Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 88

เมื่อเฉินเฟิงมาถึง ทำให้หลินจื้อเผิงและหลี่เชี่ยนคนเหล่านี้ตกใจ

พวกเขายืนขึ้นพร้อมเพรียงกัน และอธิบายอย่างรวดเร็วว่า: "คุณชายเฉิน คุณ คุณมาแล้ว พวกเรากำลังล้อเล่น ล้อเล่น"

"ใช่มั้ย เย่เซิ่งเทียน? พวกเรากำลังเล่นเกมกันอยู่นะ?"

สายตาของหลินจื้อเผิงมองดูเย่เซิ่งเทียนอย่างโหดร้าย

"กำลังเล่นเกมกันอยู่จริงๆ เล่นเกมที่สนุกมาก"

เย่เซิ่งเทียนพูดดูเหมือนยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม

เฉินเฟิงใจกระดอนขึ้นมาถึงลำคอ ไอ้คนโง่พวกนี้ รนหาที่ตายชัดๆ

เดิมทีเขาต้องการขอโทษเย่เซิ่งเทียนในทันที ตำหนิคนเหล่านี้ แต่ถูกสายตาของเย่เซิ่งเทียนห้ามไว้

ใช่แล้ว เจ้าเทพบอกว่าเล่นเกม ฮ่าๆ ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะเล่นกับคนเหล่านี้ดีๆ!

ทำให้พวกเขารู้ จุดจบของการทำให้เจ้าเทพขุ่นเคืองใจ!

ซินซูจวนจัดแจงผม เดินขึ้นไปอย่างมั่นใจแล้วควงแขนของเฉินเฟิง และพูดอย่างอ่อนหวาน: "คุณชายเฉิน คุณมาเพื่อฉันใช่มั้ย? คุณก็จริงๆเลย ทำไมต้องรอถึงตอนนี้ถึงกล้าสารภาพรักกับฉัน? อันที่จริงตอนนั้นที่ฉันปฏิเสธคุณ เพียงแค่ไม่อยากให้คุณเสียการเรียน ฉันก็ไม่ได้เตรียมตัวพร้อมด้วย ตอนนี้ ฉันเตรียมพร้อมแล้ว"

หลินจื้อเผิงยิ้มแย้ม พูดด้วยท่าทางเหมือนสุนัขรับใช้ว่า: "คุณชายเฉิน ซูจวนแต่งตัวเป็นพิเศษเพื่อคุณเลยนะ ความปรารถนาหลายปีนี้ เซอร์ไพรส์มากมั้ย?"

หลี่เชี่ยนกับหงเหมยและคนอื่นๆ พูดอย่างค่อนข้างอิจฉาว่า: "ก็มีแต่ซูจวนเท่านั้นที่คู่ควรกับคุณชายเฉิน เป็นกิ่งทองใบหยกชัดๆ"

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ซินซูจวนก็ยิ่งได้ใจ

หางตาก็กวาดผ่านไปที่บนตัวของเย่เซิ่งเทียน

แอบคิดว่า เย่เซิ่งเทียน ตอนนี้นายเสียใจมากใช่มั้ย?

เจ็บปวดหัวใจมากใช่มั้ย?

น่าเสียดาย ทำให้เธอผิดหวัง เย่เซิ่งเทียนไม่ได้รู้สึกเลยสักนิด แต่กลับเต็มไปด้วยความตลก

เฉินเฟิงสะบัดมือของซินซูจวนออกในทันที หยิบทิชชูออกมาเช็ดบริเวณที่ซินซูจวนจับเมื่อกี้นี้ และพูดด้วยท่าทางรังเกียจว่า: "อย่าแตะต้องฉัน เธอสกปรกเกินไป กะหรี่ยังสะอาดกว่าเธอ"

อะไรนะ?

ซินซูจวนที่ถูกสะบัดมือก็นิ่งอึ้ง

คนทั้งคนราวกับโดนฟ้าผ่า หน้าแดงหน้าดำสักพัก แทบรอไม่ไหวที่จะมุดดินหนี

เธอจ้องมองเฉินเฟิงอย่างเลื่อนลอย

หงเหมยก็พูดอีกว่า: "ฉันให้เธออย่าพยายามเหนื่อยเสียเปล่านานแล้ว อย่าเล่นลูกไม้ไปหน่อยเลย เธอก็ไม่ฟัง ตอนนี้อยู่ดีไม่ว่าดีหาเรื่องเดือดร้อนใส่ตัว"

"พวกเธอ......"

ซินซูจวนจ้องมองหลี่เชี่ยนและหงเหมยอย่างโกรธแค้น โกรธจนตัวสั่นเทา

เพื่อนรักของเธอ ไม่นึกเลยว่าในเวลานี้ จะทรยศเธอ!

สารเลว สารเลว!!!

ทำไมพวกแกต้องทำแบบนี้กับฉันด้วย!!!

ฉันไม่ดีกับพวกแกตรงไหน? ไม่นึกเลยว่าพวกแกจะทรยศฉัน!!!

เธอจ้องมองสองคนนั้นด้วยความโกรธ นั่งลงไปอย่างทั้งอายทั้งโกรธ

ซินซูจวนที่ก่อนหน้านี้ยังหยิ่งยโสราวกับนกยูง ตอนนี้ก็เหมือนกับไก่แก่ที่โดนถอนขนด้านหลัง ไม่มีใครสนใจเธอ

เธอมองไปทางเย่เซิ่งเทียน ในที่สุดก็รับรู้ถึงความรู้สึกของการถูกทุกคนมุ่งเป้าเป็นอย่างไร

ในที่สุดก็รับรู้ความรู้สึก ถูกผู้คนทำให้อับอายเป็นอย่างไร