Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 857

หลี่หลานตบบ่าของเย่เซิ่งเทียนแล้วพูดว่า“ลูก ถึงแม้ว่าฉันจะไม่เคยเจอแม่นายมาก่อน แต่ฉันเชื่อนะว่า แม่ของนายจะต้องคิดเหมือนกับฉัน ถึงตัวเองจะต้องลำบากหน่อย ก็ต้องให้นายได้มีชีวิตที่ดี พ่อแม่ทั้งโลกก็เหมือนกันหมดแหละ คาดหวังว่าลูกของตัวเองจะอยู่อย่างปลอดภัย ฉันรู้นะว่า บางเรื่องนายจำเป็นต้องไปทำ แต่รับปากฉันได้ไหม นายจะดูแลตัวเองให้ดี”

เย่เซิ่งเทียนดวงตาแดงก่ำ พยักหน้าอย่างหนักแน่น

หวางซีบ่น“แม่คะ ดูแม่สิ กว่าเราจะมีโอกาสได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันมันไม่ง่ายเลยนะคะ ทำบรรยากาศอึดอัดทำไมกัน？เซิ่งเทียนไม่ใช่เด็กสามขวบสักหน่อย เขารู้จักแยกแยะค่ะ”

ซีซีที่อยู่ข้างๆรีบพยักหน้ากล่าว“จริงด้วยค่ะๆ แม้แต่หนูเองก็ไม่ใช่เด็กสามขวบแล้วนะคะ”

หลี่หลานทั้งโกรธและขำ“กินน่องไก่เธอไปเถอะ ยัยจิ๋วใจดำจริงๆ แก่แดดจริงๆ”

“แบร่ๆๆ”

ซีซีทำหน้าผี หลังจากนั้นก็จัดการกับน่องไก่ด้วยสีหน้าจริงจัง

มองดูซีซีกินอย่างเอร็ดอร่อย เย่เซิ่งเทียนกับหวางซีอดมองตากันไม่ได้ ในสายตาของพวกเขาสามารถดูออก สามีภรรยาคู่นี้ต่างกำลังบอกว่า“เด็กคนนี้จะต้องได้รับการถ่ายทอดดีเอ็นเอมาจากคุณแน่ๆ ตอนเด็กฉันไม่ได้เป็นแบบนี้”

เด็กคนนี้ทำอะไรไม่เก่งสักอย่าง แต่เรื่องกินต้องยกให้ที่หนึ่งเลย

หลังจากกินเสร็จ ทั้งครอบครัวก็พากันไปดูหนัง

นี่เป็นช่วงเวลาที่หาได้ยาก และเป็นเวลาที่เย่เซิ่งเทียนยากจะหาโอกาสได้พักผ่อนเช่นกัน

หลี่หลานเช็ดน้ำตาแล้วกล่าวว่า“คนรุ่นก่อนได้ทนทุกข์ทรมานจากรุ่นสู่รุ่นมาหลายชั่วอายุคน เพื่อให้เรามีความเป็นอยู่ที่ผาสุก โลกใบนี้ไม่สงบสุขอย่างที่คิด ที่อยู่อย่างสงบสุขคือต้าเซี่ยของเรา นี่คือสิ่งที่คนรุ่นก่อนสู้เพื่อให้ได้มันมา เซิ่งเทียน นายเองก็เป็นนักรบ อีกทั้งตำแหน่งยังสูงส่ง ดังนั้นภาระหน้าที่ของนายจึงใหญ่หลวง นายจะทำอะไรก็รีบไปทำเถอะ ฉันจะคอยสนับสนุนนายเอง ฉันกับซีเอ๋อร์จะเฝ้าดูแลครอบครัวนี้เอาไว้เป็นอย่างดี ความสงบสุขที่แลกมาด้วยชีวิตของบรรพบุรุษจะไม่มีวันสูญหายไปในมือของเรา”

เย่เซิ่งเทียนพูดอย่างยิ้มๆ“คุณแม่ครับ ผมทราบดีครับ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะครับ คนอย่างเราๆจะต้องปกปักรักษาบ้านเมืองนี่เอาไว้อยู่แล้ว สถานการณ์ในอดีต จะไม่มีทางเกิดขึ้นซ้ำรอยแน่นอน เราจะไม่ยอมให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นเด็ดขาด”

ในเวลานี้เอง มีเสียงที่แหลมเสียดแก้วหูขึ้นมา“นี่มันเวอร์เกินไปรึเปล่า？คนปกติที่ไหนจะถูกแช่แข็งเป็นไอติมแบบนี้？มีสามัญสำนึกหน่อยสิ？หนังในประเทศทำไมยิ่งอยู่ยิ่งไร้สาระแบบนี้ นอกจากส่งเสริมความรักชาติและทำละครจักรๆวงๆ ทำอะไรไม่เป็นแล้วรึไง？ยังคงเป็นหนังของอเมสนุกกว่า”

“เมื่อไรจะถ่ายทำหนังให้มันดูสมจริงกว่านี้？ที่เราชนะได้ในตอนนั้น ไม่ได้พึ่งพาคนที่แข็งตายพวกนี้หรอกนะ แต่เพราะชาวอเมริกันไม่ต้องการต่อสู้กับสงคราม อีกทั้งที่เราชนะมาได้ ก็เพราะกำลังคน ล้มตายกันไปจำนวนมาก”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ หลี่หลานก็รู้สึกไม่สบอารมณ์ทันที เธอลุกขึ้นมาชี้ไปที่วัยรุ่นคนนั้น“ยังมีจิตสำนึกกันอยู่บ้างไหม？รู้จักประติมากรรมน้ำแข็งไหม ประวัติศาสตร์นั่นเป็นเรื่องจริง！อีกอย่าง อะไรที่เรียกว่าอาศัยคนจำนวนมาก？พูดอะไรผ่านสมองหน่อยไหม？ไม่รักประเทศไม่ส่งเสริม เรารักประเทศจะส่งเสริมหน่อยจะเป็นอะไรไป？วัยรุ่นสมัยนี้ พูดอะไรน่าเกลียดจริงๆ？”