Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 89

แต่ว่า ในดวงตาของซินซูจวนเต็มไปด้วยความอาฆาตพยาบาท

เย่เซิ่งเทียน นายเป็นคนก่อให้เกิดปัญหา

ถ้าหากเมื่อวานไม่เจอกับนาย ฉันก็ไม่มีทางจัดงานเลี้ยงเพื่อนร่วมชั้นเรียนนี้ได้

ฉันก็ไม่มีอยากจะแก้แค้นแก!

ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของแก!

ฉันถูกคุณชายเฉินทำให้อับอาย ถูกทุกคนต่อต้าน แกเป็นคนทำร้ายทั้งนั้น!!

แกค่อยดูเถอะ ฉันจะเอาคืนไม่ช้าก็เร็ว!!

ซินซูจวนดื่มเหล้าแก้วหนึ่งอย่างโกรธจัด เพื่อนร่วมชั้นเรียนเหล่านั้นที่ก่อนหน้านี้ชมเชยเธอ ตอนนี้ไม่มีใครสนใจเธอ

"หลินจื้อเผิง แกชอบเล่นเกมเหรอ? มา พวกเรามาเล่นเกมกันดีกว่า"เฉินเฟิงจ้องมองหลินจื้อเผิงแล้วพูด

"คุณชายเฉิน คุณอยากเล่นยังไง? ตราบใดที่คุณมีความสุข ผมยังไงก็ได้"

หลินจื้อเผิงเหมือนกับลูกเลี้ยงของคนขายชาติ ก็เกือบจะมีสายจูงสุนัขอยู่รอบคอ

เฉินเฟิงพูดอย่างยิ้มแย้มว่า: "มา ที่นี่มีสิบคน นายดื่มให้กับคนละสามแก้ว ถ้าดื่มไม่ไหว งั้นก็คุกเข่า เลียรองเท้าให้เจ้า......เซิ่งเทียน ว่ายังไง?"

สีหน้าของหลินจื้อเผิงก็แข็งทื่อในทันที ยิ้มไม่ออกมา

นี่เป็นวิธีที่ตัวเองจัดการเย่เซิ่งเทียนเมื่อกี้นี้ไม่ใช่เหรอ?

ดื่มเหล้าขาวในแก้วเบียร์ สามสิบแก้วลงไป ต่อให้ไม่ตาย ก็จะต้องนอนโรงพยาบาลเป็นเวลาหลายวัน

สีหน้าของก็ทรุดลงอย่างกะทันหัน และพูดอย่างรวดเร็วว่า: "คุณ...คุณชายเฉิน ผม เอ่อ พวกเราเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นเถอะ"

เฉินเฟิงเบิกตากว้าง และพูดว่า: "ไม่ให้เกียรติฉันเหรอ? แกไม่ดื่มเหล้าเรียกฉันมาทำไม? แกคิดว่าฉันเป็นลูกสมุนของแกเหรอ? เรียกเมื่อไหร่ก็มาได้เหรอ?"

เหงื่อเย็นบนหัวของหลินจื้อเผิง หยดลงมาด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ขาทั้งสองข้างอ่อนลง คุกเข่าอยู่บนพื้น: "คุณชายเฉิน คุณ คุณปล่อยผมไปเถอะ ตราบใดที่ไม่ดื่มเหล้า ทำอะไรก็ได้"

"งั้นก็คุกเข่าลง เลียรองเท้าให้เซิ่งเทียน ไม่อย่างนั้นฉันจะโทรไปที่บริษัทนั้นของแก ผู้จัดการแผนกของแกก็ไม่ต้องทำแล้ว"

เฉินเฟิงพูดเยาะเย้ย

"เซิ่งเทียน ขอร้องนาย ปล่อยฉันไปเถอะ จากนี้ไปฉันไม่กล้าอีกแล้ว ถ้านายไม่ยกโทษให้ฉัน งั้นฉันก็ไม่ลุกขึ้น"

หลินจื้อเผิงแทบจะร้องไห้ออกมา

เขาเสียใจมาก

ถ้าไม่ได้มุ่งเป้าไปที่เย่เซิ่งเทียน ก็ไม่มีทางมีเรื่องราวในตอนนี้

เย่เซิ่งเทียนพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์: "งั้นนายก็คุกเข่าไปเถอะ"

ในเวลานี้คนอื่นก็ตกใจจนไม่กล้าพูดอะไรออกมา

โดยเฉพาะหงเหมยและหลี่เชี่ยนทั้งสองคน ก็ตกใจจนแทบจะมุดเข้าไปใต้โต๊ะ

เฉินเฟิงทำเสียงหึดูถูกเหยียดหยาม ไอ้คนพวกนี้ ก็กล้ากำเริบเสิบสานอยู่ตรงหน้าของเจ้าเทพ รนหาที่ตายจริงๆ

เขามองไปทางหลี่เชี่ยนและหงเหมย แล้วพูดว่า: "พวกเธอสองคนด้วย ถ้าหากเล่นไม่ไหว คุกเข่าลง ตบหน้าตัวเองห้าสิบครั้ง ตบหนึ่งฉาด พูดหนึ่งคำ ฉันผิดไปแล้ว"