มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1623

เมื่อตกใจกับพฤติกรรมของโจเอล นายท่านเวสต์ก็ยังยึดมั่นในความมีเมตตาที่เฟนด์มีต่อเขาและคนอื่น ๆ

อย่างไรก็ตาม โจเอลไม่ใช่คนที่จะถูกหลอกง่าย ๆ เพียงแค่เขาออกแรงบีบที่มือ เขาก็หักคอผู้อาวุโสได้แล้ว

พลั่ก!

“ผู้อาวุโสลำดับที่ห้า!” หลายคนโกรธเมื่อเห็นสถานการณ์นี้และบางคนกำหมัดแน่น แต่พวกเขารู้ว่าพวกเขามีจำนวนคนไม่มากเมื่อเทียบกับคนของโจเอล พวกเขาไม่มีนักฝึกยุทธที่อยู่ในขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงด้วยซ้ำ

คน ๆ เดียวที่มีพลังยุทธสูงสุดในหมู่พวกเขาคือหัวหน้าตระกูลในขั้นสูงของระดับเทพแท้จริง พวกเขาจะต่อสู้กับผู้คนจากตำหนักนภาได้อย่างไร?

“ฮึ่ม! ไม่อยากบอกเหรอ?” โจเอลเพิกเฉยต่อสายตาอันโกรธเกรี้ยวที่ส่งมาทางเขา ขณะที่เขาคว้าคอของผู้อาวุโสหญิงและยกเธอขึ้นจากพื้น “บอกเรามาให้หมดว่าพวกคุณรู้อะไรมาบ้าง หากคุณไม่พูด เธอจะต้องตายเป็นรายต่อไป!”

"คุณยาย!" หญิงสาวกระวนกระวาย ดวงตาของเธอแดงก่ำ

“เรา...เราไม่ได้โกหก!” นายท่านเวสต์ตวาด

“ฮึ่ม!” โจเอลยิ้มเยาะในขณะที่เขากำมือแน่นและฆ่าผู้อาวุโสหญิง “คุณนี่ใจเย็นดีจริง ๆ เลยนะ นายท่านเวสต์ เขาจะเป็นรายต่อไป!”

“มันมีอยู่จริง แล้วยังไงต่อ ว่ามาสิ คน ๆ หนึ่งจะทะลวงไปสู่ระดับเทพสูงสุดได้ยังไง? มีใครทะลวงไปได้แล้วบ้าง? พวกเขาได้รับทักษะยุทธหรือของล้ำค่าอะไรหรือไม่?” โจเอลมีความยินดีเป็นอย่างยิ่ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง เขาคงจะปล่อยให้ตระกูลเวสต์จากไปหากลิลลี่ไม่เตือนสติเขา

ใครจะคิดว่า เขาจะได้รับข้อมูลที่ต้องการหลังจากลงไม้ลงมือไปเช่นนี้

“ไม่มีใครทะลวงไปสู่ระดับเทพสูงสุดได้ แต่มีเงื่อนงำบางอย่าง เมื่อนานมาแล้วโลกเรามีปรมาจารย์ในระดับเทพสูงสุดหลายคน แต่พวกเขาได้เข้าไปในป่าไอเมฆากันหมดแล้ว”

“เรานัดรวมตัวกันที่ด้านนอกของป่าไอเมฆาในอีกหนึ่งสัปดาห์ และเราจะเข้าไปในป่าไอเมฆาด้วยกันเมื่อถึงเวลานั้น” นายท่านเวสต์กัดฟันพูด