มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1436

ผู้นำตระกูลเชิร์ชพูดด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก “ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ใช่ฝีมือของคนตระกูลเราเหมือนกัน! ที่จริงแล้วการจะสืบสาวเรื่องนี้ก็ไม่ได้ยากเลย เพราะนายน้อยลำดับที่หนึ่งและลำดับที่สองของตระกูลฮันท์นั้นแข็งแกร่งและมีระดับพลังยุทธสูง ดังนั้นเหล่านักสู้และพวกอัจฉริยะของตระกูลชั้นสองหรือชั้นสามจึงตัดออกไปได้ทันที เพราะพวกนั้นไม่อาจฆ่าพวกเขาได้ ยิ่งไปกว่านั้น นายน้อยลำดับที่สามของตระกูลนอร์แมนเองก็เสียชีวิตแล้วเช่นกัน ดังนั้นจึงเหลือเพียงไม่กี่คนบนโลกนี้เท่านั้นที่จะสามารถเป็นผู้กระทำความผิดได้ ใช่ไหม?”

เควนตินพยักหน้า “เฮ้อ! นอกจากกลืนความแค้นและแบกรับความสูญเสียแล้ว ผมทำอะไรไม่ได้เลย!”

“แค่ก แค่ก! นายท่านฮันท์เกี่ยวกับข้อตกลงที่เรามีร่วมกันก่อนเริ่มการแข่งขันคุณสัญญากับพวกเราไว้ว่าหลังจบการแข่งขัน คุณจะให้หญ้าวิญญาณหรืออุปกรณ์วิญญาณแก่ตระกูลลาโกริโอและตระกูลเชิร์ช อีกอย่างในการแข่งขันนี้ตระกูลของเราทั้งคู่ต่างก็ประสบกับความสูญเสียครั้งใหญ่ คุณจะไม่กลับคำใช่ไหม?”

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เทรนตัน ลาโกริโอก็กระอักกระอ่วนเล็กน้อย ก่อนที่จะเอ่ยถามอย่างไร้ยางอาย

เหตุผลหลักที่ทั้งเขาและนายท่านเชิร์ชยังไม่ไปไหนก็เนื่องมาจากเรื่องนั้น

“เขาพูดถูก นายท่านฮันท์! ลูกผู้ชายต้องพูดคำไหนคำนั้น!”

นายท่านเชิร์ชกล่าวเสริม

ทว่าเควนตินตอบกลับด้วยสีหน้าเย็นชา “สิ่งที่ผมพูดหมายถึงหลังจากงานลุล่วง ไม่ใช่หลังจากการแข่งขันจบลง! ข้อตกลงจะมีผลก็ต่อเมื่องานสำเร็จเท่านั้น! แผนของเราล้มเหลว แล้วยังกล้ามาขอผลประโยชน์จากผมอีกอย่างนั้นเหรอ? คุณไม่คิดว่าตัวเองโลภเกินไปรึไง?” เขากัดฟันกรอดและเสริมว่า “ตระกูลลาโกริโอและตระกูลเชิร์ชประสบความสูญเสียครั้งใหญ่ ไม่ต่างกับตระกูลฮันท์ของผม! เราสูญเสียเหล่าอัจฉริยะไปมากมาย ยังไม่รวมว่าลูกชายทั้งสองคนของผมตายไปแล้วด้วยซ้ำ! ผมยังต้องยกผลประโยชน์พวกนั้นกับพวกคุณด้วยเหตุอันใดอีก?”

นายท่านเชิร์ช และนายท่านลาโกริโอสบสายตากัน และทั้งสองคนพูดไม่ออก

“ก็ได้ เราต้องขอตัวก่อน ขอแสดงความเสียใจกับการสูญเสียของคุณด้วย!"

ในท้ายที่สุด นายท่านทั้งสองก็ทำได้เพียงแค่แสดงความเคารพต่อนายท่านฮันท์และออกเดินทางไปพร้อมกับคนของพวกเขา

ผ่านไปสองวันอย่างรวดเร็ว

“พี่ เท่าที่เรานับวันกันมา พี่เขยควรจะกลับมาตั้งแต่เมื่อสองสามวันก่อนแล้วไม่ใช่หรือ? นี่ก็เกือบเดือนครึ่งแล้วที่พวกเขาจากไป! ทำไมพวกเขายังไม่กลับมาอีก? ฉันได้ยินมาว่าคราวนี้การแข่งขันน่าจะอันตรายกว่าทุกครั้ง พี่เขยไม่น่าจะมีปัญหาอะไรใช่ไหม?”

ภายในลานบ้านที่เฟนด์และคนอื่น ๆ อาศัยอยู่ เบ็นมองไปที่เซเลน่าและขมวดคิ้วด้วยความเป็นกังวล

"บลา บลา บลา! อย่าแช่งพี่เขยสิ! เฟนด์มีความสามารถสูงและมีพลังยุทธสูงอีกต่างหาก เขาจะไม่เป็นอะไรหรอก!”

ในทางกลับกัน เซเลน่าจ้องมองเบ็นอย่างดุดันแล้วถามว่า “แต่ที่สำคัญกว่านั้น เบ็นตอนนี้การฝึกของน้องเป็นอย่างไรบ้าง? อย่ามัวแต่ขลุกอยู่กับเอเลนทุกวัน เธอต้องฝึกฝนด้วย!”