มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1315

ไฮเดนรู้สึกได้อย่างรวดเร็วว่ามีบางอย่างผิดปกติ รอยแตกเล็ก ๆ เริ่มปรากฏบนม่านพลังของเขา และมันกำลังจะพังทลายลงในไม่ช้า

"ไม่มีทาง ไม่มีทางที่ฉันจะเอาชนะไอ้นอกคอกจากแดนมนุษย์ไม่ได้!”

ไฮเดนร้องออกมาเสียงดัง ในเวลาเดียวกัน รอยร้าวบนม่านพลังป้องกันรอบตัวของเขาก็ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ จากนั้นมันก็แตกกลายเป็นฝุ่นผง

ปัง!

เสียงอันน่าสะพรึงกลัวดังขึ้น วินาทีถัดมา ไฮเดนก็ถูกอัดกระเด็นออกไปราวกับว่าวป่านขาด เขากระแทกเข้ากับต้นไม้อย่างแรง

ต้นไม้หักโค่นลงจากแรงกระแทก ไฮเดนกระอักเลือดออกมา ใบหน้าของเขาซีดเซียว

เขากัดฟันและพยายามลุกขึ้นยืน เลือดก็ทะลักออกมาจากปากของเขาอีกครั้ง เขาปักดาบของตัวเองลงบนพื้นและตั้งตัวขึ้นมาให้มั่นคง

เฟนด์เหาะไปโดยไม่ลังเล แล้วปรากฏตัวต่อหน้าไฮเดนพร้อมกับยิ้มนิด ๆ บนใบหน้า

“คุณมีพรสวรรค์นะ ไฮเดน แซคคารี!”

เฟนด์ยิ้มและพูดต่อเว่า “ช่างน่าเสียดายจริง ๆ ที่ต้องฆ่าคุณที่นี่ คงยากมากแน่เลยกว่าจะฝึกตนให้แข็งแกร่งได้ขนาดนี้!”

มุมปากของไฮเดนกระตุกอย่างรุนแรง ไอ้นอกคอกนี่กำลังบิดเบือนคำพูดของเขาเพื่อเอามาใช้กับเขา

“ฮึ่ม ไอ้บ้าเอ๊ย ฉันโชคไม่ดีเอง ฉันไม่คิดว่าอัจฉริยะอย่างนายจะโผล่มาในตระกูลวู๊ด!”

ไฮเดนโวยวายอย่างเย็นชา เขาขว้างดาบใส่เฟนด์ด้วยความโมโห "เอาไป!"

“นายไม่เอาหินวิญญาณไปด้วยเหรอ?”

ไฮเดนผงะเล็กน้อย เขาคิดว่านอกจากเสื้อผ้าและสิ่งของในแหวนต่อสู้ของเขา เฟนด์คงจะเอาหินวิญญาณและวัตถุอื่น ๆ ไปด้วยอย่างแน่นอน เขาไม่คิดว่าเฟนด์จะต้องการเพียงป้ายสีดำสองอันและหญ้าวิญญาณระดับหนึ่งสองต้น

“ฉันไม่สนใจสิ่งที่ไม่มีค่าอย่างอื่นหรอก!”

เฟนด์เก็บทุกอย่าง แล้วหยิบยาออกมาโยนให้อีก

“นายให้ยาฉันเหรอ?”

ไฮเดนจ้องไปที่เฟนด์ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย แหวนจอมยุทธของเขามียาอยู่แล้ว แต่เฟนด์ก็ยังให้ยากับเขาอยู่ดี เขาไม่เข้าใจว่าทำไมหมอนี่ถึงได้ทำแบบนั้น