มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1425

อเล็กซานเดอร์จากตระกูลคาเบลโลพูดสิ่งที่อยู่ในใจด้วยความโกรธ

“นายท่านฮันท์ ฉันหวังว่าคุณจะสามารถให้คำอธิบายที่ดีแก่เราได้นะ!” แนชก็ยังยืนกราน

เมื่อเห็นว่าคนจากตระกูลฮันท์ปลุกระดมทุกคนตรงนี้อย่างไร เฟนด์ก็รู้สึกสงบใจ

เดาว่าเควนตินคงจะโมโหและโกรธมากเพราะลูกชายทั้งสองของเขาเสียชีวิต เฟนด์เชื่อว่าเขาคงตั้งคำถามเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในระหว่างการแข่งขันเพื่อจะค้นหาตัวฆาตกร แม้ว่าเขาจะไม่สามารถฆ่าคน ๆ นั้นได้ในตอนนี้ แต่เควนตินคงไม่ยอมปล่อยมันไปง่าย ๆ แน่

อย่างไรก็ตาม การที่เฟนด์ตั้งคำถามกับเขาก่อนที่เขาจะทันได้ทำอะไรนั้น ก็ทำให้เควนตินอารมณ์แปรปรวน

“คำอธิบาย กับผีสิวะ!” เควนตินตะคอกออกมาทันทีขณะที่เขาตบต้นขาของตัวเอง “เราไม่เคยมีความคิดแบบนั้น หากเป็นเช่นนั้น ทำไมสมาชิกในตระกูลของเราถึงเสียชีวิตไปเป็นจำนวนมาก ถ้าพวกคุณไม่เชื่อและคิดว่าตระกูลทั้งสามของเราร่วมมือกัน คนของพวกคุณน่าจะตายมากกว่านี้เมื่อเทียบกับคนของเรา เนื่องจากพวกคุณทุกคนถูกแยกออกจากกันตั้งแต่แรก!”

เทรนตันหันไปมองเฟนด์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังและเย้ยหยันว่า “อย่าสร้างเรื่องใส่ร้ายนะเฟนด์ ฉันจะบอกให้นะ นายจะต้องได้รับผลกรรมที่พูดอย่างนั้น!”

“ผลกรรม?” เฟนด์ยิ้มอย่างเย็นชาและพูดต่อว่า “มีคนมากมายจากหลายตระกูลและผู้เข้าแข่งขันจำนวนมาก พวกเขารู้ดีถึงสถานการณ์ที่ต้องเผชิญอยู่ ถ้าผมสร้างเรื่องขึ้นมา มันเป็นไปไม่ได้ที่ทุกคนจะพูดออกมาแบบเดียวกัน จริงไหม?”

ตระกูลลึกลับชนชั้นสองชนชั้นสามพวกนั้นก็โกรธมากเป็นพิเศษ

“นายท่านลาโกริโอ ยังมีอะไรจะพูดอีกไหม? ดูเหมือนว่าลูกชายของฉันจะไม่ได้พูดใส่ร้ายใช่ไหม?” แนชยิ้มอย่างเย็นชาขณะที่เขามองอีกฝ่าย แม้ว่าตระกูลฮันท์จะแข็งแกร่ง แต่ตระกูลอื่น ๆ ทั้งหมด นอกเหนือจากตระกูลเชิร์ชและตระกูลลาโกริโอก็อยู่ฝ่ายพวกเรา เรื่องนี้ทำให้เขามั่นใจมากขึ้นขณะที่เขาพูด เพราะยังไงซะ ทั้งสามตระกูลก็ไม่อาจต่อต้านหลายตระกูลได้ จริงไหม? หากทุกคนร่วมมือกัน ทั้งสามตระกูลคงไม่ใช่เป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขาทั้งหมด

“ฉันจะไปรู้เรื่องนั้นได้ยังไง? อย่างไรก็ตาม ก่อนการแข่งขันตระกูลของเราไม่เคยมีการตกลงกันอย่างลับ ๆ มาก่อน!” เทรนตันตอบทันทีอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก เขาลุกลี้ลุกลนและรู้สึกผิด “อย่างไรก็ตาม ฉันไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ นี่มันเรื่องอะไรกันแน่? นอกจากนั้น ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ทำไมคนของเราจำนวนมากถึงเสียชีวิตล่ะ? มันไม่สมเหตุสมผลเลย!”