มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1273

"ฮ่า ๆ... ถูกต้อง ที่ฉันจะบอกคือตระกูลคาเบลโลไม่ต้องอยากจะทำอะไร!" เทรนตันหัวเราะอย่างกระอักกระอ่วนก่อนจะโบกมือและพูดกับคนอื่น ๆ ในตระกูลตัวเองว่า "ไปกันเถอะ ไป!"

เทรนตันพาพวกเขาไปที่ถนนหลังจากพูดจบ

แต่เขาไม่รู้ว่าจะไปชนคนอีกกลุ่มแทนขณะที่ออกจากโรงแรม

เขามีความสุขทันทีเมื่อเห็นคนกลุ่มนี้ เพราะนี่ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากตระกูลคาเบลโล

เขารีบวิ่งไปหานายท่านคาเบลโลทันที "นายท่านคาเบลโล พวกเรานี่มันมีชะตาต้องกันจริง ๆ ใครจะรู้ว่าฉันจะได้มาเดินชนกันที่เมืองนี้! ชะตาลิขิตอะไรเช่นนี้!"

"ฮ่า ๆ... ใช่ นานแล้วที่เราเจอกันครั้งล่าสุด นายท่านลาโกริโอ!" อเล็กซานเดอร์หัวเราะอย่างรังเกียจเล็กน้อย

เขาไม่เคยชอบพวกลาโกริโอเลย เพราะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับพวกวู๊ดและลิลลี่ก็เป็นภรรยาของแนช ดังนั้นตระกูลทั้งสองมักจะทะเลาะกันเสมอตอนที่ค้นหาของล้ำค่า

"นายท่านคาเบลโล อีกอย่าง ฉันสงสัยอะไรอย่างน่ะ ฉันเพิ่งเจอลูกสาวลำดับสามของคุณและสงสัยว่าทำไมเธอถึงไปอยู่กับตระกูลวู๊ด? นอกจากนั้นยังพูดแทนพวกนั้นอีก ท้ายที่สุดแล้วคุณรู้ใช่ไหมว่าความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลคุณกับพวกวู๊ดไม่ได้ดีขนาดนั้นน่ะ?" เทรนตันรีบพูด เขาเสริมหลังจากพูดเสร็จ "ตระกูลลาโกริโอของเราก็เป็นศัตรูกับตระกูลวู๊ดเช่นกัน!"

"พี่ใหญ่ พี่สอง!" ดาเนียลล่าวิ่งเข้ามาทันทีเมื่อเจอพวกเขา "เยี่ยมไปเลย! ฉันคิดถึงพี่มากจากครั้งล่าสุดที่เจอกัน ใครจะรู้ว่าเราจะมาเจอกันที่นี่!"

"ดาเนียลลิต้า ทำไมถึงมาอยู่กับคนพวกนี้ล่ะ? พวกเขาทำอะไรให้มันยากหรือเปล่า?" อเล็กซานเดอร์ผ่อนคลายเมื่อเห็นว่าดาเนียลล่าปลอดภัย แต่ก็ยังถามด้วยสีหน้าเย็นชา

"คุณพ่อ เรื่องมันเป็นแบบนี้ ฉันโดนโจรขี่ม้าจับตัวไปตอนที่ออกไปหาสมบัติ พวกมันน่ารังเกียจมากที่จะทำให้ฉันเป็นภรรยามัน!" ดาเนียลล่าไม่พอใจ เธอมองเฟนด์ก่อนจะพูดต่อ "โชคดีที่นายน้อยตระกูลวู๊ด เฟนด์ ช่วยฉันไว้ ฉันก็เลยยังมีชีวิตอยู่ได้และได้มาเจอกับทุกคนไง!"