มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1054

เบธกอดอก หลังจากที่เธอพูดจบเธอมองไปที่ยูลพลางยิ้มเล็กน้อย

ยูลไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เธอยักไหล่ “ฉันไม่คิดเลยนะ ว่าเราจะคิดเหมือนกัน เบธ” เธอพูด

เธอหยุด ก่อนจะมองไปที่เฟนด์ แล้วพูดต่อ “ฉันไม่มีทางเลือกแล้ว นักเลงคนนี้เป็นพี่ชายของฉัน โชคไม่ดีจริง ๆ มันคงไม่ดีแน่ถ้าต้องแพ้อย่างเลวร้าย และกลายเป็นเรื่องตลกของทุกคนน่ะ อีกอย่างแม่เป็นบอกฉันให้ดูแลเขา ฉันต้องคิดหาวิธีไม่ให้เขาแพ้ในรอบแรก ไม่งั้นเราคงไม่มีวันลืมเรื่องนี้แน่!”

เฟนด์เองก็ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีเหมือนกัน เมื่อเขาได้ยินทั้งคู่คุยกัน ในใจของเขาเต็มไปด้วยความอบอุ่น สาวน้อยทั้งสองคนนี้พยายามปกป้องเขา

ปัง ปัง ปัง!

ในเสี้ยววินาทีเท่านั้น คนกว่า 30 คนก็ถูกผลักตกลงจากเวทีทันที

"แปลกจริง ทำไมสองคนนั้นไม่ยกนิ้วล่ะ?”

มีใครคนนึงนึกขึ้นได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาอดไม่ได้ที่พึมพำกับตัวเอง หลังจากที่เขากำจัดคู่ต่อสู้ได้

“แนช วู๊ด!”

บนที่นั่งชม ลิลลี่ทำหน้าถมึงทึง “คุณบอกให้สองคนนั้นปกป้องเฟนด์จริง ๆ งั้นเหรอ? เหอะ ฉันไม่คิดเลยนะว่าคุณจะใช้วิธีสกปรก ๆ แบบนี้กับลูกชายของคุณ”

แนชเองก็เฝ้าดูทุกอย่างที่เกิดขึ้นบนเวทีเช่นเดียวกัน “เหอะ ผมไม่เกี่ยว ผมก็ไม่คิดว่าพวกเขาจะไปช่วยเฟนด์เหมือนกัน” เขาพูด พลางยิ้มอย่างขมขื่น “หรือบางทีที่พวกเขาอยากช่วย ก็เพราะคิดว่าเฟนด์เป็นคนดีกันนะ!”

มุมปากของผู้อาวุโสลำดับสามแสยะยิ้มเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น “เหอะ ไม่คิดจะหาคำแก้ตัวที่ฟังดูดีกว่านี้หน่อยเหรอครับนายท่าน?” เขาพูด พร้อมท่าทีเย็นชา “เบธกับยูลรู้จักเฟนด์ได้ไม่นาน จู่ ๆ พวกเธอจะไปช่วยเขาทำไมกัน? แต่ไม่เป็นไรหรอกนะ เดี๋ยวเขาก็ตกรอบด่านที่สองแล้ว เขาจะได้รู้สึกขายหน้าน้อยลงมาหน่อย!”

“น่าสนใจจริง ๆ เบธ ยูล พวกเธอ...กำลังช่วยลูกเขยนั่นจริง ๆ อย่างงั้นเหรอ?”

รอยยิ้มนั้นจางหายไปทันทีหลังจากที่เธอพูดจบ เพราะเฟนด์กำลังเดินไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ จนกระทั่งเขามาหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอกับเบธ

“เหอะ พูดจามีสาระนี่ ในฐานะผู้ชาย ฉันไม่ควรหลบหลังคนอื่นจริง ๆ นั่นแหละนะ”

เฟนด์เดินมาตรงหน้าของผู้ชายคนนั้น ก่อนจะจ้องไปที่เขา พลางแสยะยิ้ม

“เขายั่วพี่นะเฟนด์ ดูไม่ออกเหรอ? เขาเอาชนะเราไม่ได้ไง เขาเลยล่อพี่ออกไปกำจัด!”

ยูลเริ่มกังวล “พี่เป็นลูกของนายท่านเลยนะ” เธอกระซิบใส่หูเฟนด์ “ถ้าพี่แพ้แต่แรก โดนคนมากมายล้อแน่!”

“ถูกแล้ว เฟนด์ ฟังน้องสาวของคุณสิ ฉันว่าเธอพูดถูกนะ ฉันอยากช่วยก็เพราะแบบนั้นแหละ!”