก็เพราะว่าก่อนหน้านี้เขาเคยเห็นรายงานหนึ่งหน้าที่เกี่ยวกับเฉินเฟิง

แค่ว่าปกติเธอมัวยุ่งกับอย่างอื่น ไม่ได้สังเกตมอง อีกอย่างทีแรกเธอก็นึกว่าพวกเขาก็ไม่มีทางคบหากับเฉินเฟิงอยู่แล้ว

ตอนนี้เขาก็ได้เห็นรายงานหน้านั้นโดยไม่ได้ตั้งใจ เฉินเฟิงฆ่านินจาประเทศญี่ปุ่นมากมาย แม้กระทั่งอันดับเทพที่สิบแปดและสามสิบแปดที่เป็นผู้แกร่งกาจก็ยังตายในมือของเขา

ซูซานจับหนังสือพิมพ์ไว้ สองมือสั่นเทา "เฉินเฟิง คนๆ นี้อันตรายเกินไป ยังไงก็บอกคุณชายข่ายซ่าก่อนจะดีกว่า! "

เธออดไม่ได้ที่จะครุ่นคิดถึงตอนที่อยู่สนามบิน พวกเขากับเฉินเฟิงมีเรื่องกันเล็กน้อย ถึงแม้จะไม่ใช่ปัญหาใหญ่ ทว่ายังไงก็รู้สึกไม่พอใจกันอยู่บ้าง ซูซานรู้ตัวว่าต้องบอกข่ายซ่าหน่อย จึงตัดสินใจเอามือถือออกมาแล้วโทรเบอร์ของช่ายซ่า

"ตู๊ด! ตู๊ด! ตู๊ด! "

หอคอยลอนดอน ในปราสาท ทีแรกนี่ก็เป็นงานวันเกิดที่ครึกครื้น ทว่าตอนนี้ในงานเลี้ยงกลับเงียบกริบอย่างผิดปกติ ไม่มีใครพูด บรรยากาศน่าแปลกมาก

"ติ้งๆๆ! "

เสียงโทรเข้าอันหนวกหูดังขึ้น ทำให้ทำลายบรรยากาศที่อึดอัด ทุกคนต่างก็มองไป ก็เห็นมือถือของข่ายซ่า

ข่ายซ่าควักมือถือออกมา แล้วกดรับสายด้วยสีหน้าที่ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ

"คุณชายข่ายซ่า ฉันคือซูซาน ฉันเพิ่งจะสืบประวัติของคนประเทศหวาคนนั้นมา! "

เพิ่งจะรับสาย ซูซานก็พูดขึ้นโดยตรง

"อะไรนะ? ทำไมเธอถึงรู้ว่าฉันกำลังจะให้เธอไปสืบประวัติของเขาล่ะ! "

ข่ายซ่านิ่งงัน เรื่องนี้เพิ่งจะเกิดขึ้นได้ไม่นาน ต่อให้การกระจายข่าวจะว่องไว ตอนนี้ซูซานก็ไม่มีทางรู้เร็วขนาดนี้

"คือว่า......."

ซูซานนิ่งเงียบไปสักพัก ทันใดนั้นก็ไม่รู้ว่าจะพูดยังไง

ทีแรกเธอรู้สึกว่าก่อนหน้านี้เฉินเฟิงคุ้นตาเล็กน้อย ทว่าตอนที่เธอเห็นหนังสือพิมพ์ ก็สะดุ้งตกใจจนทั้งเรือนร่างเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น กลัวว่าข่ายซ่าจะผิดใจกับฝ่ายตรงข้าม ดังนั้นจึงได้ตัดสินใจด้วยตัวเองว่าต้องบอกเขาหน่อย นึกไม่ถึงว่าตอนนี้ข่ายซ่ากลับให้เธอไปสืบเฉินเฟิง

"คุณชายข่ายซ่า ทำไมหรอ หรือว่าท่านกับคนประเทศหวาเกิดปัญหากัน? "

ภายในใจของซูซานจึงมีความคิดที่ไม่อัศจรรย์ ทว่าเธอเข้าใจดีในนิสัยของข่ายซ่า ดังนั้นไม่กล้าถามโดยตรง จึงได้แอบพูดโดยทางอ้อม "เมื่อครู่ฉันไปเจอข่าวที่รายงานเกี่ยวกับประเทศหวาโดยไม่ได้ตั้งใจ ดังนั้นเลยอยากจะรายงานกับท่านหน่อยค่ะ! "

"องค์หญิงแอนนี่ที่เคารพ ขอให้สุขสันต์เนื่องในวันเกิด! "

ข่ายซ่าจึงคลี่ยิ้มออกมาอย่างฝืนทน แล้วพูดกับองค์หญิงแอนนี่ หลังจากพูดจบ ก็ไม่หยุดอยู่ที่เดิม แล้วหันหลังจากไปทันที ทุกนาทีทุกวินาทีของเขาต่างก็ไม่ยอมอยู่ต่อที่นี่ เขารู้ว่าองค์หญิงแอนนี่เป็นคนที่ใจแข็ง และไม่มีทางเปลี่ยนใจง่ายๆ

ดูเรือนร่างที่มาและจากไปของข่ายซ่า ทุกคนในตอนนี้ต่างก็ค่อนข้างตอบสนองกลับมาไม่ได้ ไหนๆ ฉากๆ นี้ก็ทำให้คนรู้สึกตกตะลึง หากไม่ใช่เพราะเห็นกับตา พวกเขาต้องไม่เชื่อแน่นอน

องค์หญิงแอนนี่กลับเพื่อคนประเทศหวาคนหนึ่ง แล้วไม่สนใจทายาทสืบทอดครอบครัวโรโปรี เรื่องนี้ เชื่อว่าต้องใช้เวลาไม่นานก็ต้องถูกลือไปทั่วทุกที่ในโลก

ถึงแม้เป็นแบบนี้ ทว่าพวกเขาคิดว่าข่ายซ่าถูกข่มเหงแบบนี้ ต้องไม่ปล่อยเฉินเฟิงไปง่ายๆ แน่นอน

ดั่งที่คาดไม่มีผิด ตอนที่ข่ายซ่าเดินไปถึงประตู จู่ๆ ก็หยุดฝีเท้าลง แล้วหันไปมองเฉินเฟิง นัยน์ตาเผยความโมโห และความอาฆาตออกมา ความรู้สึกแบบนั้นกำลังบอกเฉินเฟิง ตัวเองไม่มีทางปล่อยเขาไปเด็ดขาด

สำหรับเฉินเฟิงที่ยังคงสีหน้าแล้วยืนอยู่ตรงนั้น สำหรับการข่มขู่ของข่ายซ่า เขาไม่ไว้วางใจเลยสักนิด การข่มขู่ของเขาช่างไม่มีความสำคัญอะไรเลย

เฉินเฟิงเหมือนมองไม่เห็นท่าทีของข่ายซ่า ทำให้ภายในใจของข่ายซ่ายิ่งรู้สึกโมโห ทีแรกก็นึกว่าฝ่ายตรงข้ามถูกไล่ออกไป นึกไม่ถึงว่าตนเองกลับถูกไล่ออกไป ทุกอย่างนี้ก็เพราะว่าเฉินเฟิง

ตอนนี้ข่ายซ่าอดไม่ได้ที่จะกลืนกินเฉินเฟิงตัวเป็นๆ ทว่าสมองของเขาบอกเขาว่า ไม่สามารถสร้างเรื่อง นั่นมีเพียงจะทำให้องค์หญิงแอนนี่จะมองตัวเองไม่ดีมากกว่าเดิม

ข่ายซ่าสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยๆ ปรับอารมณ์โมโห จากนั้นก็หันหลังออกจากตำหนักนี่

"ไอ้ของที่สมควรตาย ไอ้คนป่าเถื่อน! "

ข่ายซ่าเพิ่งจะเดินออกจากงานเลี้ยง ก็อดไม่ได้ที่ก่นด่าออกมา ตั้งแต่ที่เขาเกิดมา ยังไม่เคยได้รับการไม่เป็นธรรมใหญ่ขนาดนี้มาก่อน เรื่องนี้สำหรับเขาแล้วเป็นจู่โจมที่ใหญ่หลวงเกินไป หากไม่แก้แค้นเฉินเฟิง งั้นก็แสดงว่าไม่ใช่ข่ายซ่า

ข่ายซ่าเอามือถือออกมา แล้วซูซานก็โทรมา

และตอนนี้ หลังจากข่ายซ่าจากไป ในงานเลี้ยงก็ดำเนินไปอย่างปกติโดยที่ไม่ถูกรบกวนใดๆ แขกทุกคนกลับจากสภาวะที่ตกตะลึง แล้วต่างก็ยกแก้วเหล้าขึ้นมาแล้วเอ่ยถามองค์หญิงแอนนี่