Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 811

ได้ยินเย่เซิ่งเทียนตะโกนเสียงดังอย่างเยือกเย็น บัญฑิตนักฆ่า ราชาปรับบูรพาหลูเซิงรีบโยนดาบยาวที่อยู่ในมือไปยังเย่เซิ่งเทียน

เดิมนี่ก็คืออาวุธของเย่เซิ่งเทียนอยู่แล้ว

ตอนแรก ประเทศอเมก่อเรื่องที่ทะเลใต้ เขาถือดาบพุ่งไปยังทะเลใต้ บินโฉบไปดาบเดียวก็ทำให้กลุ่มเรือบรรทุกเครื่องบินโจมตีของประเทศอเมล่าถอยไป สิ่งที่ใช้ก็คือดาบเล่มนี้

เพียงแค่ต่อมาจำนวนครั้งที่เขาใช้ดาบนั้นน้อยลงเรื่อยๆ ดังนั้นจึงมอบดาบเล่มนี้ให้หลูเซิงราชาปรับบูรพาแล้ว

ครอบครองดาบยาว เย่เซิ่งเทียนเหยียบย่ำเท้า ร่างกายก็ขึ้นตรงจากพื้นกว่าหลายสิบเมตรทันที

คนทั้งคนเหมือนว่าหลอมรวมกับดาบเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว แสงดาบยาวสิบกว่าเมตร ราวกับดาวตก กระแทกเข้าที่ฉินมิ่งอย่างหนักหน่วง

สีหน้าฉินมิ่งเปลี่ยนไปทันที

ดาบนี้ เขา เหมือนว่า ต้านทานไม่ไหว！

นี่มันคือกระบวนท่าอะไร？

เขาไม่เคยเห็นมาก่อน ไม่เคยได้ยินมาก่อน！

“เป็นไปไม่ได้！”

ฉินมิ่งตะโกนเสียงดัง ต้านทานดาบเล่มนี้ไว้อย่างสุดกำลังที่มี

ดาบนี้ ทำให้จิตวิญญาณของเขารู้สึกสั่นเทา！

“ฉันแดนลอยเมฆ แกเป็นแค่แดนเหนือโลกีย์ ทำไมถึงได้แสดงดาบที่แข็งแกร่งเช่นนี้ออกมาได้！”

“ฉันไม่เชื่อ ฉันไม่เชื่อ！”

ฉินมิ่งบ้าไปแล้ว

ถูกเย่เซิ่งเทียนบีบให้เป็นบ้าทั้งเป็นแล้ว

แผนการที่วางไว้กว่าหลายปีขนาดนี้ ความอดทนกว่าหลายปีขนาดนี้ คิดไม่ถึงว่าจะพ่ายแพ้ให้กับมดที่เขาไม่เคยมองเลย

หลายปีมานี้ ตระกูลเก่าแก่ผู้ดีมีอิทธิพลมากอยากทำอะไรก็ทำได้ตามอำเภอใจอยู่ที่ต้าเซี่ย เล่นกลอุบาย ปล้นสะดมทรัพยากร กดขี่หัวทุกคนโดยใช้อำนาจในทางมิชอบ

ใช่ว่าจะไม่มีใครเคยต่อต้าน คนที่เคยต่อต้านล้วนแต่ตายหมดแล้ว

เขาฉินมิ่ง ตอนนั้นก็ต่อสู้เพื่อแย่งชิงอำนาจสูงสุดกับเย่หลง

วันนี้ เขาก็เป็นผู้ควบคุมของตระกูลเก่าแก่ผู้ดีที่แท้จริง

แม้ว่าเป็นพวกหยางทาว ก็ไม่กล้าที่จะไม่ไว้หน้าแก่เขา

เขาคนเดียว กดทับผู้กุมอำนาจกว่ากี่รุ่นในต้าเซี่ย แม้ว่าเป็นหยางทาว ก็ไม่กล้าแตกคอกัน

แต่วันนี้ เขาจะต้องแพ้พ่ายในมือของเย่เซิ่งเทียนแล้ว！

เขาไม่เต็มใจ！

และเย่เซิ่งเทียน เป็นเพียงแค่กรณีศึกษาอย่างหนึ่ง！

เขาจะต้องแพ้พ่ายในกำมือของกรณีศึกษา！

“ฉันไม่มีทางแพ้！”

ฉินมิ่งบ้าไปแล้ว เผาไหม้เลือดสดๆของตัวเองอย่างไม่หยุดหย่อน กระตุ้นพลังทั้งหมดที่มีอย่างบ้าคลั่ง

จะเป็นหรือว่าตาย ก็ขึ้นอยู่กับในเวลานี้แล้ว

และเย่เซิ่งเทียน ก็เป็นเช่นนี้เหมือนกัน

เผชิญหน้ากับแดนลอยเมฆ พูดว่าไม่มีความกดดันนั่นก็เป็นเรื่องที่โกหกแล้ว

ไม่เช่นนั้น ก็ไม่มีทางที่จะบีบบังคับให้เขาใช้อาวุธอีกครั้ง

และในขณะเดียวกัน ศูนย์กลางสนามรบ เกิดการระเบิดขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างรุนแรง เงาร่างของคนทั้งสองตกลงมาจากกลางอากาศทันที

ผู้แข็งแกร่งตระกูลฉินและคนของหอมังกรเทพ พุ่งไปอย่างไม่ได้นัดหมายกันมาก่อน

ไม่รู้ว่าคนที่มีชีวิตรอดคือใคร คนที่ตายคือใคร

ทุกคนต่างพากันตื่นเต้นอย่างมาก ไม่เข่นฆ่ากันไปมาอย่างเข้าใจกันไปโดยปริยาย

“คุ้มกันเจ้าเทพ！”

นัยน์ตาทั้งสองข้างของเหลิ่งเจว๋ซื่อแดงก่ำ

การต่อสู้เมื่อครู่นี้น่าเวทนาเกินไป เจ้าเทพเอาชีวิตเป็นเดิมพันแล้ว

จ้านอู๋ซวงพูดอย่างโกรธเคือง “คนของตระกูลฉินใครกล้าลอบโจมตี ฆ่าตระกูลฉินให้เกลี้ยง！”

ศูนย์กลางสนามรบ เสื้อผ้าบนตัวเย่เซิ่งเทียนขาดรุ่งริ่ง เปื้อนเลือดทั้งตัว

และฉินมิ่งก็ยิ่งอนาถมาก ศีรษะหายไปครึ่งหนึ่ง เสียชีวิตโดยสิ้นเชิง

คนของตระกูลฉินตกตะลึงหมดแล้ว

เจ้าบ้านตายแล้ว

เจ้าบ้านเป็นแดนลอยเมฆไม่ใช่เหรอ？ถูกแดนเหนือโลกีย์ฆ่าตายแบบนี้เหรอ？

นัยน์ตาของทุกคนในตระกูลฉิน ต่างก็เผยสายตาที่หวาดกลัวออกมา

ฉินมิ่งตายแล้ว เสาหลักของตระกูลฉินถูกทำลายแล้ว！

เหลิ่งเจว๋ซื่อและจ้านอู๋ซวงประคองเย่เซิ่งเทียนลุกขึ้นยืน มองดูศพของฉินมิ่ง ยิ้มอย่างเยือกเย็นพร้อมพูดว่ “แดนลอยเมฆ มันก็แค่นี้แหละ！”

ตามมาด้วยพูดอีกว่า “คนของตระกูลฉิน คนที่กล้าต่อต้าน ฆ่าให้เกลี้ยงไม่อภัยโทษแม้แต่คนเดียว！นักบู๊ทุกคน ห้ามปล่อยไปแม้แต่คนเดียว คนธรรมดาทั่วไป คนที่ยอมจำนน ไม่ฆ่าก็ได้”