มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1316

เฟนด์ไม่จำเป็นต้องตอบ เขาหันกลับแล้วค่อย ๆ เหาะจากไป ทิ้งไว้แค่คำพูดเหล่านี้ “ยาของฉันน่าจะรักษาบาดแผลได้ดีกว่าของคุณมาก คุณควรรักษาตัวให้หายดีโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่งั้นอย่ามาโทษฉันที่ทำให้คุณบาดเจ็บตอนที่คุณตายในการต่อสู้กับอัจฉริยะจากตระกูลฮันต์เมื่อคุณพบกับพวกเขา!”

ไฮเดน แซคคารียังคงล้มลงอยู่ที่เดิมจนกระทั่งเฟนด์จากไป เขายังงุนงง สงสัยว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นความฝันที่ชัดเจนหรือไม่

เพราะยังไงซะ เขาก็คือคนที่แอบโจมตีและดูถูกเฟนด์ เขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะไม่ยึดสมบัติของเขาไปทั้งหมดแม้ว่าจะเอาชนะเขาได้แล้วก็ตาม แถมเขายังทิ้งยารักษาและหินวิญญาณไว้ให้ไฮเดนด้วย

“ยาเม็ดนี้มีพิษหรือเปล่านะ?” ไฮเดนพึมพำในขณะที่มองดูยาเม็ดเล็กๆ ในฝ่ามือ

เขาส่ายหัว หากเฟนด์ต้องการฆ่าเขาจริง ๆ มันก็ไม่จำเป็นเลยจริงไหม? แค่เอาดาบแทงเขามันไม่ง่ายกว่าเหรอ?

“ฮึ่ม มาดูกันว่ายาของนายจะดีกว่ายาจากตระกูลแซคคารีของเราหรือเปล่า!” ไฮเดนทำเสียงไม่พอใจก่อนจะเอายาเข้าปากแล้วกลืนลงไป

เพียงสองนาทีต่อมา ไฮเดนก็รู้สึกว่าบาดแผลของเขากำลังทุเลาลง ความเร็วในการรักษานั้นเร็วกว่าหลายเท่าเมื่อเทียบกับยารักษาของตระกูลแซคคารีที่บ่มเพาะไว้

มันทำให้เขาตกตะลึง “ยารักษาจากตระกูลวู๊ดเห็นผลได้น่าตกใจเช่นนี้เลยเหรอ? ยาเม็ดนี้ต้องดีกว่ายาที่บ่มเพาะโดยอัจฉริยะจากตระกูลฮันต์ นายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์ ใช่ไหม?”

เฟนด์ดีใจมากที่ได้เจอมัน “หญ้าวิญญาณระดับสองชั้นต้น หึๆ! นี่เป็นเรื่องดีมากเลย ที่ได้เจอหญ้าวิญญาณที่หาได้ยากเช่นนี้!”

เขาระมัดระวังตัวมากกว่าเดิมขณะมองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่ามีสัตว์อสูรหรือเปล่า เมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีสัตว์อสูรอยู่ในสายตา เขาเลยเหาะข้ามไปเก็บหญ้าวิญญาณอย่างระมัดระวังและเก็บมันใส่แหวนต่อสู้ของเขา

“ครั้งนี้ไม่มีอุปสรรคเลย!” เฟนด์มีความสุขมากขณะที่เขาเก็บมัน เขาเตรียมจะหาที่พักในคืนนี้และค่อยเดินทางต่อในเช้าวันรุ่งขึ้น

แม้ว่าทุกคนต่างกระตือรือร้นที่จะเคลื่อนไหวในยามค่ำคืน แต่เมื่อเปรียบเทียบกัน สัตว์อสูรนั้นเก่งในเรื่องการเดินทางตอนกลางคืนมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด