มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1588

หลังจากจัดที่พักเรียบร้อยแล้ว นายท่านเฮมเพอร์ลีก็จากไปในบ่ายวันนั้น สำหรับนายน้อยเฮมเพอร์ลีและผู้อาวุโสคนอื่น ๆ ก็อยู่ในตระกูลวู๊ดเพื่อศึกษาลูกบอลหินต่อไปอย่างเงียบ ๆ

แน่นอนว่าเฟนด์ยังไปพูดคุยกับพวกเขาในตอนเย็นและถามเรื่องราวเกี่ยวกับการไปยังเขาเหมันต์กระจ่าง

ปรากฎว่าหลังจากไปถึงเขาเหมันต์กระจ่าง พวกเขาทุกคนต่างแยกย้ายกันลงมือ หลังจากเผชิญกับอันตรายหลายอย่าง นายน้อยเฮมเพอร์ลีก็พลัดหลงกับสมาชิกคนอื่น ๆ ในตระกูลเฮมเพอร์ลี โชคดีที่หลังจากต้องออกเดินทางเพียงลำพัง เขาที่มีระดับพลังยุทธสูงก็สามารถหาต้นไม้โบราณได้

แต่แน่นอนว่าเขาสู้กับต้นไม้โบราณไม่ได้ และในเวลาเดียวกันนั้นก็มีปรมาจารย์คนอื่น ๆ ค้นพบต้นไม้โบราณด้วยเช่นกัน พวกเขาทุกคนต่างโจมตีต้นไม้โบราณและมีหลายคนต้องเสียชีวิตลง

ท้ายที่สุดผู้อาวุโสจากตำหนักนภา ซึ่งอยู่ในขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงก็ได้รับลูกบอลหินและกำลังเตรียมที่จะบินหนีไป

ทว่าคน ๆ นั้นกลับถูกรากของต้นไม้โบราณฆ่าในขณะที่เขากำลังจะหลบหนี และนั่นก็เป็นโอกาสของพอลซึ่งซ่อนตัวอยู่ในความมืด

ในตอนนั้นมีคนอยู่ไม่มากนัก นอกจากเขาแล้ว คนอื่น ๆ ก็ตายกันไปหมด ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้ว่าเขาสามารถได้ลูกบอลหินมา เว้นแต่เขาคนเดียว

หลังจากได้รับมันพอลก็เก็บลูกบอลหินไว้อย่างไม่รอช้า และออกจากเขาเหมันต์กระจ่างอย่างรวดเร็ว เขาบอกเรื่องดังกล่าวแก้ผู้เป็นพ่อและผู้อาวุโสที่ไว้ใจได้เพียงไม่กี่คนเท่านั้น ในตอนที่เขากลับมายังตระกูลเฮมเพอร์ลีหลังจากนั้นหลายวัน

สมาชิกของตระกูลเฮมเพอร์ลีรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งเมื่อทราบข่าวนี้ ทว่าพวกเขาก็กังวลว่าของสิ่งนี้จะพรากชีวิตของพวกเขาไป ดังนั้นหลังจากการหารือกันแล้ว พวกเขาจึงมาขอให้ตระกูลวู๊ดช่วยเหลือ

เห็นได้ชัดว่าพอลและคนอื่น ๆ ไม่ได้ข้อมูลอะไรเกี่ยวกับลูกบอลหินนี้เลย

แต่เมื่อเฟนด์บอกว่าพวกเขาควรรวบรวมลูกบอลหินทั้งเจ็ดลูกเพื่อศึกษาพวกมันด้วยกันในอนาคต พอลก็ตกลงโดยไม่ลังเล

แม้แต่หญ้าวิญญาณชั้นยอดระดับสามก็ไม่มีให้เห็น นับประสาอะไรกับโอสถระดับสี่ ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าเขาจะทะลวงเข้าสู่ระดับเทพสูงสุดได้ แต่เขาจะค้นหาสิ่งของเหล่านี้ได้ที่ไหน?

แต่เฟนด์ก็ไม่คิดที่จะยอมแพ้ เมื่อเขาคิดถึงเฟอร์นันโดซึ่งถูกแช่แข็งนอนหมดอาลัยอยู่ในถ้ำ เขาจะไม่มีทางยอมแพ้ หากยังพอมีความหวังเพียงริบหรี่

“ที่รัก มันยอดเยี่ยมมาก ในที่สุดฉันก็ทะลวงเข้าสู่ขั้นต้นของระดับกึ่งเทพได้แล้ว!” เวลาผ่านไปอีกวัน เซเลน่า วิ่งเข้ามาและกระโดดด้วยความตื่นเต้นพร้อมกับจับมือของเฟนด์เอาไว้

"จริงเหรอ? ดีมาก คุณได้ทะลวงผ่านไปอีกขั้นและกลายเป็นผู้ฝึกยุทธในขั้นเริ่มต้นของระดับกึ่งเทพก่อนที่ผมจะรู้ตัวเสียอีก ฉันไม่มีอะไรให้ฝึกต่ออีกแล้วและทำได้แต่เฝ้าดูคนอื่นไปวัน ๆ!” เฟนด์ยิ้มในขณะที่เขารู้สึกมีความสุขไปกับเซเลน่า

การก้าวไปสู่ระดับกึ่งเทพก็หมายความว่าบุคคลนั้นเป็นปรมาจารย์เต็มตัวแล้ว เมื่อถึงระดับกึ่งเทพความสามารถในการบินของพวกเขาก็ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะทำได้