มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1437

“อย่าห่วงไปเลยพี่สาว ตอนนี้ฉันอยู่ในขั้นหนึ่งของระดับปรมาจารย์ และฉันก็ไม่ได้ขี้เกียจเสียหน่อย ฉันแค่ลงจากภูเขามากับเอเลนเพื่อเดินเล่นเป็นครั้งคราวก็เท่านั้น!”

เบ็นยิ้มและถามว่า “พรสวรรค์ของพี่ดีกว่าของฉัน พี่แค่อยู่เฉย ๆ ก็ฝึกได้แล้ว ฉันไม่ค่อยเห็นพี่ออกไปผ่อนคลายอะไรเลย ดังนั้นระดับพลังยุทธของพี่ควรจะอยู่ในระดับปรมาจารย์ขั้นสามแล้วใช่ไหม?”

ทันใดนั้นเอง เซเลน่าหัวเราะอย่างมีความสุข “ปรมาจารย์ขั้นสามเหรอ? นี่! เธอประเมินพี่สาวของเธอต่ำไป! ตอนนี้ฉันอยู่ในระดับปรมาจารย์ขั้นสี่ต่างหาก!”

เซเลน่าชะงักและขมวดคิ้ว เธอดูไม่พอใจกับระดับพลังยุทธปัจจุบันของเธอ “เฮ้อ! ถ้าฉันสามารถบรรลุไปยังระดับกึ่งเทพได้ก็คงดี ระดับปรมาจารย์นั้นก็ไม่ได้แย่ แต่ด้วยระดับนี้ ฉันยังบินไม่ได้! ระดับกึ่งเทพนั้นดีกว่าตั้งเยอะ อย่างน้อยนักสู้ที่อยู่ในระดับกึ่งเทพก็สามารถบินได้ครู่หนึ่ง ต่อให้ปรมาจารย์ระดับเก้าหลายคนจะรวมพลังกัน พวกเขาก็เอาชนะนักสู้ระดับกึ่งเทพไม่ได้!”

“เอาน่า พี่ไม่ทะเยอทะยานเกินไปหน่อยเหรอ? ระดับพลังยุทธปัจจุบันของพี่ก็ถือว่ายอดเยี่ยมแล้ว! หลายคนอิจฉาที่พี่บรรลุระดับพลังยุทธได้เร็วขนาดนี้! นี่! ฉันคิดว่าต่อให้พี่บรรลุไปยังระดับกึ่งเทพได้แล้ว พี่ก็หวังที่จะบรรลุระดับเทพแท้จริงอีกอยู่ดี”

เบ็นหัวเราะก่อนจะหยอกล้อพี่สาว

ในตอนนั้นเอง เอเลนกลับมาพร้อมกับไคลี่ ผู้ซึ่งไคลี่เคยพามาเล่นด้วยกันก่อนหน้านี้

“ไคลี่ ทำไมหนูไม่เข้าไปเล่นข้างในก่อนล่ะ? ฉันมีธุระกับแม่ของหนูหน่อย!”

เอเลนยิ้มและปล่อยให้ไคลีเข้าไปในบ้านเพื่อไปหาโจแอน

“เอเลนมีอะไรเหรอ?”

เซเลน่าขมวดคิ้ว เมื่อเธอเห็นเอเลนส่งไคลี่ออกไปพร้อมข้ออ้างอย่างนั้น เธอสัมผัสได้ว่าบทสนทนาระหว่างเธอกับเอเลนนั้นไม่ใช่เรื่องดี เซเลน่าเริ่มจริงจัง

เอเลนยิ้มอย่างขมขื่นก่อนจะพูดต่อ

“เยี่ยมเลย!”

เซเลน่ารู้สึกโล่งใจ “แล้วมีเรื่องอะไร? ทำไมนายถึงทำหน้าเศร้าและบอกให้ฉันเตรียมใจด้วย? ทำราวกับฟ้ากำลังจะถล่มลงมา”

“สถานการณ์เป็นแบบนี้ ผมได้ยินมาว่าในเมืองโกเบ คุณหนูลำดับที่หนึ่งตระกูลคาเบลโลประกาศว่าเฟนด์คือคนรักของเธอ ข่าวนี้แพร่กระจายไปทั้วทั้งเมืองโกเบ บางคนถึงกับพูดว่าเฮเลน่าจูบเฟนด์ต่อหน้าสาธารณะชนบนถนน เพื่อประกาศว่าพวกเขาเป็นคู่รักกันด้วยนะครับ!”

เอเลนมองไปที่เซเลน่าแล้วพูดเสริมว่า “ฉันว่าพี่เขยคนนี้ บางที…บางที…เขากำลังจะแต่งงานกับหญิงสาวในฐานะภรรยาลำดับที่สองก็เป็นได้!”