ลูกเขยมังกร นิยาย บท 790

บทที่ 790 ต่างฝ่ายต่างวางแผนทำร้ายกัน

สิ่งที่ทำให้คนรู้สึกหวาดกลัวและไม่สบายใจที่สุดก็คือ ออกัสตัสครอบครองยายีนที่สามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงต่อพันธุกรรมมนุษย์ ว่ากันว่าสามารถทำให้ร่างกายของคนบรรลุขีดจำกัดของมนุษย์ และมีวิวัฒนาการที่ดียิ่งขึ้น ทำให้หั้วจิ้งชั้นต้นมีความสามารถใกล้เคียงกับหั้วจิ้งชั้นสูงสุด

พูดได้ว่า ยาชนิดนี้ถ้าปรากฏออกมาในปริมาณมาก จะทำให้โลกทั้งใบเกิดการเปลี่ยนแปลง

ในทางเดียวกันก็สื่อให้เห็นอย่างชัดเจน ถึงความอันตรายของออกัสตัสคนนี้ เป็นคนที่ทำให้ฝ่ายอำนาจต่างๆทั่วทุกมุมโลกล้วนปวดหัว

เวลานี้พระสันตะปาปาโจ้ส์เริ่มปวดหัวขึ้นมาแล้ว การแข่งขันเพิ่งจบลง หัวหน้าองค์กรศิลปะการต่อสู้ทั่วโลกกำลังเตรียมจะเปลี่ยนคน และคนที่ได้คัดเลือกเป็นหัวหน้าคือหลัวเห้าเทียน ถ้าหากเวลานี้ออกัสตัสมาถึงโรมแล้วจริงๆ นี่ไม่ใช่ข่าวดีอะไร

"ในเมื่อเป็นแบบนี้ แต่พวกกงปุ่นเหย่อู่ก็ไม่มีเหตุผลในการไม่ลงมือหนิ? ควรจะลงมือมากกว่าเดิมไม่ใช่หรอ? อย่าลืมสิ ลูกศิษย์ของออกัสตัสวิลเลียมตายด้วยน้ำมือของเฉินเฟิงเหมือนกัน" หลังจากตกตะลึง พระสันตะปาปาพูดในสิ่งที่ตนสงสัยออกมา：“หรือเป็นเพราะกงปุ่นเหย่อู่รู้ว่านายแอบสะกดรอยตามเฉินเฟิง ดังนั้นเขาจึงถอยหนี?"

"มีความเป็นไปได้เหมือนกันครับ" แซคพยักหน้าครุ่นคิด：“กงปุ่นเหย่อู่ โซโลและหงเทียนป้าทั้งสามคนล้วนเป็นยอดฝีมือระดับหั้วจิ้งชั้นสูงสุดที่มีชื่อเสียงมาหลายปี ต่างคนต่างมีวิธีการที่คนอื่นไม่รู้ การที่สามารถรู้ว่าผมแอบสะกดรอยตามก็ไม่ใช่เรื่องแปลก"

"บางทีนี่อาจจะเป็นคำอธิบายที่ดี่สุด" พระสันตะปาปาโจ้สพูดขึ้นช้าๆ

"พระสันตะปาปา" แซคทำความเคารพพระสันตะปาปา จากนั้นถามด้วยความไม่เข้าใจ：“ในเมื่อเฉินเฟิงปฏิเสธความหวังดีของพระสันตะปาปาไปแล้ว ทำไมถึงต้องให้ผมแอบดูแลความปลอดภัยของเขาด้วยครับ?"

"มีสามเหตุผล" พระสันตะปาปาพูด

"ข้อหนึ่ง เพราะหลัวเห้าเทียน เฉินเฟิงเป็นแขกที่พวกเราคูเรียเชิญมา ถ้าเกิดเรื่องขึ้นกับเฉินเฟิงระหว่างทางกลับไปยังโรงแรมวาติกัน นายเป็นหลัวเห้าเทียน นายจะทำยังไง? เวลานี้มีปัญหากับหลัวเห้าเทียน เท่ากับมีปัญหากับวงการศิลปะการต่อสู้หวาเซี่ย พวกเราจะได้มากกว่าเสีย อีกอย่าง เกิดเรื่องขึ้นในเขตของพวกเราคูเรีย เสียหน้าไม่ได้"

"ข้อสอง เพราะทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่ชอบเจ้าเด็กหนุ่มคนนี้มาก ปากเอาแต่บอกว่าเขาโง่ แต่ภายในใจกลับเป็นห่วงมาก อายุของพวกเราก็ไม่น้อยแล้ว วันข้างหน้าโลกนี้เป็นโลกของคนหนุ่มสาว จากพรสวรรค์ด้านการต่อสู้ที่เฉินเฟิงแสดงออกมาตอนประลอง และนิสัยของเขาในงานเลี้ยง ฉันเชื่อว่าในอนาคตข้างหน้าอีกไม่นาน เจ้าเด็กคนนี้ต้องมีชื่อเสียงอย่างแน่นอน ต้องเป็นยอดฝีมือสูงสุดท่ามกลางยอดฝีมือมากมาย เวลานี้พวกเราแสดงเจตนาดีออกไป มีแต่จะเป็นผลประโยชน์กับเรา ไม่มีผลเสีย"

"สำหรับข้อที่สาม" พระสันตะปาปาโจ้ส์หยุดพักหนึ่ง พูด：“ฉันมีความรู้สึกอย่างหนึ่ง วันข้างหน้าเจ้าเด็กคนนี้ต้องสู้กับออกัสตัสสักครั้ง！ ดังนั้น ในเวลาเดียวกันที่ฉันไม่ต้องมีศัตรู ให้ความช่วยเหลือเจ้าเด็กคนนี้นิดหน่อย อาศัยเขา กำจัดออกัสตัส"

เพิ่งพูดจบ แววตาพระสันตะปาปาโจ้สฉายแสงที่น่าตกตะลึง

แซคโค้งลำตัวลง ก้มหน้า ไม่ได้พูดอะไรอีก

......

อีกด้านหนึ่ง

กงปุ่นเหย่อู่ โซโลและหงเทียนป้าทั้งสามคนกำลังเตรียมตัวออกไป

ไม่รอให้กงปุ่นเหย่อู่ โซโลและหงเทียนป้าพวกเขาสามคนตอบกลับ ทางด้านเมอร์ล็อตก็ตัดสายไปแล้ว

หงเทียนป้าครุ่นคิดแล้วพูด：“ตอนนี้พวกนายลองคิดทบทวนคำพูดเมื่อกี้ของเมอร์ล็อต ตอนนี้ฉันกลับรู้สึกว่า เบื้องหน้าที่เมอร์ล็อตแสดงให้พวกเราดู พวกเขาสภามืดไม่อยากแบกรับความเสี่ยงจากการฆ่าเฉินเฟิงในครั้งนี้ และปฏิเสธการเข้าร่วม แต่ว่า ในทางกลับกัน พวกเขาสภามืดไม่เข้าร่วม อาศัยความสามารถของพวกเราสามคนเป็นไปไม่ได้ที่จะลงมือในเขตพื้นที่คูเรีย ในทางตรงกันข้าม กลับกลายเป็นการปกป้องไอ้เด็กเปรตเฉินเฟิงไม่ใช่หรอ?"

โซโลถามอย่างไม่เข้าใจ：“แบบนี้มันไม่ถูก！ วิลเลียมลูกศิษย์ของออกัสตัสตายด้วยน้ำมือของเจ้าไอ้เด็กเปรตเฉินเฟิง ตามหลักการแล้ว พวกเขาไม่ควรหยุดพวกเรา แต่ควรช่วยพวกเราถึงจะถูก"

เวลานี้กงปุ่นเหย่อู่พูดแทรกขึ้นมา：“โซโลพูดถูก ถึงแม้ครั้งนี้สภามืดเข้าร่วม ก็คงไม่ได้รับผลกระทบอะไร คนที่จะเดือดร้อน มีแต่อำนาจที่อยู่เบื้องหลังพวกเราสามคน เมื่อไหร่ที่ลงมือกับสภามืด เป็นการเปิดฉากกับวงการศิลปะการต่อสู้ทั่วโลก หากไม่ทันระวัง ก็จะมีฝ่ายหนึ่งล้มลงตลอดกาล"

หงเทียนป้า：“ถูกต้อง เพราะแบบนี้ แม้แต่หลัวเห้าเทียนที่เป็นหัวหน้าคนใหม่ขององค์กรศิลปะการต่อสู้ก็ไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม แต่นี่ก็เป็นสิ่งที่พวกเราคิดให้ตายยังไงก็ไม่เข้าใจ ว่ามันเป็นเพราะอะไรกันแน่ ถึงทำให้สภามืดผิดปกติแบบนี้"

"ตอนนี้พูดอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์ พวกเราพลาดโอกาสที่ดีที่สุดในการฆ่าไอ้เด็กเปรตเฉินเฟิงแล้ว" โซโลส่ายหน้าด้วยความไม่สบอารมณ์：“ไปกันเถอะ ตอนนี้พวกเราต้องรักษาชีวิตเอาไว้ ไม่อย่างนั้นพรุ่งนี้เช้าหลัวเห้าเทียนมาถึง ต่อให้มีปีกพวกเราก็หนียาก"

กงปุ่นเหย่อู๋สีหน้าเคร่งขรึม พูดเสียงเหี้ยม：“ขอแค่พวกเราสบโอกาส จะต้องฆ่าไอ้เปรตเฉินเฟิงให้แหลกเป็นชิ้นๆ"

หงเทียนป้าและโซโลเผยท่าทางชั่วร้าย

ราวกับว่าในสายตาของพวกเขาเฉินเฟิงเป็นคนที่ตายไปแล้ว