มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1515

“ตำหนักเทพยดาจะมาแน่ แต่ผมไม่แน่ใจว่าวิหารแห่งทวยเทพและราชาจะมาด้วยไหม?”

เชลบี้เย้ยหยันด้วยรอยยิ้มห่างเหิน “วิหารแห่งทวยเทพและราชาได้ส่งนักสู้ชั้นยอดเข้าไปในเจ็ดจุดอันตรายแล้ว ฉันเพิ่งรู้เรื่องนี้เมื่อสองสามวันก่อน!”

เจ้าตำหนักอินทรีทะยานแทบสำลักกับข่าวที่ได้รับ มุมปากของเขากระตุกหลายครั้งอย่างอดไม่ได้ "ฮึ! วิหารแห่งทวยเทพและราชา พวกทรยศ! ลิลลี่แจ้งให้เราเรื่องวันเวลาและสถานที่ของการประชุม โดยบอกว่าทุกตระกูลจะมารวมตัวกันที่คฤหาสน์คาเบลโลก่อนที่จะเข้าสู่เจ็ดจุดอันตราย พวกเขาทำอะไรตามอำเภอใจได้อย่างไร?”

เจ้าตำหนักอินทรีทะยานเคยลังเลอยู่พักหนึ่ง แต่ในที่สุดเขาก็ล้มเลิกความคิดที่คล้ายกันนี้เพราะกลัวว่าจะทำให้สาธารณชนโกรธ ถ้าเขารู้ว่าวิหารแห่งทวยเทพและราชาได้ลงมือไปแล้ว เขาคงไม่ลังเลที่จะส่งคนของเขาออกไปสำรวจเจ็ดจุดอันตรายทันที!

หลังจากผ่านไปหลายนาที เจ้าตำหนักเทพยดาก็มาถึงพร้อมกับคนกลุ่มใหญ่ “ดูเหมือนว่าเราจะไม่ใช่กลุ่มสุดท้าย! วิหารแห่งทวยเทพและราชายังไม่มา!”

“อ๋อ พวกเขาคงไม่มาหรอก พวกเขาได้ส่งคนเข้าไปยังเจ็ดจุดอันตรายแล้ว และฉันก็ไม่รู้ว่าสถานการณ์ล่าสุดที่นั่นเป็นอย่างไร”

เจ้าตำหนักอินทรีทะยานกล่าวอย่างฉุนเฉียว เขาอารมณ์เสีย เขาอารมณ์เสียมาก หากเจ้าตำหนักแห่งทวยเทพและราชาทะลวงผ่านไปสู่ระดับเทพสูงสุดได้เร็วกว่าปรมาจารย์อื่น ๆ ของเผ่าโบราณ มันจะเป็นปัญหาใหญ่ อีกสามเผ่าโบราณจะต้องฟังเขาในอนาคต!

แน่นอนว่า เมื่อนายหญิงของตำหนักเทพยดาได้ยินข่าว ใบหน้าของเธอจมดิ่งลง และความโกรธเกรี้ยวเริ่มแผดเผาเธอ “เจ้าตำหนักเยเกอร์ แฮรี่ เยเกอร์ช่างเป็นคนที่น่ารังเกียจ! เขาลงมือตัดหน้าเลยจริง ๆ เหรอ? เจ็ดจุดอันตรายไม่ใช่ป่าหรือถ้ำทั่วไป พวกเขาไม่กลัวหรือว่าเจ็ดจุดอันตรายนั้นจะเกินความสามารถของพวกเขา? และต้องเผชิญการสูญเสียจะมากกว่าการได้รับ!”

“ผมไม่คิดว่าพวกเขาจะกล้าสำรวจสถานที่ทั้งเจ็ดแห่งพร้อมกัน เพราะความแข็งแกร่งและพลังของพวกเขาจะกระจัดกระจาย และอัตราการตายก็จะสูงขึ้น!”

โจเอลดูแคลนอย่างเฉยเมย “ผมคิดว่าพวกเขาคงเข้าไปหลายวันแล้ว และถ้าพวกเขาพบหนทางที่จะบรรลุเข้าสู่ยังระดับเทพสูงสุด เราคงลำบากแน่! และมันจะน่าหน่ายและยุ่งยากมากขึ้นหากพวกเขาหลายคนบรรลุเข้าสู่ยังระดับเทพสูงสุด! เมื่อถึงเวลานั้น แม้ว่าเราจะเป็นนักสู้ชั้นยอดในขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริง แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าวิหารแห่งทวยเทพและราชาแล้ว เราก็ทำได้เพียงก้มหัวให้เท่านั้น!” เขาพูดต่อ

“เป็นไปได้ไหม?…เป็นไปได้ไหมว่าสัตว์อสูรตัวนั้นจะมาจากเจ็ดจุดอันตราย? เจ็ดจุดอันตรายเท่านั้นที่สามารถก่อกำเนิดสัตว์อสูรที่ทรงพลังเช่นนี้ได้! นอกจากเจ็ดจุดอันตรายแล้ว ฉันไม่คิดว่าเราคงไม่อาจพบสัตว์อสูรเช่นนี้ได้ที่อื่น!”

กริฟฟิน แลงลีย์ เจ้าตำหนักอินทรีทะยานขมวดคิ้วและคาดเดา

“ไม่รู้สิ แต่สัตว์อสูรตัวนั้นก็มีกรงเล็บที่แหลมคมมาก! มันทั้งเฉียบคมและทรงพลังมากทีเดียว!”

ความเศร้าหมองปกคลุมใบหน้าของโจเอล เขามองไปยังฝูงชนและพูดขึ้นว่า “แต่อย่ากังวลไปเลย ดั่งสุภาษิตที่ว่า หางเสือย่อมดีกว่าหัวสุนัข ถึงแม้ตำหนักนภาจะประสบกับความสูญเสียครั้งใหญ่ แต่ผู้อาวุโสหกคนจากขั้นสูงของระดับเทพแท้จริง เมื่อเร็ว ๆ นี้มีถึงคนสองคนที่สามารถบรรลุไปยังขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงได้! อย่างเลวที่สุด สถานะของตำหนักนภาในหมู่สี่ชนเผ่าโบราณก็ต่ำลง แต่เรายังคงแข็งแกร่งกว่าตระกูลชั้นหนึ่งมาก!”