มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1297

แดร์ริลรู้สึกอับอาย ลูกชายของเขาล้วนเป็นอัจฉริยะ และที่สำคัญพวกเขาเป็นหนึ่งในคนที่แข็งแกร่งที่สุดในแปดตระกูลชั้นสูง

ถึงกระนั้นลูกชายของเขาก็แพ้ให้กับลูกชายนอกสมรสของตระกูลวู๊ด ยิ่งกว่านั้นเขายังมาจากแดนมนุษย์อีกด้วย เพียงข้อเท็จจริงเหล่านี้ก็ทำให้เขาอับอายมากพอแล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าเฟนด์จะกล้าเหยียดหยามลูกชายของเขาซ้ำอีก

แดร์ริลคอยปกป้องครอบครัวมาโดยตลอด เขาบินไปข้างหน้าและยกกำปั้นพุ่งเข้าหาเฟนด์อย่างรวดเร็ว

วืด!

ด้านตระกูลวู๊ด ผู้อาวุโสลำดับแรกก็บินไปข้างหน้า เขาหยุดยืนอยู่ด้านหน้าของเฟนด์ กำปั้นของเขาหยุดแดร์ริลเอาไว้

“ก็แค่เด็ก ๆ สู้กันแค่นั้น อย่าบอกนะว่าตระกูลนอร์แมนแพ้แล้วพาล?”

ดวงตาของผู้อาวุโสลำดับแรกลุกโชนด้วยโทสะ ทั้งสองถอยหลังไปไม่กี่เมตรหลังจากกำปั้นของทั้งคู่ชนกัน

"ไม่มีทาง!"

แดร์ริลตกใจจนดวงตาของเขาแทบจะถลนออกมานอกเบ้า หากเขาจำไม่ผิด ผู้อาวุโสลำดับแรกของตระกูลวู๊ดนั้นอยู่ในขั้นสูงของระดับเทพแท้จริง แน่นอนว่าตอนนี้เขาไม่ได้ใช้กำลังอย่างเต็มที่ แต่เขาอยู่ในจุดสูงสุดของระดับเทพแท้จริง ผู้อาวุโสลำดับแรกของตระกูลวู๊ดคงจะไม่รามือจากเขาไปง่าย ๆ

“เขาบรรลุถึงจุดสูงสุดของระดับเทพแท้จริงแล้วหรือ”

แดร์ริลคิดถึงความเป็นไปได้ในทันที และใบหน้าของเขาก็ซีดเผือดลง

เขาคิดเสมอว่าตระกูลวู๊ดมีนักสู้เพียงคนเดียวที่อยู่ในระดับสูงสุดของระดับเทพแท้จริง นั่นเป็นเหตุผลที่ครอบครัวอื่นดูถูกพวกเขา

ถึงอย่างนั้น แม้แต่ตระกูลที่แข็งแกร่งที่สุดอันดับหกหรือเจ็ดก็มีนักสู้อย่างน้อยสองคนที่มีระดับสูงสุดของระดับเทพแท้จริง

หากเป็นเช่นนี้ เขาไม่รู้จะทำอย่างไรต่อ โชคดีที่เฟนด์ทำให้นายน้อยลำดับที่สองของตระกูลนอร์แมนขุ่นเคือง สิ่งนี้เองที่จุดประกายความหวังในหัวใจของเขา บางทีเขาอาจวางแผนแก้แค้นได้ด้วยวิธีนี้

เขากำลังมีความสุข จนกระทั่งเขามาถึงที่นี่แล้วได้รับรู้ว่าผู้อาวุโสลำดับแรกของตระกูลวู๊ดได้เข้าสู่จุดสูงสุดของระดับเทพแท้จริงแล้ว เขาก็รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาถูกรถไฟบรรทุกสินค้าวิ่งทับ

“เฮ้ นายท่านโลว ถ้านายทำได้ ทำไมฉันจะทำไม่ได้”

เคนเนธอดไม่ได้ที่จะยิ้มเมื่อเขาสังเกตเห็นสีหน้าอันมืดหม่นของเทรนตัน

“จุ๊ จุ๊ เมื่อก่อนเราจะรู้สึกกดดันเมื่อได้ยินข่าวว่ามีคนบรรลุเข้าสูงสุดของระดับเทพแท้จริงในเวลาหนึ่งปีครึ่ง ทำไมตอนนี้ถึงมีอะไรใหม่ ๆ ให้ดูอีกแล้วล่ะ!”

ในขณะนั้นเอง ตระกูลแลงคาสเตอร์ก็บินไปบนพรม หญิงวัยกลางคนผู้งดงามเอ่ยปากด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย