มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1262

“อย่าหัวเราะสิ พวกนั้นอาจจะบังเอิญได้อุปกรณ์ระดับต่ำจากที่ใดที่หนึ่งมา ดังนั้นพวกเขาจึงใช้มัน!”

ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งของตระกูลนอร์แมนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงประชดประชัน

เพราะยังไงซะ กระบี่ของเฟนด์ก็ดูหมองคล้ำและธรรมดา มีเพียงสีดำที่ปกคลุมมันอยู่เท่านั้น มันบินด้วยความเร็วที่สบาย ๆ ไม่เร็วเกินไปและไม่ช้าเกินไป

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมจึงไม่มีทางบอกระดับของสมบัตินั้นได้

สิ่งเดียวที่พวกเขามั่นใจได้ก็คือสมบัติที่บินได้นั้นต้องเป็นอุปกรณ์วิญญาณอย่างไม่ต้องสงสัย ซึ่งอุปกรณ์วิญญาณระดับต่ำบางอย่างก็สามารถบินได้ แต่ก็บินได้ไม่เร็วมากนัก

“พวกเขาบังเอิญได้มันมา?”

ผู้อาวุโสลำดับที่สองของพวกเขาผงะไปครู่หนึ่ง “ฮ่า แม้จะเป็นสมบัติที่บินได้ก็ไม่คุ้มค่าที่จะเอามันมานะถ้าเป็นสมบัติระดับต่ำ” เขายิ้มพร้อมกับแสดงความเห็นออกมา “พวกเขาต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากเพื่อซื้อของมือสองชิ้นนั้น”

นายน้อยจากตระกูลนอร์แมนกลอกตา “ผู้อาวุโสลำดับที่สอง คุณพูดแบบนั้นได้ยังไง?” เขาพูดอย่างเคร่งขรึม “พวกเขาก็เป็นหนึ่งในแปดตระกูลลึกลับเหมือนกันและเป็นตระกูลชนชั้นหนึ่ง คุณพูดออกมาได้ไงว่าพวกเขาซื้อของมือสอง?”

“เฮ้ จริงด้วย ฉันลืมไปเสียสนิทเลย!”

ผู้อาวุโสลำดับที่สองพูดออกมา ทำให้ทุกคนหัวเราะอีกครั้ง

“คุณพูดถูก นั่นเธอหนิ!”

หญิงสาวคนหนึ่งอุทานออกมาเมื่อเห็นพวกเขา

“เราจะรู้ว่าใครเป็นใครเมื่อเราเข้าไปใกล้มากขึ้น ไม่มีทางที่จะเป็นไดอาเนียลล่า!”

นายท่านนอร์แมนครุ่นคิดเรื่องนี้สักพักก่อนจะนำกระบี่ไปทางเฟนด์กับคนอื่น ๆ เว้นระยะห่างระหว่างพวกเขา

“ทำไมสมาชิกตระกูลนอร์แมนจึงเข้ามาใกล้เรา พวกเขาพยายามจะทักทายเราเหรอ?”