มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1599

"ฆ่ามัน!"

เมื่อเห็นว่าคนจากสี่ตระกูลเริ่มหนีไปแล้ว เฟนด์ก็ยิ่งรู้สึกดีในใจ เห็นได้ชัดว่าเมื่ออีกฝ่ายเริ่มหนีเอาชีวิตรอด เฟนด์และคนอื่น ๆ ก็ไม่ต้องสูญเสียคนของพวกเขาอีก

แน่นอนว่าเฟนด์จะไม่ละเว้นตระกูลใดในสี่ตระกูลที่อยู่ในขั้นสูงหรือขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงเลย เฟนด์จะพุ่งเข้าหาคนเหล่านั้นและจัดการพวกเขาทันที

นักสู้ที่แข็งแกร่งเหล่านั้นถูกเฟนด์สังหารไปทีละคน แนชและคนอื่น ๆ ที่ตอนนี้วางมือแล้ว ไล่ตามผู้ที่แข็งแกร่งในระดับเทพแท้จริงอย่างเมามันและสังหารพวกเขาลง สิ่งนี้ทำให้ตระกูลใหญ่ทั้งสี่ต้องสูญเสียผู้ที่แข็งแกร่งไปราวเจ็ดหมื่นถึงแปดหมื่นคน จากนั้นการต่อสู้ก็จบลง

แน่นอนว่าตระกูลวู๊ดสูญเสียกำลังพลไปหลายพันคน และมีคนอีกสองสามพันคนที่ได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้เช่นกัน

หลังจากการต่อสู้อันน่าเกรงขาม สถานะของตระกูลวู๊ดในโลกแห่งการต่อสู้นี้จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก แม้แต่สี่ชนเผ่าโบราณเองก็ยังต้องเกรงกลัวพวกเขา

ในที่สุดผู้คนจากสี่ตระกูลก็กระจัดกระจายหนีหายไปคนละทิศคนละทาง มีเพียงนักสู้ที่มีระดับการต่อสู้ต่ำเท่านั้นที่โชคดีรอดไปได้ แต่การสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ที่พวกเขาได้รับส่งผลกระทบต่อสถานะของพวกเขาในที่สุด พวกเขาตกต่ำเสียยิ่งกว่าตระกูลชนชั้นสามในตอนนี้เสียอีก และอาจถูกมองว่าเป็นตระกูลลึกลับธรรมดา ๆ เท่านั้น พวกเขาไม่สามารถเป็นตระกูลชั้นสูงได้อีกต่อไป

“ทุกคน รีบเก็บกวาดซะ!”

แนชออกคำสั่งในขณะที่เขามองดูซากศพที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น

“เฮ้อ! ตระกูลทั้งสี่มาหาเราเร็วเกินไป ถ้าพวกเขามาช้ากว่านี้อีกสักหนึ่งหรือสองเดือน ผมคิดว่าเราคงไม่สูญเสียนักสู้ไปมากมายขนาดนี้!”

เฟนด์จ้องมองที่ร่างของสมาชิกตระกูลวู๊ด ด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึมและหนักใจ

ท้ายที่สุดแล้ว ตระกูลวู๊ดเติบโตและพัฒนาอย่างรวดเร็วเมื่อไม่นานมานี้เอง และจำนวนนักสู้ที่บุกทะลวงเข้าสู่ระดับเทพแท้จริงก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นกัน แนชพูดถูก หากพวกเขาได้มีเวลาอีกหนึ่งหรือสองเดือน พวกเขาคงไม่สูญเสียคนจำนวนมากในการต่อสู้ครั้งนี้

"ฉันไม่เป็นไร แค่มีรอยบาดที่แขนจากออร่าของดาบ โอ๊ย! ฉันฆ่าพวกคนระดับการต่อสู้เดียวกันกับฉันไปตั้งหลายคน! ดูเหมือนว่าพลังต่อสู้ของฉันจะไม่เลวเลย!”

เซเลน่าหัวเราะเบา ๆ "ฮิฮิ เราชนะการต่อสู้แล้ว! ถ้าสามีที่รักบอกว่าเราจะชนะ เราก็ต้องชนะแน่นอน!”

“เซเลน่า ลงมาเดี๋ยวนี้ มานี่! การต่อสู้เมื่อกี้ทำให้เรากลัวแทบตาย!”

ฟีโอน่าและคนอื่น ๆ วิ่งออกจากห้องไปรวมกันที่ลานกว้าง ฟีโอน่าตะโกนใส่เซเลน่าที่ยังลอยอยู่กลางอากาศ

“เอเลน! เอเลนที่รักของผม! คุณไม่เป็นไร คุณไม่เป็นไร!”

สายตาของเบ็นมองหาเอเลนอย่างลนลาน และในที่สุดก็พบว่าเธอบินลงมาจากท้องฟ้า ผู้ชายที่โตแล้วอย่างเขาร้องด้วยความดีใจและตื่นเต้นจริง ๆ