มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1477

ข้อมูลที่แนชบอกกับเฟนด์ทำให้ฝ่ายที่ฟังสับสน เขาเหลือบมองสตรีศักดิ์สิทธิ์จากที่ไกล ๆ

ขณะที่เธอยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน ความลึกลับและสูงส่งเปล่งประกายออกมาจากตัวเธอ เธอสวมชุดกระโปรงผ้าโปร่งสีขาว โดยมีผ้าคลุมสีขาวปิดที่ครึ่งล่างของใบหน้า ชุดสีขาวของเธอทำให้คนมองรู้สึกถึงความบริสุทธิ์อย่างยิ่ง

แม้ว่าจะมองเห็นเพียงดวงตากลมโต หน้าผาก และผมยาวสีเข้มที่ดูมีชีวิตชีวาของเธอ แต่คงไม่เป็นการกล่าวเกินจริงหากจะบอกว่าเธอมีความงามที่ไม่มีใครเลียนแบบได้

น่าเสียดายที่ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของความงามนี้ และเธอจะไม่ได้แต่งงานไปตลอดชีวิต

“ฮ่า ฮ่า… นี่เป็นกฎที่มีมานานของตำหนักเทพยดา” แนชหัวเราะขณะที่เขาอธิบายให้เฟนด์ฟัง “ยังมีตำนานกล่าวว่าตำหนักเทพยดามีมานับพันปีแล้ว และตำนานเดียวกันนั้นก็ยังเล่าอีกว่าผู้ก่อตั้งชนเผ่าโบราณชนเผ่านี้เป็นสตรีผู้มีความงามอันน่าอัศจรรย์ แต่มีชายคนหนึ่งทำให้เธอเจ็บช้ำแสนสาหัส ในตอนนั้นเองที่เธอได้ออกกฎว่าเจ้าตำหนักทุกคนในอนาคตจะต้องปกป้องพรหมจรรย์ของเธอไว้ เธอบอกว่าเพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้การฝึกของเจ้าตำหนักได้รับผลกระทบ เพราะเธอจะไม่ถูกความรู้สึกรักใคร่มารบกวน…”

หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนก็นั่งลงและเริ่มรับประทานอาหาร

หลังจากที่โจเอลเชื้อเชิญให้ผู้เข้าร่วมงานทั้งหมดยกแก้วดื่มฉลอง ลิลลี่ก็ดึงเขาไปยังพื้นที่ลับตาคน

ความคิดนี้ยังคงดูเสี่ยงไปสำหรับโจเอล เขาเงียบไปชั่วขณะ “แต่พวกเขามีพลังการต่อสู้ค่อนข้างสูง พวกเขาจะแจ้งเรื่องนี้กับผู้นำตระกูลคนอื่น ๆ แน่หากพวกเขาหลบหนี นั่นจะลำบากเอาได้!”

ทว่าลิลลี่รอต่อไปไม่ได้อีกแล้ว เธอท้าทายเขา “คุณนี่มองโลกแง่เดียวจริง ๆ ถ้าพวกเขาทุกคนสวมชุดทั่ว ๆ ไปแทนเสื้อผ้าของชนเผ่าและไม่ได้นำสัญลักษณ์ของเผ่าเราไปด้วยก็พอแล้ว อีกอย่างลูกชายของนายท่านฮันท์ก็เสียชีวิตในระหว่างการแข่งขันไปแล้ว ฉันแน่ใจว่าเขาคงกำลังสงสัยเฟนด์จากตระกูลวู๊ดกับพวกพ้องของเขาอยู่เหมือน เมื่อเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นใครจะกล้าคิดว่าเป็นเรา? ถ้าคุณส่งคนไปเยอะสักหน่อย และปิดตายทางหนีทั้งหมด มันต้องได้ผลอย่างแน่นอน!”

“คุณนี่ไม่รู้จักอดทนเอาซะเลย!” โจเอลพูดในขณะที่เขายิ้มอย่างขมขื่น “ก็ได้ ผมจะจัดการเดี๋ยวนี้”